Lech Sokół
Lech Andrzej Sokół (ur. 21 lutego 1942 w Koprzywnicy) – polski historyk dramatu i teatru, witkacolog, profesor nauk humanistycznych, ambasador RP w Norwegii (1991–1996).
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 lutego 1942 |
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia i teoria teatru, teatr i dramat francuski i skandynawski, teatrologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1972 |
| Habilitacja |
1990 – historia sztuki |
| Profesura |
11 czerwca 2015 |
| Profesor | |
| Jednostka |
Instytut Sztuki PAN |
| Ambasador RP w Norwegii | |
| Okres spraw. |
1991–1996 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujUkończył polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim w 1964, magisterium uzyskał na podstawie pracy pt. Dramaturgia Stanisława Ignacego Witkiewicza wobec teorii Czystej Formy. W 1972 obronił pracę doktorską zatytułowaną Teatr groteskowy Stanisława Ignacego Witkiewicza, którą opublikował jako pozycję książkową Groteska w teatrze Stanisława Ignacego Witkiewicza (Ossolineum, Wrocław 1973). Habilitował się w 1990 na podstawie rozprawy Witkacy i Strindberg: studium porównawcze, opublikowanej jako Witkacy i Strindberg: dalecy i bliscy (Wiedza o Kulturze, Wrocław 1995). Książka ta otrzymała nagrodę Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego w 1995. Ponadto jest autorem książki August Strindberg (Czytelnik, Warszawa 1981) oraz około 200 publikacji w czasopismach (w tym angielskich, niemieckich, francuskich, norweskich, szwedzkich). Wykładał i uczestniczył w licznych konferencjach w Europie i USA. W 2015 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych[1].
Zawodowo związany z Instytutem Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Był dyrektorem tej jednostki. Został w jej ramach także kierownikiem Zakładu Historii i Teorii Teatru oraz Pracowni Historii Porównawczej Dramatu i Teatru. Stanowiska profesorskie obejmował również w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (trzykrotnie prodziekan) oraz w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej.
W latach 1991–1996 był ambasadorem RP w Norwegii, od 1992 był akredytowany również w Islandii. Został jednym z fundatorów fundacji Instytut Witkacego[2].
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2011)[3]
- Złoty Krzyż Zasługi (2002)[4]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Norwegia, 1996)[5]
Przypisy
edytuj- ↑ Prezydent wręczył nominacje profesorskie 47 osobom [online], prezydent.pl, 23 czerwca 2015 [dostęp 2015-06-23].
- ↑ O Piśmie i Instytucie Witkacego [online], witkacy.eu [dostęp 2018-10-03].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 sierpnia 2011 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2011 r. nr 107, poz. 1082).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 czerwca 2002 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2002 r. nr 57, poz. 777).
- ↑ Tildelinger av ordener og medaljer [online], kongehuset.no [dostęp 2024-09-27] (norw.).
Bibliografia
edytuj- Dr hab. Lech Sokół, prof. IS PAN [online], ispan.pl [dostęp 2015-04-05].
- Prof. dr hab. Lech Andrzej Sokół, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2015-04-05].
- Joanna Zawadzka, Sokół Lech, ur. 1942, historyk literatury, teatrolog, poeta, [w:] Jadwiga Czachowska, Alicja Szałagan (red.), Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny, t. VII: R-Sta, Warszawa 2001, s. 380–382.
- Barbara Wizimirska (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 1996, s. 296, ISSN 1230-4794.