Julien Benneteau
Julien Benneteau (ur. 20 grudnia 1981 w Bourg-en-Bresse) – francuski tenisista, zwycięzca French Open 2014 w grze podwójnej, brązowy medalista igrzysk olimpijskich z Londynu (2012) w deblu, reprezentant Francji w Pucharze Davisa.
Państwo | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
20 grudnia 1981 | |||||||||
Wzrost |
185 cm | |||||||||
Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
Status profesjonalny |
2000 | |||||||||
Zakończenie kariery |
sierpień 2018 | |||||||||
Trener |
Antoine Benneteau | |||||||||
Gra pojedyncza | ||||||||||
Wygrane turnieje |
0 | |||||||||
Najwyżej w rankingu |
26 (30 kwietnia 2012) | |||||||||
Australian Open |
3R (2006, 2012, 2013, 2018) | |||||||||
Roland Garros |
QF (2006) | |||||||||
Wimbledon |
4R (2010) | |||||||||
US Open |
3R (2009, 2011–2013) | |||||||||
Gra podwójna | ||||||||||
Wygrane turnieje |
12 | |||||||||
Najwyżej w rankingu |
5 (3 listopada 2014) | |||||||||
Australian Open |
QF (2007, 2015) | |||||||||
Roland Garros |
W (2014) | |||||||||
Wimbledon |
F (2016) | |||||||||
US Open |
SF (2004, 2007) | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Kariera tenisowa
edytujWystępując w gronie juniorów wygrał Benneteau US Open z 1999 roku w grze podwójnej wspólnie z Nicolasem Mahutem.
Karierę zawodową rozpoczął w roku 2000, a zakończył podczas US Open 2018[1].
Po kilku latach startów w turniejach niższej rangi (ITF Futures i ATP Challenger Tour) Benneteau awansował do czołowej setki rankingu światowego w 2004 roku. W roku 2008 po raz pierwszy w karierze awansował do finału turnieju ATP World Tour, w Casablance. Mecz o tytuł przegrał z rodakiem Gilles'em Simonem. W tym samym roku osiągnął również finał rozgrywek w Lyonie, jednak uległ Robinowi Söderlingowi. W roku 2009 doszedł do finału turnieju w Kitzbühel ponosząc porażkę z Guillermo Garcíą Lópezem, a na początku sezonu 2010 doszedł do finału w Marsylii, przegrywając z Michaëlem Llodrą. W sierpniu 2011 roku Benneteau osiągnął finał rozgrywek w Winston Salem, w którym nie sprostał Johnowi Isnerowi, natomiast w styczniu 2012 roku przegrał z Jarkko Nieminenem w finale turnieju w Sydney[2]. We wrześniu 2012 roku Francuz awansował do kolejnego finału, w Kuala Lumpur, gdzie poniósł porażkę z Juanem Mónaco. Ósmy singlowy finał Francuz osiągnął w lutym 2013 roku w Rotterdamie, gdzie po drodze pokonał Rogera Federera. W pojedynku o tytuł nie sprostał Juanowi Martínowi del Potro. W tym samym sezonie dotarł Francuz, we wrześniu, do finału w Kuala Lumpur ponosząc porażkę w spotkaniu o tytuł z João Sousą. Rok później ponownie był w finale turnieju w Malezji, jednak tym razem był od niego lepszy Kei Nishikori. Najwyższą pozycję w rankingu singlistów Benneteau osiągnął w kwietniu 2012 roku – nr 26.
W grze podwójnej Benneteau wygrał dwanaście turniejów ATP World Tour oraz dziewięć razy był finalistą tych rozgrywek. W czerwcu 2014 roku został mistrzem Rolanda Garrosa, w parze z Édouardem Rogerem-Vasselinem. Finałowy pojedynek para wygrała z Marcelem Granollersem i Marcem Lópezem 6:3, 7:6(1). W 2016 roku został finalistą Wimbledonu. Najwyżej sklasyfikowany w zestawieniu deblistów Benneteau był na 5. miejscu w listopadzie 2014 roku.
W marcu 2010 roku Benneteau zadebiutował w reprezentacji Francji w Pucharze Davisa przeciwko Niemcom w pojedynku I rundy grupy światowej. Swój deblowy pojedynek z parą Philipp Kohlschreiber-Christopher Kas wygrał partnerując Michaëlowi Llodrze, natomiast w singlu pokonał Benjamina Beckera. Do końca 2012 roku Benneteau wystąpił w trzech meczach singlowych, z których dwa wygrał oraz pięciu spotkaniach deblowych, z których w trzech triumfował.
Na przełomie lipca i sierpnia 2012 roku wspólnie z Richardem Gasquetem zdobył brązowy medal XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich w grze podwójnej. W meczu o trzecie miejsce pokonali debel David Ferrer-Feliciano López 7:6(4), 6:2.
Finały w turniejach ATP World Tour
edytujLegenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (0–10)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 25 maja 2008 | Casablanca | Ceglana | Gilles Simon | 5:7, 2:6 |
Finalista | 2. | 26 października 2008 | Lyon | Dywanowa (hala) | Robin Söderling | 3:6, 7:6(5), 1:6 |
Finalista | 3. | 24 maja 2009 | Kitzbühel | Ceglana | Guillermo García-López | 6:3, 6:7(1), 3:6 |
Finalista | 4. | 21 lutego 2010 | Marsylia | Twarda (hala) | Michaël Llodra | 3:6, 4:6 |
Finalista | 5. | 27 sierpnia 2011 | Winston-Salem | Twarda | John Isner | 6:4, 3:6, 4:6 |
Finalista | 6. | 15 stycznia 2012 | Sydney | Twarda | Jarkko Nieminen | 2:6, 5:7 |
Finalista | 7. | 30 września 2012 | Kuala Lumpur | Twarda (hala) | Juan Mónaco | 5:7, 6:4, 3:6 |
Finalista | 8. | 17 lutego 2013 | Rotterdam | Twarda (hala) | Juan Martín del Potro | 6:7(2), 3:6 |
Finalista | 9. | 29 września 2013 | Kuala Lumpur | Twarda (hala) | João Sousa | 6:2, 5:7, 4:6 |
Finalista | 10. | 28 września 2014 | Kuala Lumpur | Twarda (hala) | Kei Nishikori | 6:7(4), 4:6 |
Gra podwójna (12–9)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 5 października 2003 | Metz | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Michaël Llodra Fabrice Santoro |
7:6(2), 6:3 |
Finalista | 1. | 12 października 2003 | Lyon | Dywanowa (hala) | Nicolas Mahut | Jonatan Erlich Andy Ram |
1:6, 3:6 |
Zwycięzca | 2. | 29 października 2006 | Lyon | Dywanowa (hala) | Arnaud Clément | František Čermák Jaroslav Levinský |
6:2, 6:7(3), 10–7 |
Finalista | 2. | 22 kwietnia 2007 | Monte Carlo | Ceglana | Richard Gasquet | Bob Bryan Mike Bryan |
2:6, 1:6 |
Zwycięzca | 3. | 9 marca 2008 | Las Vegas | Twarda | Michaël Llodra | Bob Bryan Mike Bryan |
6:4, 4:6, 10–8 |
Zwycięzca | 4. | 18 października 2009 | Szanghaj | Twarda | Jo-Wilfried Tsonga | Mariusz Fyrstenberg Marcin Matkowski |
6:2, 6:4 |
Zwycięzca | 5. | 1 listopada 2009 | Lyon | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Arnaud Clément Sébastien Grosjean |
6:4, 7:6(6) |
Zwycięzca | 6. | 21 lutego 2010 | Marsylia | Twarda (hala) | Michaël Llodra | Julian Knowle Robert Lindstedt |
6:4, 6:3 |
Finalista | 3. | 15 sierpnia 2010 | Toronto | Twarda | Michaël Llodra | Bob Bryan Mike Bryan |
5:7, 3:6 |
Finalista | 4. | 20 lutego 2011 | Marsylia | Twarda (hala) | Jo-Wilfried Tsonga | Robin Haase Ken Skupski |
3:6, 7:6(4), 11–13 |
Finalista | 5. | 13 listopada 2011 | Paryż | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Rohan Bopanna Aisam-ul-Haq Qureshi |
2:6, 4:6 |
Zwycięzca | 7. | 21 kwietnia 2013 | Monte Carlo | Ceglana | Nenad Zimonjić | Bob Bryan Mike Bryan |
4:6, 7:6(4), 14–12 |
Zwycięzca | 8. | 4 sierpnia 2013 | Waszyngton | Twarda | Nenad Zimonjić | Mardy Fish Radek Štěpánek |
7:6(5), 7:5 |
Zwycięzca | 9. | 23 lutego 2014 | Marsylia | Twarda (hala) | Édouard Roger-Vasselin | Paul Hanley Jonathan Marray |
4:6, 7:6(6), 13–11 |
Zwycięzca | 10. | 8 czerwca 2014 | French Open, Paryż | Ceglana | Édouard Roger-Vasselin | Marcel Granollers Marc López |
6:3, 7:6(1) |
Finalista | 6. | 5 października 2014 | Pekin | Twarda | Vasek Pospisil | Jean-Julien Rojer Horia Tecău |
7:6(6), 5:7, 5–10 |
Finalista | 7. | 12 października 2014 | Szanghaj | Twarda | Édouard Roger-Vasselin | Bob Bryan Mike Bryan |
3:6, 6:7(3) |
Finalista | 8. | 9 lipca 2016 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Édouard Roger-Vasselin | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut |
4:6, 6:7(1), 3:6 |
Zwycięzca | 11. | 26 lutego 2017 | Marsylia | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Robin Haase Dominic Inglot |
6:4, 6:7(9), 10–5 |
Finalista | 9. | 25 czerwca 2017 | Londyn | Trawiasta | Édouard Roger-Vasselin | Jamie Murray Bruno Soares |
2:6, 3:6 |
Zwycięzca | 12. | 24 września 2017 | Metz | Twarda (hala) | Édouard Roger-Vasselin | Wesley Koolhof Artem Sitak |
7:5, 6:3 |
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
edytujTurniej | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | – | – | – | 1R | – | 1R | 3R | 1R | 1R | 1R | 2R | – | 3R | 3R | 2R | 1R | 1R | – | 3R | 0 / 13 | 10–13 |
French Open | – | – | 1R | 1R | 3R | 1R | QF | 1R | 4R | 1R | 2R | 2R | 3R | 3R | 1R | – | 1R | 1R | 2R | 0 / 16 | 16–16 |
Wimbledon | – | – | – | – | 2R | 1R | 2R | 1R | 1R | 1R | 4R | 2R | 3R | 2R | 1R | – | 2R | 1R | 2R | 0 / 14 | 11–14 |
US Open | – | – | – | 1R | 1R | – | 1R | 1R | 1R | 3R | 2R | 3R | 3R | 3R | 1R | – | 1R | 1R | 2R | 0 / 14 | 10–14 |
Przypisy
edytuj- ↑ Julien Benneteau to end his career this year - Here is where, „Tennis World USA” [dostęp 2018-09-02] (ang.).
- ↑ Jarkko Nieminen tops Julien Benneteau. [w:] Associated Press [on-line]. espn.com, 15 stycznia 2012. [dostęp 2017-04-28]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-31] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-31] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-31] (ang.).