Konrad Siudowski

Uczył się w gimnazjach w Pelplinie, Chełmnie i Brodnicy, gdzie zdał maturę w 1906 roku. Po odbyciu jednorocznej służby w wojsku niemieckim (1 października 1906 roku – 1 października 1907 roku) studiował przyrodę, ekonomię, filozofię i rolnictwo na Uniwersytecie w Halle, gdzie w 1911 roku obronił doktorat. Po studiach i praktykach rolniczych wrócił do ponad dwustuhektarowego majątku rodzinnego Przydatki, wykupionego od Niemców przez jego ojca pod koniec XIX wieku^[2].

Podczas I wojny światowej, od 2 sierpnia 1914 roku służył jako oficer kawalerii w niemieckiej armii, na froncie zachodnim. Od 1 kwietnia 1917 roku do końca wojny służył w Polskiej Sile Zbrojnej, w której był oficerem-instruktorem.

Po wybuchu rewolucji listopadowej (1918) w Niemczech powrócił na Pomorze, gdzie prowadził werbunek i uzbrojenie ochotników do Armii Wielkopolskiej.

27 czerwca 1919 roku zgłosił się do Wojska Polskiego, w którym do 15 czerwca 1920 roku służył jako dowódca taborów w Dywizji Pomorskiej. Następnie, do listopada 1920 roku, służył w randze podpułkownika (ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku) w Dowództwie Okręgu Generalnego Pomorze biorąc udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

Od 1920 roku pozostawał w rezerwie jako podpułkownik w 8 Dywizjonie Taborów stacjonującym w Toruniu^[2].

Powróciwszy do rodzinnego majątku, rozwinął gospodarstwo w Przydatkach, które prowadził do wybuchu II wojny światowej. Jednocześnie działał m.in. w:

• organizował Związek Powstańców i Wojaków w okręgach Brodnica, Lubawa i Działdowo, był również jego prezesem,
• utworzył stowarzyszenie rolnicze „Producenci Rolni” w Brodnicy i przez 4 lata był jego prezesem,
• był członkiem Sejmiku Wojewódzkiego Pomorskiego,
• należał do Pomorskiej Izby Rolniczej (był jej członkiem zarządu i wiceprezesem),
• jako prezes stał na czele Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny,
• był przewodniczącym Pomorskiego Wydziału Wojewódzkiego,
• był przewodniczącym Komisji Samorządowej Wojewódzkiej Rady BBWR,
• pracował w zarządach wielu instytucji finansowych i gospodarczych,
• był w zarządzie Związku Rewizyjnego Samorządu Terytorialnego RP w Warszawie,
• został wybrany na III wiceprezesa Komitetu Wykonawczego Zjazdu Byłych Działaczy Niepodległościowych 24 lutego 1935 roku^[2].

We wrześniu 1935 roku został senatorem IV kadencji (1935–1938) z województwa pomorskiego. W Senacie pracował w komisjach: administracyjno-samorządowej (był jej sekretarzem) i prawniczej^[3].

W kwietniu 1940 roku został aresztowany przez Niemców. Był więziony w obozach koncentracyjnych w Oranienburg-Sachsenhausen i Mauthausen-Gusen.

Po wojnie zamieszkał w Toruniu, gdzie był założycielem i później dyrektorem Centrali Nasiennictwa Ogrodniczego i Szkółkarstwa. Był rzeczoznawcą sądowym i współorganizatorem Pomorskiej Izby Rolniczej w Gdańsku.

Po śmierci w 1958 roku w Toruniu został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu w Brodnicy^[4].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (8 listopada 1930)^[5]
• Medal Niepodległości (27 czerwca 1938)^[6][2]
• Złoty Krzyż Zasługi (22 kwietnia 1938)^[7]

Konrad Siudowski był synem Waleriana i Marii z Szalińskich. W 1920 roku ożenił się z Heleną Peto (1894–1983), z którą miał czworo dzieci: Bogdana (1921–1992), żołnierza AK, dziennikarza i działacza społecznego, Aleksandrę (ur. w 1922 roku), późniejszą Nazarewską, Zbigniewa (ur. w 1925 roku) i Teresą (ur. w 1929 roku), późniejszą Muzyk^[2].