Heinrich von Kleist

Po śmierci swojego ojca w roku 1788, Heinrich von Kleist został wysłany do Berlina. W latach 1792–1799 służył w armii pruskiej. W tym czasie walczył przeciwko Francji. W 1795 r. został mianowany chorążym, a w 1797 roku podporucznikiem. Po wystąpieniu na własną prośbę z armii, w kwietniu 1799 roku zaczął studiować m.in. matematykę, fizykę i łacinę na Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odrą. W tym też roku poznał Wilhelminę von Zenge, córkę generała, z którą zaręczył się już na początku 1800 roku. Po zaledwie trzech semestrach nauki (1800) przerwał studia i został wolontariuszem w pruskim ministerstwie gospodarki w Berlinie. Krok ten spowodowany był m.in. wolą rodziny narzeczonej, aby został urzędnikiem państwowym.

W latach 1808–1810 redagował w Dreźnie pismo artystyczne Phoebus, a także periodyk Berliner Abendblatter.

Popełnił samobójstwo w pobliżu Wannsee w okolicach Berlina. Zastrzelił się wraz ze swoją przyjaciółką, Henriettą Vogel.

Zasłynął głównie jako dramaturg, autor licznych sztuk, m.in.:

• Amphitryon (1805-1807),
• Książę Homburg (1810, wydanie polskie 1910),
• Kasia z Heilbronnu albo próba ognia (1810),
• Penthesilea (1811, wydanie polskie 1938),
• Rozbity dzban (1811, wydanie polskie 1953).

Uważany za twórcę niemieckiej nowelistyki psychologicznej, np.:

• Markiza z O... (1808),
• Michał Kohlhaas (1808),
• Zaręczyny w San Domingo (1811).

Kluczowym pismem teoretycznym Kleista jest O teatrze marionetek.

Wybory polskie:

• Dzieła wybrane (1960),
• Dramaty i nowele (1969).

• Strona audycji PR Programu II na temat życia i twórczości Heinricha von Kleista. [dostęp 21 listopada 2012]
• Utwory Heinricha von Kleista w serwisie Wolne Lektury
• Das Erhabene bei Kleist. In: Dirk de Pol: Epochensplitterbruch. Pandavia, Berlin 2021, S. 24-52. ISBN 978-3-7531-5486-2
• Heinrich von Kleist – publikacje w bibliotece Polona