Juliana (królowa Holandii)

Jedyna córka królowej Wilhelminy i księcia Henryka. Panowała od 6 września 1948 do 30 kwietnia 1980 (od chwili abdykacji matki do własnego ustąpienia z tronu). Żona niemieckiego księcia Bernharda Lippe-Biesterfeld, z którym miała cztery córki^[2]:

• Beatrycze Wilhelminy Armgardy (jej następczyni na tronie),
• Ireny Emmy Elżbiety (ur. 5 sierpnia 1939), żony Karola Hugona Parmeńskiego,
• Małgorzaty Franciszki (ur. 19 stycznia 1943), żony Pietera van Vollenhovena,
• Marii Krystyny (ur. 18 lutego 1947, zm. 16 sierpnia 2019), żony Jorge Péreza y Guillermo.

Następczyni tronu była wychowywana w prostocie na dworze bliskim zwykłym ludziom. Uzyskała tytuł doktora nauk politycznych i bardzo sumiennie przygotowywała się do przyszłej roli królowej.

Nastroje Holendrów oraz członków dynastii Orańskiej-Nassau były bardzo żywe w chwili ślubu księżniczki i księcia Bernarda von Lippe-Biesterfelda. Mieszkańcy zdobili swój ubiór pomarańczowymi wstążkami, a ulice i place Hagi były udekorowane wielkimi oświetlonymi kolumnami. Młoda para udała się w podróż poślubną do Polski, przebywając m.in. w Krakowie, Krynicy, Nawojowej i Iwnie^[3].

W 1948 królowa Wilhelmina abdykowała na rzecz córki. Nowa królowa uciekła z pałacu w Hadze, by wieść na wsi spokojne i skromne życie wraz z księciem Bernardem i czterema córkami.

Holendrzy darzyli królową Julianę wielką sympatią i szacunkiem^[2], lecz ze względu na jej kontakty z niepiśmienną znachorką Greet Hofmans wprowadzała w 1956 zagrożenie dla jej tronu. Królowa zwróciła się do niej o pomoc w leczeniu córki Krystyny, dotkniętej poważna wadą wzroku^[4]. Znachorka zdobyła w niedługim czasie duży wpływ na królową Julianę. Zaczęła mieszać się do spraw państwowych, doprowadzając do dymisji rządu. Juliana zamierzała abdykować, w końcu jednak pozostała na tronie, idąc za radami rządu, który domagał się odsunięcia Greet Hofmans^[4].

 

30 kwietnia 1980 r., po trzydziestu dwóch latach panowania, królowa Juliana abdykowała na rzecz córki Beatrix. Decyzję o abdykacji ogłosiła 31 stycznia 1980 za pośrednictwem telewizji: „Nie byłoby rozsądne z mojej strony dalsze sprawowanie mej funkcji, gdyż wcześniej czy później siły człowieka zaczynają się wyczerpywać i nie mogę wykonywać swojej pracy tak jak dawniej”.

Podobnie jak matka, Wilhelmina, Juliana zrezygnowała z tytułu „królowej matki”, by powrócić do dawnego tytułu księżniczki Holandii. Akt abdykacji podpisała w dniu swoich siedemdziesiątych pierwszych urodzin oraz w czasie święta narodowego Koninginnedag^[5], wygłosiła z królewskiego balkonu swoje ostatnie przemówienie: „Zrezygnowałam właśnie z tronu. Przedstawiam wam Beatrix, waszą nową królową. Jestem szczęśliwa, że mogę przekazać jej władzę, gdyż wiem, że znajdzie się w dobrych rękach”.

W 1937 odznaczona Orderem Orła Białego^[6].