Jon Roberts

Roberts urodził się w Nowym Jorku. Po zatrzymaniu go przez policję za porwanie w 1965, otrzymał możliwość anulowania wyroku poprzez służbę wojskową. Roberts twierdzi, że przez cztery lata służył w 101. Dywizji Powietrznodesantowej podczas wojny wietnamskiej. W trakcie walk został ranny, wskutek czego do jego czaszki konieczne było przytwierdzenie metalowej płytki. W roku 1974 po zakończeniu pracy dla członków nowojorskiej mafii jako menedżer klubu i restaurator, Roberts przeniósł się do Miami pod presją Rodziny Gambino dla której pracował (w związku z morderstwem policjanta Jon skupiał na sobie uwagę policji i powinien usunąć się w cień)^[1].

W związku z rosnącym zapotrzebowaniem na kokainę, Jon uznał swoich kubańskich dostawców za niezdolnych do spełnienia jego oczekiwań. Max Mermelstein zapoznał Jona z przedstawicielem kartelu z Medellin. Tym przedstawicielem był Rafael „Rafa” Cardona Salazar. Poprzez swoją dziewczynę, Roberts poznał Mickeya Mundaya. Munday był genialnym mechanikiem, który przerabiał samochody i samoloty tak aby mogły transportować więcej kokainy. Poza tym był doskonałym pilotem, a w późniejszym okresie dzięki jego pomysłom przemyt kokainy do USA był tak skuteczny^[1]. Początkowo, Mickey obawiał się Jona, który podjechał czarnym mercedesem, „na którym było napisane, że należy do dilera narkotyków”. Stwierdził on również, że krzykliwy samochód Jona i jego ostentacyjny styl życia, złożyły się na obraz „kogoś, z kim nie chciałbym mieć do czynienia”.^[1] Jednak Jon i Mickey rozpoczęli współpracę pod nadzorem Maxa Mermelsteina, który zawarł umowę z Rafaelem Cardoną na zarządzanie transportem z Kolumbii do Miami. Nadzorował więc przewóz ładunków do dziupli kartelu w okolicach Miami. Jon był w stanie zwiększyć swoje miesięczne dochody z biznesu kokainowego poprzez takie bezpośrednie połączenia. Max i Mickey utworzyli szlaki dla transportów do Kolumbii, używając łodzi, firm holowniczych, dziupli i pasów lotniczych, w ten sposób tworząc efektywny szlak transportowy dla kartelu. Wspólnie wprowadzili przemyt na nowy poziom. Używali policyjnych i federalnych częstotliwości radiowych aby monitorować bieżące działania Służby Celnej i Straży Wybrzeża i unikać wykrycia. Aby uniknąć wykrycia korzystali z nieużywanych wojskowych lotnisk oraz baz zamkniętych po upadku programu Nike Ajax. Bazy te miały świetnie utrzymane pasy startowe, natomiast po upadku programu były kompletnie puste. Kiedy lądowanie w Miami stawało się zbyt ryzykowne, Munday wpadł na pomysł aby zrzucać paczki z kokainą do oceanu kilkadziesiąt kilometrów od wybrzeży USA, a dzięki nadajnikom podczerwieni paczki można było spokojnie odnaleźć i wyłowić następnego dnia z pomocą kutrów rybackich. Roberts twierdzi, że zarobił około 300 milionów USD na handlu kokainą w tym okresie (ciężko jest ocenić realny zarobek z przemytu, ponieważ masa pieniędzy była lokowana w nieruchomościach, inwestycjach. Na podstawie relacji Robertsa można szacować, że jego dochód w tamtych latach grubo przekraczał 300 milionów USD, chociażby dlatego, że 150 mln USD w gotówce ulokował w Panamie u generała Noriegi. Jon, według prywatnych i przybliżonych wyliczeń, wydał ponad 50 milionów dolarów z tych pieniędzy na ekstrawagancki styl życia.

Mermelstein grał rolę wysoko postawionego dilera narkotykowego i przemytnika, pracując dla członka kartelu, Rafaela Cardony Salazara oraz współpracując z grupą transportową Mundaya. Został zatrzymany w roku 1985 przez Miami Police Department za handel dużą ilością narkotyków. Mermelstein został zdradzony przez kalifornijskiego dilera, który przekazał informacje o nim do DEA w zamian za niższy wyrok. Ten diler został złapany razem z Johnem DeLoreanem podczas próby przemytu 25 kilogramów kokainy. Max został wtedy świadkiem koronnym, zeznającym przeciwko Kartelowi z Medellin i przekazał informacje, które doprowadziły do rozpadu Medellin w Miami. 20 września 1986 roku, w godzinach przedpołudniowych, w nieco ponad rok po aresztowaniu Mermelsteina, DEA (przy współpracy ze władzami lokalnymi i federalnymi) urządziła nalot na obszary Florydy, na których była przechowywana i transportowana kokaina Mundaya i Robertsa. Roberts został aresztowany, a później zbiegł i jako uciekinier przebywał na terytorium Kolumbii i w innych częściach świata. Ostatecznie w 1992 został złapany i osadzony w więzieniu, z którego w końcu wyszedł na wolność w 1996 (wyrok został skrócony w zamian za jego współpracę i zeznania). Jon spędził swoje ostatnie lata wraz z żoną Noemi wychowując syna Juliana, w Hollywood na Florydzie. W 2011 zmarł na raka w wieku 63 lat.