Ottweiler

Miasto leży nad rzeką Blies, w Zagłębiu Saary.

Ottweiler ma 45,51 km² powierzchni i zamieszkuje je 14 829 osób (2010), leży ok. 23 km na północny wschód od Saarbrücken, ok. 80 km na południowy wschód od Luksemburga i ok. 100 km na południowy zachód od Moguncji.

Miasto podzielone jest na pięć części miasta (Stadtteile):

• Fürth im Ostertal z Wetschhausen
• Lautenbach z Remmesfürth
• Mainzweiler
• Ottweiler z Neumünster
• Steinbach

Początki miasta związane są z założeniem klasztoru w obecnej dzielnicy Neumünster, około 871. Pierwsze pisemne wzmianki o nazwie Ottweiler pochodzą z 1393. Miasto największy rozkwit przeżywało w XIII wieku, gdy było pod władaniem grafów Nassau-Saarbrücken. W 1550 Karol V Habsburg nadał Ottweiler prawa miejskie.

W latach 1640–1728 grafowie Nassau-Ottweiler (ród dynastii Nassau) mieli tutaj swoją siedzibę. Po śmierci ostatniego władcy tereny zostały przyłączone do Księstwa Nassau-Usingen.

Grafami Nassau-Ottweiler byli:

• Johann Ludwig (1640–1690)
• Friedrich Ludwig (1680–1728)

Podczas władań hrabstwa Saarbrücken w Ottweiler uruchomiono manufakturę porcelany i miasto wyspecjalizowało się w jej wyrobie. Pierwszy zakład został wzniesiony w 1763 przez Wilhelma Heinricha. Produkowana porcelana wyróżniała się bielą i czystością, była ona produkowana z pasawskiego kaolinu.

Po śmierci Wilhelma Heinricha w 1768 manufakturę przejął jego syn Ludwig. Pod władaniami syna zakłady zostały zreorganizowane. Został zmieniony skład porcelany, by zaoszczędzić wyczerpujące się pokłady kaolinu, razem z tym zmianie uległa barwa i jakość wyrabianych produktów. Od 1769 fabryka wielokrotnie zmieniała dzierżawców. W 1776 rozpoczęto wyrabianie porcelany z tańszego fajansu, co ponownie przyczyniło się do pogorszenia jakości. Po uprzednim zastawieniu budynki manufaktury zostały sprzedane w 1800.

Dzisiaj porcelana z Ottweiler jest jedną z najrzadszych na świecie. Można ją oglądać w kilku muzeach, największy zbiór znajduje się w miejscowym Witwenpalais.

Do reformy administracyjnej w 1974 Ottweiler było siedzibą powiatu Ottweiler, w jej wyniku powiat przemianowano na powiat Neunkirchen, jednak siedziba pozostała w Ottweiler, ale miastem powiatowym zostało miasto Neunkirchen.

Fürth

• wieża kościoła ewangelickiego z XV w.
• most z 1550
• młyn z częścią mieszkalną i stajnią z 1877
• katolicki kościół parafialny pw. św. Michała (St. Michael) z 1868, według projektu Josefa Lercha

Lautenbach

• szkoła z 1890

Mainzweiler

• gospodarstwo z XVIII w.
• szkoła katolicka z 1819, dobudowa piętra nastąpiła w 1872, dzwonnicę odnowiono w 1927

Ottweiler

 

 

 

• Stare Miasto
  • domy mieszkalne przy Alte Kirchhofstraße 3 i 5, odpowiednio z 1750 i 1860
  • dom z zabudowaniami gospodarskimi przy Auf dem Graben 3 z XIX w.
  • domy mieszkalne przy Eckenstraße 1 i 2 z XVIII w.
  • szkoła na rogu Eckenstraße i Tenschstraße z I. połowy XVIII w., przebudowana w XIX w.
  • mury miejskie
  • domy mieszkalne przy Enggaß, głównie z XIX w.
  • domy przy Gäßling, z XVIII – XIX w., budynek z numerem 1 z 1600
  • browar Ottweiler z 1880
  • domy przy Goethestraße z XVIII – XIX w.
  • bramy mieszkalne przy Goethestraße z XIX w.
  • ewangelicki kościół parafialny z wieżą z XVI w.
  • pozostałości murów miejskich przy Pauluseck
  • domy przy Pauluseck z XVIII w.
  • gospoda Rose przy Rathausplatz 2 z XVII w., przebudowana w XIX w.
  • stary ratusz
  • domy mieszkalne przy Rathausplatz z XVII – XIX w.
  • domy mieszkalne przy Sammetgasse z XVII – XVIII w.
  • domy mieszkalne przy Schloßhof z XVI – XVII w.
  • dawny teatr, obecnie dom przy Schloßhof 6, z 1950–1956 według projektu Carla Holzhausera
  • dom rodziny Mehr przy Schloßhof 7/9/11, wybudowany w XVII w. jako stajnia
  • fontanna Quack z 1934–1935, projekt L. Nobis
  • domy przy Tenschstraße z XVIII w.
  • budynki przy Wilhelm-Heinrich-Straße z XVIII-XIX w.
  • Witwenpalais, pałac miejski z 1757, projekt Friedrich Joachim Stengel, między 1770 a 1790 użytkowany jako magazyn porcelany, później do 1804 jako dom, przebudowany w latach 1909–1911 przez Otto Eberbacha, rozbudowa w 1929–1931
• muzeum Szkolnictwa Saary, powołane do użytku w 1991, udostępnia ponad tysiącletnie eksponaty
• cmentarz ewangelicki, mury i brama przy Alte Kirchhofstraße, z 1829 projekt Johanna Jakoba, restaurowany w 1866
• kolejowy dworzec towarowy z 1850–1875
• dworzec kolejowy
• pawilon ogrodowy z 1758
• katolicki kościół parafialny pw. św. Jana (St. Johannes), pozostałości wieży
• szkoła przy Linxweilerstraße 5, z końca XIX w.
• kirkut przy Maria-Juchacz-Ring z 1842
• budynek sądu z 1911–1912
• magazyn przy Saarbrücker Straße, a z 1913–1914, projekt H. Güth i H. Kurzrock
• willa przy Saarbrücker Straße 18 z 1900
• most kolejowy Viktoriabrücke z 1857–1858, rozbudowany w 1937
• willa przy Seminarstraße 14 z 1891
• willa przy Seminarstraße 25 z 1891–1892

Przez teren miasta przebiega droga krajowa B41, od której w centrum odbiega droga B420. Do najbliższej autostrady jest ok. 10 km (autostrada A8, zjazd 23 Neunkirchen-Spissen).

Ottweiler leży przy linii kolejowej Nahetal, dzięki czemu miasto posiada połączenia komunikacyjne z większymi miastami. Pociągi do Saarbrücken odjeżdżają średnio co pół godziny, a składy do miast regionu Ren-Men co godzinę.

Przy dworcu kolejowym tory rozwidlają się na linii kolejowej Ostertal. Na tym 21 km jednotorowym odcinku połączenia pasażerskie zostały uruchomione w 1980. Obecnie na stację końcową we Schwarzerden kursują pociągi muzealne. Od końca 2001 przez pewien okres na tym odcinku odbywał się ruch towarowy.

Stacje i przystanki kolejowe:

• Fürth
• Ottweiler
• Ottweiler-Wingertsweiher

Na północ od miasta na górze Ziegelberg znajduje się więzienie dla młodocianych. Zakład karny zajmuje około 10,5 ha powierzchni, został on otwarty w marcu 1970, może tu przebywać 220 mężczyzn i 16 kobiet. Kompleks składa się z pięciu budynków mieszkalnych, budynku administracyjnego, szkolnego, sali gimnastycznej oraz kuchni. Większość zatrzymanych tu osób ma na koncie wykroczenia narkotykowe.

W jednym ze skrzydeł zamierza się zorganizować więzienie męskie.

W Ottweiler znajduje się siedziba sądu rejonowego (Amtsgericht) i sądu okręgowego (Landgericht), miasto należy do obszaru sądu apelacyjnego Saarbrücken.

• od 1990: Hans-Heinrich Rödle, SPD

Ottweiler posiada dwie miejscowości partnerskie:

•   Saint-Rémy, Francja, od 1982
•   Wrilisia, Grecja

• Friedrich Ludwig (Nassau-Ottweiler) (ur. 3 listopada 1651; ur. 25 maja 1728)
• Johann Heinrich Schmidt znany jako Fornaro (ur. 1757, zm. 1828), malarz
• Felix Coblenz (ur. 30 grudnia 1863, zm. 3 września 1923), rabin, nauczyciel
• Karl Sticher (ur. 2 listopada 1887, zm. 6 stycznia 1953), polityk
• Ludwig Steeg (ur. 22 grudnia 1894, zm. 6 września 1945), polityk prezydent Berlina w latach 1939–1945
• Rainer Tabillion (ur. 18 marca 1950), polityk (SPD).
• Charlotte Britz (ur. 27 lutego 1958), polityk (SPD), prezydent Saarbrücken
• Christoph Dörrenbächer (ur. 1961), politolog
• Stefan Mörsdorf (ur. 21 lipca 1961), polityk (CDU), minister środowiska Saary
• Silke Kohl (ur. 5 listopada 1971), polityk (CDU)
• Philip Welker (ur. 13 listopada 1989), badmintonista
• Kristina Barrois (ur. 30 września 1981), tenisistka, mistrzyni Niemiec 2006

• Anna Maria zu Solms-Sonnewalde (ur. 14 stycznia 1585, zm. 20 listopada 1634), hrabianka Hohenlohe-Langenburg, zmarła w Ottweiler
• Anton Hansen (ur. 10 lipca 1801, zm. 3 maja 1875), proboszcz w Ottweiler, członek Pruskiego Zgromadzenia Narodowego
• Friedrich-Joachim Stengel (ur. 29 września 1694, zm. 10 lutego 1787), architekt barokowy, budowniczy Wittwenpalais w Ottweiler
• György Kàroly László Lehoczky (ur. 30 sierpnia 1901, zm. 16 stycznia 1979), architekt, witrażysta
• Käthe Popall (ur. 15 lutego 1907, zm. 23 maja 1984), polityk
• Hans Puls (ur. 20 listopada 1914, zm. 21 lutego 1992), muzykolog, kompozytor
• Josef Jochem (ur. 24 marca 1922, zm. 20 lipca 2000), polityk, nauczyciel
• Wilhelm Ertz (ur. 30 stycznia 1923), lekarz, mieszkaniec miasta, w 2006 odznaczony Paracelsus-Medaille
• Otto Knefler (ur. 5 września 1923, zm. 30 października 1986), piłkarz i trener

• Oficjalna strona internetowa miasta
• Muzeum Szkolnictwa