Ludmiła Priwiwkowa

Ludmiła Andriejewna Priwiwkowa (ros. Людмила Андреевна Прививкова; ur. 13 września 1986 w Moskwie^[2]) – rosyjska curlerka, olimpijka, dwukrotna mistrzyni Europy.

Ludmiła Priwiwkowa

Людмила Прививкова

Priwiwkowa na ZIO 2010
Pełne imię i nazwisko	Ludmiła Andriejewna Priwiwkowa
Data i miejsce urodzenia	13 września 1986 Moskwa
Obywatelstwo	rosyjskie
Wzrost	169 cm[1]
Informacje klubowe
Klub	Moskwicz CC, Moskwa
Dorobek medalowy
Zimowe uniwersjady Srebro Turyn 2007 Brąz Harbin 2009 Mistrzostwa świata juniorów Złoto Jeonju 2006 Mistrzostwa Europy Złoto Bazylea 2006 Brąz Moskwa 2011 Złoto Karlstad 2012

Priwiwkowa w curling rozpoczęła grać w 1998, cały czas w klubie Moskwicz. Reprezentowała Rosję na zawodach rangi międzynarodowej 36 razy zdobywając pięć złotych medali, trzy srebrne i dwa brązowe. W latach 2005–2010 była kapitanem zespołu.

Drużyna Priwiwkowej zajmując 5. miejsce, była jednym z zaskoczeń ZIO 2006. Następnie zdobyła złoty medal na Mistrzostwach Świata Juniorów 2006. W Round Robin na Mistrzostwach Europy 2006 była jedyną niepokonaną zawodniczką. Jednak w play-off przegrała z drużyną Diany Gaspari 5:7. W półfinale pokonała Mirjam Ott 7:5 i w finale ponownie spotkała się z Włoszką, tym razem wygrywając spotkanie 9:4^[3].

Po zdobyciu tytułu mistrzów Europy jej drużyna faworyzowana była do zdobycia złotego medalu na Mistrzostwach Świata 2007. Rundę zasadniczą rozpoczęła od 3 porażek. Na 11 meczów ostatecznie wygrała 4 a przegrała 7, co uplasowało jej drużynę na 8. pozycji^[4]. Jak mówiła przed zawodami chodzi jej głównie o punkty klasyfikujące do występu na Igrzyskach Olimpijskich 2010.

W 2008 wystąpiła na mistrzostwach świata, zawody te z bilansem 4-7 zakończyła na 8. pozycji. W tym samym roku reprezentowała Rosję na mistrzostwach Europy, została sklasyfikowana na 7. miejscu po 4 wygranych i 5 porażkach, to samo miejsce zajęła na MŚ 2009.

Drużyna Rosyjska bardzo dobrze rozpoczęła Mistrzostwa Europy 2009, wygrała 5 pierwszych meczów i była liderem w klasyfikacji. Następnie Rosjanki przegrały trzy mecze i ostatecznie rozegrały wygrany 5:4 tie-breaker ze Szwedkami (Anette Norberg). Po przegranym 4:10 półfinale z Niemkami (Andrea Schöpp) Rosja uplasowała się na 4. pozycji^[5]. Priwiwkowa prowadziła rosyjską reprezentację na ZIO 2010, uplasowała się na przedostatnim 9. miejscu, w swoich 3 zwycięstwach pokonała m.in. 10:1 Anette Norberg i 7:4 Wang Bingyu, które awansowały do fazy play-off^[6].

Ekipa Priwiwkowej wystąpiła na MŚ 2010, sama Ludmiła zagrała jedynie w 4 meczach, dwa na pozycji trzeciej, dwukrotnie zastępowała na drugiej Ezech. Rosjanki z bilansem 5-6 zajęły 8. miejsce. W następnym sezonie Rosjanki powróciły do lepszej formy, awansowały do fazy finałowej Mistrzostw Europy 2010. Przegrały tam jednak wszystkie trzy mecze z Eve Muirhead (mecz 1-2, 4:9), Stiną Viktorsson (półfinał 5:7) i Mirjam Ott (mecz o brązowy medal 5:9)^[7]. Na MŚ 2011 zmieniono ustawienie drużyny, ostatnie kamienie wypuszczała Sidorowa a Priwiwkowa grała na pozycji trzeciej. Ludmiła wystąpiła tylko w 5 pierwszych meczach, w kolejnych 6 spotkaniach rolę skipa przejęła Anna Sidorowa. Rosjanki uplasowały się na 6. pozycji^[8].

W sezonie 2010/2011 to Sidorowa nadal zagrywała ostatnie kamienie, jednak w Mistrzostwach Europy w Curlingu 2011 objęła też funkcję kapitana. Rosjanki awansowały do fazy play-off, tam w pierwszym meczu uległy 9:6 Szkocji (Eve Muirhead). Ostatecznie po wygranej 13:7 nad Dunkami (Lene Nielsen) stanęły na najniższym stopniu podium^[9]. W Mistrzostwach Świata 2012 z czterema wygranymi zajęły odległe 9. miejsce^[10], dodatkowo przez większą część turnieju Ludmiła występowała jako druga. O wiele lepszą formę Rosjanki pokazały pod koniec roku, zdobyły złote medale Mistrzostw Europy 2012. W finale zwyciężyły 6:5 nad Szkocją (Eve Muirhead)^[11]. Moskwianki nie zakwalifikowały się natomiast do fazy finałowej MŚ 2013, uplasowały się na 6. pozycji ulegając w pierwszym barażu Szwajcarkom (Silvana Tirinzoni)^[12].