Nuno Rodrigues dos Santos

Ukończył szkołę średnią w Funchal, studiował prawo początkowo na Uniwersytecie w Coimbrze, przeniósł się następnie na Uniwersytet Lizboński, którego absolwentem został w 1933. Praktykował jako adwokat, broniąc także osób oskarżanych w procesach politycznych^[2]. Długoletni działacz opozycji demokratycznej, skierowanej przeciwko dyktaturze Antónia de Oliveiry Salazara. Był kandydatem w wyborach na deputowanego, a także członkiem komitetów opozycyjnych kandydatów na prezydenta. Członek różnych organizacji antyreżimowych, uczestniczył m.in. w powołaniu ruchu Movimento Nacional Independente skupionego wokół Humberta Delgado. Dwukrotnie z przyczyn politycznych aresztowany przez funkcjonariuszy policji politycznej PIDE^[2].

Po rewolucji goździków na zaproszenie Francisca Sá Carneiro dołączył do Partii Socjaldemokratycznej^[2]. W 1975 zasiadł w konstytuancie. Wybierany następnie na posła do Zgromadzenia Republiki kolejnych kadencji, mandat deputowanego wykonywał do czasu swojej śmierci^[1][3]. Od lutego 1983 do marca 1984 pełnił funkcję przewodniczącego PSD^[1].

Był także masonem, członkiem loży Grande Oriente Lusitano^[2].

• Komandor Orderu Wolności (1980)^[4]