Miroslav Škoro

Swoją pierwszą gitarę akustyczną nabył w 1983^[2]. Początkowo grał w lokalnych zespołach rockowych – Zadnja stanica (od 1979) i OK Band (od 1983)^[3]. Od 1985 występował z orkiestrą „Slavonski bećari”^[2].

Ukończył studia z zakresu inżynierii budownictwa oraz ekonomii na Uniwersytecie w Osijeku^[1][3]. Pracował jako redaktor muzyczny i dziennikarz, prowadził w chorwackiej telewizji programy muzyczne Država, selo, grad oraz Pjevaj moju pjesmu^[2]. W drugiej połowie lat 80. wyjechał do Stanów Zjednoczonych, kształcił się tam w Community College of Allegheny County^[4]. W USA poznał Jerry’ego Grcevicha, muzyka folkowego chorwackiego pochodzenia, wirtuoza gry na tanburicy^[5], regionalnym instrumencie związany ze Slawonią. Od tego czasu sam zaczął tworzyć i śpiewać utwory typowo folkowe. Po powrocie do Chorwacji założył zespół muzyków grających na instrumentach ludowych pod nazwą Ravnica. W 1992 wydał swój debiutancki album Ne dirajte mi ravnicu. Pochodząca z niego piosenka o takim samym tytule szybko stała się popularna, przynosząc również rozpoznawalność jej autorowi^[5].

W 1993 piosenkarz nagrał album Miroslav Škoro i Ravnica^[6]. Popularność zyskał utwór Mata, odnoszący się do masowych mordów z 1945 dokonanych przez przedstawicieli Jugosłowiańskiej Armii Ludowej na osobach (głównie Chorwatach) oskarżonych o kolaborację^[7]. W latach 1995–1997 był konsulem generalnym Chorwacji na Węgrzech. Nie zaprzestał wówczas koncertów, a w 1996 wydał album Sitan vez^[5]. 16 i 17 lutego 1998 Škoro wystąpił w hali sportowej w Zagrzebiu, koncert ten został wydany na dwupłytowym albumie Miroslav Škoro, uživo^[8].

W 1997 chorwacki reżyser Goran Rušinović nakręcił film Mondo Bobo, w którym piosenkarza zagrał epizodyczną rolę. Wystąpił w kilkunastu odcinkach komediowego show Večernja škola z 2006. Zagrał później także w pojedynczych odcinkach paru seriali telewizyjnych^[9]. W 1998 założył zespół Miroslav Škoro & Band iz Osijeka^[3], z którym nagrywał swoje kolejne płyty, nadal grając na tanburicy, uzupełniając swoją twórczość elementami muzyki pop^[5]. W 2001 został dyrektorem Croatia Records, największej wytwórni płytowej w Chorwacji^[5], którą kierował do 2006^[10]. W 2001 wydał album Slagalica, a następnie płyty Milo moje (2003) i Svetinja (2005)^[6]. Skomponował muzykę do filmu Put lubenica z 2006, który wyreżyserował Branko Schmidt^[9].

W 2007 uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Chorwackiego z listy Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej^[2], z którego jednak zrezygnował w 2008^[1]. W 2012 zrezygnował z członkostwa w partii^[2]. W 2017 doktoryzował się na wydziale ekonomicznym Uniwersytetu w Osijeku^[4]. W czerwcu 2019 oficjalnie ogłosił swój start w wyborach prezydenckich^[4]. Poparcia udzieliły mu głównie różne ugrupowania konserwatywnej prawicy^[11]. W pierwszej turze głosowania z grudnia tegoż roku zajął 3. miejsce z wynikiem 24,5% głosów^[12]. W lutym 2020 ogłosił powołanie nowego ugrupowania pod nazwą Ruch Ojczyźniany^[13].

W lipcu tego samego roku skupiona wokół jego formacji prawicowa koalicja zajęła trzecie miejsce w wyborach parlamentarnych. Uzyskała 16 mandatów deputowanych, z których jeden przypadł jej liderowi^[14]. W 2021 zrezygnował z funkcji przewodniczącego Ruchu Ojczyźnianego, a następnie wystąpił z tego ugrupowania; doszło do tego po tym, jak w formacji doszło do sporu dotyczącego finansów partii^[15].

Jest żonaty, ma dwoje dzieci^[3]. Brat polityk Vesny Vučemilović^[16].

• 1992: Ne dirajte mi ravnicu
• 1993: Miroslav Škoro i Ravnica
• 1996: Sitan vez
• 1998: Čuvati na srcu
• 1998: Miroslav Škoro, uživo
• 1999: Ptica samica
• 2001: Slagalica
• 2003: Milo moje
• 2005: Svetinja
• 2008: Moje boje
• 2013: Sve najbolje
• 2014: Putujem sam^[6][17]

• Miroslav Škoro – strona prywatna. [dostęp 2020-06-02]. (chorw.).