Jan V Zdobywca

Ten artykuł od 2010-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jan V Zdobywca (ur. ok. 1340, zm. 1 listopada 1399 w Nantes) – książę Bretanii, syn księcia Jana IV i Joanny Flandryjskiej, córki Ludwika Flandryjskiego, hrabiego de Nevers.

Jan V Zdobywca

Książę Bretanii w opozycji do Joanny de Penthievre i Karola de Blois
Okres	od 16 września 1345 do 1 listopada 1399
Poprzednik	Jan IV
Następca	Jan VI Mądry
Dane biograficzne
Dynastia	Kapetyngowie
Data urodzenia	ok. 1340
Data i miejsce śmierci	1 listopada 1399 Nantes
Ojciec	Jan IV Bretoński
Matka	Joanna Flandryjska
Żona	Maria Plantagenet Joan Holland Joanna z Nawarry
Dzieci	Joanna Jan VI Mądry Maria Małgorzata Artur III Bretoński Gilles Ryszard Blanka

Jego ojciec był angielskim kandydatem na tron Bretanii opróżniony w 1341 r. po bezpotomnej śmierci księcia Jana III. Jego kontrkandydatami byli popierani przez Francję Joanna de Penthievre i jej mąż Karol de Blois. Jan IV zmarł w roku w 1345 r. i mały Jan V odziedziczył jego pretensje. Walkę w jego imieniu kontynuowała jego matka, Joanna Flandryjska. Jan wychowywał się na dworze króla Anglii Edwarda III.

29 września 1364 r. Jan wygrał bitwę pod Auray, w której zginął Karol de Blois. 12 kwietnia 1365 r. Joanna de Penthievre musiała podpisać traktat w Guérande, na mocy którego zrzekała się wszystkich praw do Bretanii i uznawała Jana prawowitym księciem. Niespodziewanie dla króla Edwarda III, który pomógł Janowi wygrać wojnę o sukcesję, książę złożył hołd lenny królowi Francji Karolowi V. Później jednak Jan zbliżył się do Anglii i w 1372 r. otrzymał tytuł hrabiego Richmond. W latach 1373–1379 przebywał na wygnaniu, wypędzony z Bretanii przez miejscowych feudałów. W 1375 r. został kawalerem Orderu Podwiązki.

Książę był trzykrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną została w 1361 r. w Woodstock Palace Maria Plantagenet (10 października 1344 – 1362), córka króla Anglii Edwarda III i Filipy de Hainault, córki Wilhelma I, hrabiego Hainaut. Małżonkowie nie mieli razem dzieci.

Po raz drugi Jan ożenił się w maju 1366 w Londynie z Joan Holland (1350 – 1384), córką Thomasa Hollanda, 1. hrabiego Kentu, i Joanny, córki Edmunda Woodstocka, 1. hrabiego Kentu. Joan była kuzynką króla Anglii Ryszarda II. Również i to małżeństwo nie doczekało się potomstwa.

2 października 1386 w Saillé-près-Guérande Jan ożenił się trzeci raz z Joanną (ok. 1370 – 10 czerwca 1437), córką króla Nawarry Karola II Złego i Joanny, córki króla Francji Jana II Dobrego. Jan i Joanna mieli razem czterech synów i pięć córek:

• Joanna (12 sierpnia 1387 w Nantes – 7 grudnia 1388)
• nieznana z imienia córka (1388)
• Jan VI Mądry (24 grudnia 1389 – 29 sierpnia 1442), książę Bretanii
• Maria (18 lutego 1391 w Nantes – 18 grudnia 1446), pani de La Guerche, żona Jana I, księcia d’Alençon
• Małgorzata (1392 – 13 kwietnia 1428), pani de Guillac, żona Alana IX, wicehrabiego de Rohan
• Artur III (24 sierpnia 1393 – 26 grudnia 1458), książę Bretanii
• Gilles (1394 – 19 lipca 1412 w Cosne-sur-Loire), pan de Chantocé i de Ingrande
• Ryszard (1395 – 2 czerwca 1438), hrabia d'Étampes
• Blanka (1397 – po 1419), żona Jana IV, hrabiego d’Armagnac

Jan V zmarł w 1399 r. Bretanię odziedziczył jego najstarszy syn.