[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/

Mitoksantron

związek chemiczny

Mitoksantronorganiczny związek chemiczny, syntetyczny antybiotyk antracyklinowy, pochodna antrachinonu, wykazująca silne działanie przeciwnowotworowe.

Mitoksantron
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C22H28N4O6

Masa molowa

444,48 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

65271-80-9

PubChem

4212

DrugBank

DB01204

Klasyfikacja medyczna
ATC

L01DB07

Stosowanie w ciąży

kategoria D

Mechanizm działania

edytuj

Mitoksantron wiążąc się z DNA, zaburza transkrypcję i translację. Hamuje aktywność topoizomerazy II. In vitro hamuje proliferację limfocytów T, limfocytów B, makrofagów, prezentację antygenów, wydzielanie interferonu γ, TNFα i IL-2.

Wskazania

edytuj

W chorobach nowotworowych:

Stosowany w leczeniu wtórnie postępującej (przewlekłej), postępująco-nawracającej lub pogarszającej się nawracająco-zwalniającej postaci stwardnienia rozsianego.

Interakcje

edytuj

Działa synergistycznie z cytarabiną, cisplatyną, cyklofosfamidem, 5-fluorouracylem, metotreksatem, winkrystyną, dakarbazyną.

Działania niepożądane

edytuj

Mitoksantron charakteryzuje się słabszym działaniem kardiotoksycznym niż doksorubicyna, ma jednak dużo innych działań niepożądanych.

Przedawkowanie

edytuj

Przedawkowanie przyspiesza i nasila działania niepożądane. Chorzy, którzy otrzymali pojedynczą dawkę 140–180 mg/m² powierzchni ciała i.v. zmarli w ciężkiej leukopenii i sepsie. Nie ma swoistego antidotum, w przypadku przedawkowania zaleca się leczenie objawowe i podtrzymujące. Hemodializa i dializa otrzewnowa są nieskuteczne w usuwaniu mitoksantronu z organizmu.

Ciąża i laktacja

edytuj

Kategoria X. Nie wolno stosować mitoksantronu w ciąży. W trakcie leczenia i co najmniej pół roku po zakończeniu terapii zaleca się stosowanie skutecznych metod antykoncepcji. Ponieważ mitoksantron przenika do pokarmu kobiecego, podczas leczenia należy przerwać karmienie piersią.

Bibliografia

edytuj
  • Indeks leków Medycyny Praktycznej 2006. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2006. ISBN 83-7430-060-4.
  • Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I. Andrzej Szczeklik (red.). Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005. ISBN 83-7430-031-0.