Machikuły
rodzaj wystającego poza mur, obronnego ganka z otworami strzelniczymi w podłodze, stosowany w fortyfikacjach średniowiecznych
Machikuły[1][2][3][4][5] (lp. machikuł[6]) – element obronny, budowany w górnej części murów obronnych, najczęściej w fortyfikacjach średniowiecznych obwarowań, służący do obrony podstawy muru[1].
Rodzaj ganka wspartego na kroksztynach, wystającego przed lico zewnętrzne muru, zaopatrzonego w otwory strzelnicze. W podłodze umieszczano otwory, przez które można było lać np. gorącą smołę na przeciwnika szturmującego zamek. Machikuły były czasem wieńczone blankami. Bywały budowane wzdłuż całej długości murów i na wieżach obronnych. Były prototypem balkonów. Machikuły zastąpiły wcześniej stosowane drewniane hurdycje.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Janusz Bogdanowski, Architektura obronna w krajobrazie Polski. Od Biskupina do Westerplatte, Warszawa-Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 531–532, ISBN 83-01-12223-4, OCLC 750844288.
- ↑ Stefan Fuglewicz, Ilustrowana historia fortyfikacji, Warszawa: Rewasz, 1991, s. 7, OCLC 69331221.
- ↑ Ryszard Henryk Bochenek, 1000 słów o inżynierii i fortyfikacjach, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989, s. 129, ISBN 83-11-07423-2, OCLC 69562419.
- ↑ machikuły, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-02-11].
- ↑ Machikuły, [w:] Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota (red.), Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 244, ISBN 978-83-01-12365-9.
- ↑
machikuł [w:] Słownik języka polskiego [online], PWN.
Bibliografia
edytuj- Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 95. ISBN 83-85001-89-1.
Encyklopedie internetowe (element architektoniczny):