Miller Reese Hutchison

Urodzony 6 sierpnia 1876 roku w Montrose, jednak krótko po 1880 roku przeniósł się wraz z rodziną do Mobile i zamieszkał pod prestiżowym adresem 908 Government Street. W tym mieście rodzina mieszkała do ok. 1892 roku. Już we wczesnej młodości zaczął interesować się techniką i budować pierwsze urządzenia^[1]. W dzieciństwie podziwiał Thomasa Edisona i pragnął zostać inżynierem w jego przedsiębiorstwie^[2]. Protetyką słuchu zainteresował się pod wpływem losu Lymana N. Goulda (1872/4-1937), przyjaciela z dzieciństwa^[1], który ogłuchł na skutek powikłań po szkarlatynie^[3]. Pierwszy patent uzyskał w wieku 16 lat (1892)^[1].

Hutchison uczył się w prywatnej szkole w Mobile (1883–1889), a następnie uczęszczał do Marion Military Institute (1889–1891), Spring Hill College (1891–1892), University Military Institute of Mobile (1892–1895), a następnie na Alabama Polytechnic Institute (1895–1897)^[1]. Ponadto uczęszczał na zajęcia z anatomii Medical College of Alabama, by poznać budowę ucha. W 1889 roku założył razem z Jamesem H. Wilsonem przedsiębiorstwo Akouphone Company, które miała zajmować się wytwarzaniem aparatów słuchowych, w których falę akustyczną padającą na membranę zamieniano na falę elektryczną trafiającą do odbiornika w słuchawce^[3]. W 1895 r. Hutchison opatentował pierwszy aparat słuchowy, a w 1898 roku opatentował jego ulepszoną wersję^[1], której sprzedaż ruszyła w grudniu 1899 roku pod nazwą Akoulallion. Urządzenie było stacjonarne i posiadało trzy słuchawki, po jednej dla każdego korzystającego. Wadą urządzenia był brak wzmacniania dźwięków, mała pojemność baterii i wysoka cena^[3].

Rok później Hutchison wprowadził na rynek ulepszone urządzenie pod nazwą Akouphon, które było tańsze i lżejsze. Z urządzenia tego rodzaju korzystała królowa brytyjska Aleksandra, a w zamian za swoje zasługi Hutchison został nagrodzony medalem^[3], pensją^[1] i zaproszeniem na koronację jej męża, Edwarda VII^[3].

W 1902 roku Hutchison zbudował i opatentował^[1] jeszcze mniejsze urządzenie (Acousticon 1). Trzy lata później sprzedał prawa do urządzenia Kelleyowi Monroe Turnerowi, który ulepszył je, m.in. dodając regulator głośności^[3].

Hutchison wynalazł także klakson samochodowy i nadał mu nazwę klaxon. Miał też powiedzieć, że dźwięk urządzenia został dobrany tak, by był maksymalnie denerwujący, dzięki czemu miał działać ostrzegawczo^[1]. Markowi Twainowi przypisywano później żart o tym, że Hutchison skonstruował go, by więcej ludzi potrzebowało aparatów słuchowych^[3].

W następnych latach (1909−1918) pracował w przedsiębiorstwie Thomasa Edisona^[1], w tym od 1912 roku jako główny inżynier. W tym czasie wykonał pierwszą rozmowę telefoniczną między USA i Europą^[2]. Od 1911 roku pomagał opracować baterię dla okrętów podwodnych. Służył jako osobisty przedstawiciel i doradca Edisona w dziedzinie inżynierii^[4]. W 1917 roku założył Miller Reese Hutchison, Inc^[1].

Zmarł 16 lutego 1944 roku w Nowym Jorku^[1].

Syn Williama Petera Hutchisona (1847−1926) i Elizabeth Magruder Hutchison (1851−1939)^[1]. Od 31 maja 1901 roku żonaty z Marthą Jackman Pomeroy Hutchison (1873−1961), para miała czworo dzieci: Millera Reese Hutchisona (1902−1980), Harolda Pomeroya Hutchinsona (1904), Juana Ceballosa Hutchinsona (1906) i Robleya Pomeroya Hutchinsona (1908)^[4].