Pałac Szustra
Pałac Szustra, także pałacyk Szustra[1] lub pałacyk Lubomirskich[1] – pałac w Warszawie znajdujący się przy ul. Morskie Oko 2 w parku Morskie Oko w dzielnicy Mokotów. Siedziba Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki.
 nr rej. 454/2 z 1.07.1965
| |
 Pałac Szustrów, elewacja zachodnia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Morskie Oko 2 |
| Architekt |
Efraim Szreger, Henryk Marconi przebudowa w stylu neogotyckim, Adam Idźkowski przebudowa w stylu neorenesansowym |
| Rozpoczęcie budowy |
1772 |
| Ukończenie budowy |
1775 |
| Ważniejsze przebudowy |
1845, 1852 |
| Zniszczono |
1944 |
| Odbudowano |
1962–1965 |
| Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°12′14,98″N 21°01′32,81″E/52,204161 21,025781
| |
Historia
edytujW latach 1772–1774 Efraim Szreger na miejscu zniszczonego dworu kupca Burbacha wzniósł klasycystyczny pałacyk-piętrową willę na planie kwadratu dla marszałkowej księżnej Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej[2]. Był to główny budynek założenia ogrodowego zaprojektowanego przez Szymona Bogumiła Zuga[1]. Posiadłość nosiła nazwę Mon coteau (z franc. „moje zbocze wzgórza”). Zabudowania gospodarcze i ogród nie zachowały się. Ocalały jedynie wieża z gołębnikiem i bramą oraz glorieta flamandzka (tzw. Domek Mauretański), znajdujące się przy ulicy Puławskiej[3].
W 1776 Zug przebudował wschodnią elewację budynku, a w 1845, po zakupieniu posiadłości przez Franciszka Szustra, zmian architektonicznych w stylu neogotyckim dokonał Henryk Marconi. Dobudowano wtedy dwupiętrową oficynę od strony zachodniej[3]. Kolejna przebudowa, tym razem neorenesansowa, została przeprowadzona w 1852 według projektu Adama Idźkowskiego. W 1899 w pobliżu pałacu wzniesiono Mauzoleum Szustrów, w którym spoczęli Franciszek Szuster i jego żona Rozalia (w 1973 Tadeusz Szuster przeniósł ich szczątki na cmentarz Powązkowski)[4].
W czasie II wojny światowej Niemcy wycięli niemal cały park, zaś sam pałac spłonął w 1944 roku. Po wojnie nieruchomość znacjonalizowano. Pałac został odbudowany w latach 1962–1965 według projektu Jerzego Brabandera[3].
Galeria
edytuj-
Widok pałacu na początku XIX wieku
-
Pałac w okresie międzywojennym od południa
-
Pałac współcześnie od północy
-
Korytarz
-
Sala Gotycka
-
Sala Koncertowa
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Tadeusz Jaroszewski: Księga pałaców Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1985, s. 81. ISBN 83-223-2047-7.
- ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 184.
- ↑ a b c Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 185.
- ↑ Piotr Wierzbicki. Miły Mokotowie!. „Skarpa Warszawska”. 2 (130), s. 17, luty 2020.
Linki zewnętrzne
edytuj- Archiwalne widoki pałacu w bibliotece Polona