Joseph Joachim
Joseph Joachim, węg. Joachim József, także spolszcz. Józef Joachim (ur. 28 czerwca 1831 w Kittsee /węg. Köpcsény, zm. 15 sierpnia 1907 w Berlinie) – węgierski skrzypek-wirtuoz, dyrygent, kompozytor.
Imię i nazwisko |
Joachim József |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujRodzina Joachima była pochodzenia żydowskiego. W 1833 rodzice przyszłego skrzypka zdecydowali o przeprowadzce do Pesztu, gdzie pierwszym jego nauczycielem gry skrzypcowej był Stanisław Serwaczyński. Od 1838 kształcił się w Konserwatorium w Wiedniu, gdzie pobierał lekcje u Josepha Böhma. W 1843 publicznie wystąpił w Lipsku. W latach 1852–1856 był Królewskim Kapelmistrzem w Orkiestrze w Hanowerze. W tym okresie poznał m.in. Roberta Schumanna, Clarę Schumann, Maxa Brucha i Johannesa Brahmsa, z którym zaprzyjaźnił się i pomógł mu rozwiązać problemy techniczne przy komponowaniu przez Brahmsa Koncertu skrzypcowego D-dur op. 77. Joachim, któremu kompozytor zadedykował swoje nowe dzieło, był również pierwszym wykonawcą koncertu Brahmsa i autorem dodatkowych kadencji wirtuozowskich.
Uważany za jednego z najwybitniejszych skrzypków w historii wiolinistyki. Grywał najchętniej na instrumencie Antonio Stradivariego z 1714. Od 1868 był profesorem Akademii Muzycznej w Berlinie. Wykształcił wielu wybitnych skrzypków (wśród nich Bronisława Hubermana), jest autorem podręcznika Szkoła gry skrzypcowej (1902–1905). W mniejszym stopniu zajmował się dyrygenturą i kompozycją.
Odznaczony bawarskim Orderem Maksymiliana (1897)[1] i pruskim orderem Pour le Mérite (1899)[2].
Kompozycje
edytuj- Op. 1 Andantino i Allegro scherzoso B-dur na skrzypce i orkiestrę
- Op. 2 Romanze B-dur
- Op. 3 Koncert skrzypcowy g-moll (z orkiestrą lub fortepianem)
- Op. 4 Uwertura „Hamlet”
- Op. 5 „Lindenrauschen” (Szum lipowy)
- Op. 6 Uwertura „Demetrius”
- Op. 7 Uwertura „Henryk IV” (1854)
- Op. 8 Symfonia C-dur (swobodne opracowanie na orkiestrę Grand Duo Franza Schuberta na 4 ręce, 1855)
- Op. 9 Melodie hebrajskie na altówkę i fortepian
- Op. 10 Koncert w stylu węgierskim na skrzypce z towarzyszeniem orkiestry (1861)
- Op. 11 Nocturno na skrzypce i orkiestrę lub fortepian
- Op. 12 Uwertura „In Memoriam Heinrich von Kleist” (1861)
Przypisy
edytuj- ↑ „Zeitschrift für Bayerische Landesgeschichte”. Band 47 (Heft 1), s. 398, 1984. München.
- ↑ Joseph Joachim. Orden Pour le Mérite für Wissenschaften und Künste. [dostęp 2020-02-17]. (niem.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Joseph Joachim – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
- Joseph Joachim w bazie AllMusic (ang.)
- Nuty Josepha Joachima w bibliotece Polona
- ISNI: 0000000108578868
- VIAF: 59269863
- LCCN: n81033541
- GND: 118776223
- NDL: 01053995
- BnF: 13895651k
- SUDOC: 03511794X
- SBN: LO1V133162
- NLA: 35807659
- NKC: xx0010397
- BNE: XX1726060
- NTA: 070059829
- BIBSYS: 90273058
- CiNii: DA07444705
- Open Library: OL2146718A
- PLWABN: 9810659894805606
- NUKAT: n02063596
- OBIN: 53548
- J9U: 987007263579605171
- PTBNP: 1387159
- LNB: 000148564
- NSK: 000413996
- BNA: 000031164
- CONOR: 100715363
- BNC: 000362025
- KRNLK: KAC200306466
- LIH: LNB:M3P;=yh
- NSZL: 663570
- RISM: people/114835