Jagdpanzer IV

Pojazd oznaczony jako L/48 (z armatą 7,5cm PaK 39 L/48) produkowany był od stycznia do listopada 1944 przez zakłady Vomag w Plauen (wyprodukowano ok. 769 egzemplarzy). W sierpniu 1944 weszły do produkcji nowe wersje - IV/70(V) (projektu zakładów Vomag) i IV/70(A) projektu Alkett (obie nosiły też oznaczenie Sd.Kfz.162/1). Uzbrojone były w czołgową wersję armaty 7,5 cm PaK 42 L/70. Za produkcję nowej wersji odpowiedzialne były zakłady Vomag oraz Nibelungenwerke w St. Valentin w Austrii. Od sierpnia 1944 do kwietnia 1945 w zakładach Vomag wyprodukowano łącznie ok. 930-940 pojazdów w wersji IV/70 (V), w zakładach Nibelungenwerke wyprodukowano do marca 1945 tylko 278 pojazdów w wersji IV/70(A)^[1].

W oparciu o ten pojazd skonstruowano w RFN podobny niszczyciel czołgów: Kanonenjagdpanzer - w latach 1966–1967 wyprodukowano w sumie 770 sztuk.

Do konstrukcji Jagdpanzer IV użyto podstawowego podwozia i napędu czołgu PzKpfw IV, jedynie w przedniej części kadłuba pionową płytę (50 mm) pancerza zastąpiono dwiema (50–60 mm) tworzącymi ostry klin. Dodatkowo zmieniono położenie niektórych elementów we wnętrzu kadłuba: zbiorników paliwa, amunicji oraz włazu ewakuacyjnego. Usunięto także (zbędny w tego rodzaju konstrukcji) napęd wieżyczki.

Działo, wizjer oraz dwa karabiny maszynowe MG 42 zostały zamontowane w przedniej płycie kadłuba. Zakres wychyłu działa w pionie wynosił +15/-8 stopni. Boczny pancerz miał 30 mm grubości (w późniejszym czasie pancerz przedni pogrubiono do 80 mm, a boczny do 40 mm). Wiele pojazdów wyposażono także w boczne ekrany dodatkowo chroniące pojazd przed pociskami.

W późniejszym czasie zastosowano kilka poprawek, oprócz zwiększenia grubości pancerza, usunięto z lufy armaty hamulec wylotowy, jeden z karabinów itp. Wiele pojazdów zostało także pokrytych Zimmeritem.

Niszczyciele czołgów typu Jagdpanzer IV przydzielano do jednostek zmechanizowanych (w tym Dywizji Grenadierów Pancernych) od 17 marca 1944. Pierwsze działania bojowe pojazdy podjęły we Włoszech w ramach Dywizji Spadochronowo-Pancernej "Hermann Göring", następnie na froncie wschodnim, w ramach 4. i 5. Dywizji Pancernej. Tuż przed aliancką inwazją w Normandii 62 takie pojazdy znalazły się w stacjonujących tam dywizjach niemieckich. Największą ich liczbę (137 sztuk) użyto podczas ofensywy w Ardenach. Końca wojny doczekało w sumie około 285 pojazdów.

• Befehlswagen IV – pojazd dowodzenia ze specjalną radiostacją obsługiwaną przez dodatkowego członka załogi - radiooperatora.

• Panzerworld.net
• Achtung Panzer!. achtungpanzer.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-21)].