Górnik Zabrze

 

Kostka

Oślizło

Gorgoń

Anczok

Florenski

Matysik

Szołtysik

Lentner

Wilczek

Pohl

Lubański

Jedenastka wszech czasów Górnika Zabrze

Początki sportu polskiego po II wojnie światowej na terenie Zabrza sięgają 1945 roku. Działania wojenne pozostawiły zdewastowane obiekty sportowe, brakowało sprzętu, a nawet młodzieży chętnej do uprawiania sportu. Powoli, wysiłkiem wielu działaczy, zaczęto zakładać kluby sportowe przy zakładach pracy. Tradycje piłkarskie górniczego Zabrza miały swe źródło w założonej w 1946 roku drużynie KS „Zjednoczenie”. Wkrótce doszło do fuzji KS „Zjednoczenie” z KS „Zabrze”, a w roku 1948 w wyniku ogólnokrajowej reorganizacji sportu i przejęcia opieki nad sportem górniczym przez zrzeszenie „Górnik” powstał jeden silny klub górniczy na terenie Zabrza. Został on utworzony 14 grudnia 1948 r. pod nazwą GZKS „Górnik” z połączenia: KS „Zjednoczenie”, KS „Concordia”, KS „Pogoń” i KS „Skra”^[2].

Pierwsze lata to okres konsolidacji klubu, ale już w roku 1952 Górnik awansuje do II ligi, którą w wyniku reorganizacji rozgrywek opuścił w roku 1953 na jeden sezon.

Rok 1957 przyniósł piłkarzom Górnika pierwszy tytuł mistrzowski oraz finał Pucharu Polski (1:2 z ŁKS). Mistrzostwo ligi wywalczyli dla zabrzan: Machnik i Kaczmarczyk – bramkarze, Florenski, Franosz, Czech, Hajduk – obrońcy, Nowara, Gawlik, Olejnik – pomocnicy, Pol, Szalecki, Kowol, Jankowski, Fojcik, Lentner i Wiśniowski – napastnicy.

W następnych 11 latach Górnik nie schodził już poniżej „medalowych” miejsc w tabeli ligowej, co w historii polskiego piłkarstwa jest wydarzeniem bez precedensu. Tylko w latach 1958, 1960, 1968 zabrzanie zajmowali trzecie miejsce, w roku 1962 byli zaś wicemistrzami, natomiast w latach 1959, 1961, 1963, 1964, 1965, 1966 i 1967 siedmiokrotnie zdobyli mistrzostwo Polski. Szczególnie imponująca jest „złota seria” lat 1963–1967, kiedy Górnik ustanowił rekord ligi polskiej: 5-krotne z rzędu zdobycie mistrzostwa. W następnych latach do drużyny mistrza Polski przybyło wielu utalentowanych zawodników. Kostka – bramkarz, Oślizło, Olszówka, Musiałek, Kulanek, Wilczek, Szołtysik, Gorgoń, Lubański, Szarmach, którzy wraz z Polem i Lentnerem zdobyli kolejne mistrzostwa Polski. Tytuły mistrzowskie w lidze zostały „podbudowane” jeszcze dwukrotnym zdobyciem Pucharu Polski w latach 1965 (4:0 Czarni Żagań) i 1968 (3:0 Ruch Chorzów), również dwukrotnym udziałem w PP 1962 (1:2 z Zagłębiem Sosnowiec) i 1966 (1:2 z Legią Warszawa). Kolejne boje Zabrzan to pojedynki na stadionach całej Europy, a nawet świata. 10. edycja Pucharu Europy (sezon 1964) przyniosła trzy dramatyczne pojedynki z praską Duklą – 1:4, 3:0, 0:0, oraz wyeliminowanie Górnika poprzez losowanie.

W 1965 roku Górnik wyeliminował mistrza Austrii Linzer ASK 3:1, 1:2, ale w II rundzie uległ praskiej Sparcie – 0:3, 1:3. W następnym roku po wyeliminowaniu mistrza NRD Vorwärts Berlin – 2:1, 1:2, 3:1, uległ w pierwszym występie przeciwko mistrzowi Bułgarii CSKA Sofia – 0:4, 3:0. W 1966 r. trenerem Górnika został Węgier Géza Kalocsay, z którym zespół odniósł szereg sukcesów. Kolejny, szósty już występ Górnika w Europie w sezonie 1967/68 przyniósł mu pierwszy w historii polskiej piłki awans do ćwierćfinału Pucharu Europy. W pierwszej rundzie Górnik wyeliminował mistrza Szwecji Djurgårdens IF 3:0, 1:0 – w drugiej – co było największą sensacją tej edycji pucharu – okazał się lepszy od rewelacyjnego Dynama Kijów, wygrywając w Kijowie 2:1 i remisując w Chorzowie na Stadionie Śląskim 1:1. W spotkaniu ćwierćfinałowym angielski Manchester United F.C. okazał się lepszy o jedną bramkę od Górnika. W pierwszym meczu w Manchesterze było 2:0 dla gospodarzy, natomiast w drugim Górnik wygrał, lecz tylko 1:0. Później drużyna Manchesteru zdobyła Puchar Europy, a zespół Górnika Zabrze był jedynym, który wygrał z mistrzem Anglii w tej edycji Pucharu Europy.

 

Największym sukcesem Górnika Zabrze był awans do finału Pucharu Zdobywców Pucharów w 1970 roku. Pod koniec 1969 r., przed meczami ćwierćfinałowymi, trener Geza Kalocsay został zwolniony z Górnika decyzją władz, z przyczyn pozasportowych (komunistycznym oficjelom nie podobał się zbyt "rozrywkowy" tryb życia przystojnego Węgra), a jego miejsce zajął Michał Matyas. Ta zmiana pociągnęła za sobą zmianę taktyki gry Górnika na bardziej defensywną. W półfinale rozgrywek piłkarze Górnika wyeliminowali AS Roma po dodatkowym meczu, dzięki wygranemu losowaniu – było to ostatnie losowanie w historii europejskich pucharów, po tym zdarzeniu wprowadzono rozstrzyganie rzutami karnymi. W finale Górnik zmierzył się z Manchesterem City – na stadionie w Wiedniu przegrał 1:2; zdaniem wielu ekspertów miała na to wpływ zmiana trenera i taktyki^[3][4].

• Olympiakos SFP – Górnik Zabrze 2:2 (0:2) (Wilczek 8, 36 min.)
• Górnik Zabrze – Olympiakos Pireus 5:0 (1:0) (Wilczek 1, Skowronek 62, Szołtysik 70, Banaś 82 (k), 84 min.)
• Rangers – Górnik Zabrze 1:3 (0:2) (Lubański 5, 87, Szaryński 11 min.)
• Górnik Zabrze – Rangers 3:1 (0:1) (Olek 63, Lubański 77, Skowronek 81 min.)
• Lewski Sofia – Górnik Zabrze 3:2 (2:1) (Szołtysik 5, Banaś 52 min.)
• Górnik Zabrze – Lewski Sofia 2:1 (1:0) (Lubański 44, Banaś 56 min.)
• AS Roma – Górnik Zabrze 1:1 (0:1) (Banaś 28 min.)
• Górnik Zabrze – AS Roma 2:2 (0:1, 1:1, 2:1) (Lubański 90 (k), 93 min.)
  • baraż – Strasbourg (Stade de la Meinau)
• Górnik Zabrze – AS Roma 1:1 (1:0, 1:1, 1:1) (Lubański 40 min.) – losowanie dla Górnika
  • Finał – Wiedeń (Praterstadion) 29 kwietnia 1970
• Manchester City – Górnik Zabrze 2:1 (2:0) (Oślizło 68 min.)

W latach 70 XX w. Górnik Zabrze zdobył 2 Mistrzostwa Polski (sezon 1970/1971, sezon 1971/1972) i 3-krotnie zwyciężył w rozgrywkach o Puchar Polski (sezon 1969/1970, sezon 1970/1971, sezon 1971/1972). W sezonie 1977/1978 Górnik zajął 16. miejsce w lidze i spadł do drugiej ligi. Jednak w następnym sezonie wywalczył awans i po roku nieobecności wrócił do I ligi.

W latach 80 XX w. zabrzański klub nawiązał do swoich największych osiągnięć, zdobywając w latach 1985–1988 cztery kolejne tytuły mistrza kraju. W sezonie 1987/1988 Górnik wygrał swój jedyny Superpuchar Polski wygrywając z Lechem Poznań 2:1 (Cyroń 2 – Juskowiak). W latach 80 w barwach Górnika grali tacy piłkarze jak: Waldemar Matysik, Marek Piotrowicz, Ryszard Komornicki, Ryszard Cyroń, Józef Wandzik, Jan Urban, Andrzej Iwan, Robert Warzycha.

Początkowo Górnik notuje dobre wyniki. W sezonie 1993/94 do ostatniej kolejki walczy o mistrzostwo Polski, jednak po remisie z Legią Warszawa na wyjeździe w ostatniej kolejce 1:1 spada na trzecie miejsce. W meczu tym przy stanie 1:0 dla Górnika trzech zawodników tego klubu zostało usuniętych z boiska, co spowodowało powszechne na Górnym Śląsku podejrzenia o korupcję sędziego. W późniejszych latach Górnik wypada z ligowej czołówki walcząc w środku stawki bądź broniąc się przed spadkiem.

Drużyna, której trzon stanowią piłkarze wywodzący się z Górnego Śląska, plasuje się w połowie tabeli, lecz kolejne zawirowania stawiają Górnik na skraju krawędzi, czego wynikiem są nieustanne boje przed uniknięciem relegacji. Gdy klub odzyskał organizacyjną i finansową stabilizację, zamiast dołączyć do ligowych potentatów, zanotował najgorszy od lat wynik sportowy, doświadczając drugiego w historii spadku z najwyższej klasy rozgrywkowej.

Zespół mimo spadku szybko wrócił do Ekstraklasy. Potrzebował do tego tylko jednego sezonu. Od czasu powrotu do najwyższej klasy rozgrywkowej Górnik grał dobrze, lecz miał wahania formy. Ostatnie trzy sezony drużyna z Zabrza kończyła w górnej części ligowej tabeli. Klub finalizuje wówczas budowę nowego stadionu, który będzie mógł pomieścić około 30 tysięcy widzów.

Kończy się rozbudowa i modernizacja stadionu przy ul. Roosevelta^[5]. W tym samym czasie zabrzański Górnik notuje trzeci w swej historii spadek z Ekstraklasy^[6]. W 2016/2017 KS Górnik Zabrze występuje w I lidze, jednak po szybkim awansie, od sezonu 2017/2018, „Górnicy" wracają do najwyższej klasy rozgrywkowej^[7].

 

Sezon	Rozgrywki ligowe			Puchar Polski (rozgrywki centralne)	Uwagi	Rozgrywki europejskie
	Liga		Miejsce			Puchar	Etap
1948/1949	III	Klasa A (okr. Śląsk Opolski)	1	nie rozgrywano	Przegrane baraże o awans[8].	nie rozgrywano
1949/1950		Klasa A (okr. Śląsk Opolski)	1		Przegrane baraże o awans. Awans dzięki reorganizacji rozgrywek[8].
1951	II	II liga (gr. C)	2/8	–
1952		II liga (gr. C)	6/10	1/16 finału
1953	III	III liga (gr. I)	1/13	nie rozgrywano
1954	II	II liga	5/11	1/16 finału
1955		II liga	2/14	1/32 finału		–
1956	I	I liga	6/12	finał	Pierwsze ligowe derby śląskie pomiędzy Górnikiem i Ruchem Chorzów.
1957		I liga	1/12	finał	Pierwszy tytuł mistrzowski Górnik dziesiątym klubem mistrzowskim.
1958		I liga	3/12	nie rozgrywano
1959		I liga	1/12		Ernest Pol królem strzelców.
1960		I liga	3/12
1961		I liga	1/12		Ernest Pol królem strzelców.	2. miejsce w grupie Międzynarodowy Puchar Piłkarski.
						Puchar Europy	1/16 finału
1962		I liga	2/14	finał	Najwyższe zwycięstwo w I lidze: 12 maja 1962: Górnik Zabrze – Cracovia 9:0[9]	–
1962/1963		I liga	1/14	1/2 finału
1963/1964		I liga	1/14	1/16 finału	Piąty tytuł mistrzowski Górnik na 3. miejscu w klasyfikacji medalowej za Ruchem Chorzów i Cracovią.	Puchar Europy	1/8 finału
1964/1965		I liga	1/14	zwycięstwo		Puchar Europy	1/16 finału
1965/1966		I liga	1/14	finał	Włodzimierz Lubański królem strzelców.	Puchar Europy	1/8 finału
1966/1967		I liga	1/14	1/16 finału	Włodzimierz Lubański królem strzelców.	1. miejsce w grupie Międzynarodowy Puchar Piłkarski.
					Górnik ustanowił rekord pięciu zdobytych mistrzostw Polski z rzędu.	Puchar Europy	1/8 finału
1967/1968		I liga	3/14	zwycięstwo	Włodzimierz Lubański królem strzelców.	Puchar Europy	1/4 finału
1968/1969		I liga	2/14	zwycięstwo	Włodzimierz Lubański królem strzelców.	–
1969/1970		I liga	3/14	zwycięstwo		Puchar Zdobywców Pucharów	finał
1970/1971		I liga	1/14	zwycięstwo	Najwyższe zwycięstwo w rozgrywkach europejskich: 30 września 1970: Górnik Zabrze – Aalborg BK 8:1[10]	Puchar Zdobywców Pucharów	1/4 finału
1971/1972		I liga	1/14	zwycięstwo	Dziesiąty tytuł mistrzowski Górnik na 2. miejscu w klasyfikacji medalowej za Ruchem Chorzów. Górnik ustanowił rekord pięciu zdobytych Pucharów Polski z rzędu. Górnik ustanowił rekord szesnastu sezonów ligowych z rzędu zakończonych na podium.	Puchar Europy	1/32 finału
1972/1973		I liga	4/14	1/4 finału		Puchar Europy	1/16 finału
1973/1974		I liga	2/16	1/2 finału		–
1974/1975		I liga	7/16	1/2 finału	Tysięczny gol w I lidze: 18 czerwca 1975: Pogoń Szczecin – Górnik Zabrze 4:1[11]	2. miejsce w grupie Pucharu Intertoto.
						Puchar UEFA	1/32 finału
1975/1976		I liga	9/16	1/8 finału		–
1976/1977		I liga	3/16	1/8 finału	faza grupowa Pucharu Ligi
1977/1978		I liga	16/16	1/8 finału	Puchar Ligi (nieoficjalny)	Puchar UEFA	1/16 finału
1978/1979	II	II liga (gr. wschodnia)	1/16	1/4 finału[a]		–
1979/1980	I	I liga	6/16	1/8 finału
1980/1981		I liga	12/16	1/16 finału
1981/1982		I liga	5/16	1/2 finału
1982/1983		I liga	12/16	1/4 finału
1983/1984		I liga	4/16	1/4 finału
1984/1985		I liga	1/16	1/2 finału		2. miejsce w grupie Pucharu Intertoto.
1985/1986		I liga	1/16	finał	Andrzej Zgutczyński królem strzelców.	1. miejsce w grupie Pucharu Intertoto.
						Puchar Europy	1/32 finału
1986/1987		I liga	1/16	1/4 finału		3. miejsce w grupie Pucharu Intertoto.
						Puchar Europy	1/32 finału
1987/1988		I liga	1/16	1/2 finału	finał Superpucharu Polski	Puchar Europy	1/16 finału
					Górnik na 1. miejscu w klasyfikacji medalowej przed Ruchem Chorzów i Wisłą Kraków.
1988/1989		I liga	3/16	1/4 finału	Superpuchar Polski	Puchar Europy	1/16 finału
1989/1990		I liga	6/16	1/16 finału		Puchar UEFA	1/32 finału
1990/1991		I liga	2/16	1/4 finału		–
1991/1992		I liga	4/18	finał		Puchar UEFA	1/32 finału
1992/1993		I liga	9/18	1/8 finału	Tysięczny mecz w Ekstraklasie: 28 marca 1993: Olimpia Poznań – Górnik Zabrze 0:0[12]	–
1993/1994		I liga	3/18	1/2 finału
1994/1995		I liga	5/18	1/16 finału		Puchar UEFA	1/32 finału
1995/1996		I liga	12/18	1/4 finału		Puchar Intertoto UEFA	faza grupowa
1996/1997		I liga	13/18	1/8 finału		–
1997/1998		I liga	8/18	1/2 finału
1998/1999		I liga	7/16	1/16 finału
1999/2000		I liga	14/16	1/8 finału	Adam Kompała królem strzelców. ćwierćfinał Pucharu Ligi
2000/2001		I liga	13/16	finał	1/8 finału Pucharu Ligi
2001/2002		I liga	9/16	1/8 finału	1/8 finału Pucharu Ligi
2002/2003		I liga	7/16	1/16 finału	Najwyższe zwycięstwo w Ekstraklasie: 9 kwietnia 2003: Górnik Zabrze – Pogoń Szczecin 9:0[13]
2003/2004		I liga	7/14	1/8 finału
2004/2005		I liga	11/14	1/8 finału
2005/2006		I liga	13/16[b]	1/16 finału
2006/2007		I liga	14/16	1/8 finału	faza grupowa Pucharu Ekstraklasy
2007/2008		I liga	8/16	1/16 finału	półfinał Pucharu Ekstraklasy
2008/2009		Ekstraklasa	15/16[c]	1/8 finału	faza grupowa Pucharu Ekstraklasy
2009/2010	II	I liga	2/18	1/16 finału
2010/2011	I	Ekstraklasa	6/16	1/16 finału
2011/2012		Ekstraklasa	8/16	1/8 finału
2012/2013		Ekstraklasa	5/16	1/16 finału
2013/2014		Ekstraklasa	6/16	1/4 finału
2014/2015		Ekstraklasa	7/16	1/8 finału
2015/2016		Ekstraklasa	15/16	1/16 finału
2016/2017	II	I liga	2/18	1/8 finału	Igor Angulo królem strzelców.
2017/2018	I	Ekstraklasa	4/16	1/2 finału	Górnik po 23 latach wraca do europejskich pucharów
2018/2019		Ekstraklasa	11/16	1/4 finału	Igor Angulo królem strzelców.	Liga Europy	2Q
2019/2020		Ekstraklasa	9/16	1/16 finału		–
2020/2021		Ekstraklasa	10/16	1/8 finału
2021/2022		Ekstraklasa	8/18	1/4 finału
2022/2023		Ekstraklasa	6/18	1/8 finału
2023/2024		Ekstraklasa	6/18	1/8 finału	Ostatnie wielkie derby Śląska pomiędzy Górnikiem i Ruchem Chorzów.

• Mistrzostwa Polski:
  •   1. miejsce: 1957, 1959, 1961, 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1971, 1972, 1985, 1986, 1987, 1988
  •   2. miejsce: 1962, 1969, 1974, 1991
  •   3. miejsce: 1958, 1960, 1968, 1970, 1977, 1989, 1994
• Puchar Polski:
  •   Zdobywca: 1965, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972
  •   Finalista: 1956, 1957, 1962, 1966, 1986, 1992, 2001
• Puchar Ligi:
  •   Zdobywca 1978 (nieoficjalny)
• Superpuchar Polski:
  •   Zdobywca: 1988
  •   Finalista: 1987

• Liga Mistrzów/Puchar Mistrzów:
  • Ćwierćfinalista: 1968
• Puchar Zdobywców Pucharów:
  •   Finalista: 1970
  • Ćwierćfinalista: 1971
• Puchar Ameryki (Interliga):
  • Półfinalista: 1963
• Puchar Karla Rappana (Intertoto):
  • Ćwierćfinalista: 1967

• Mistrzostwa Polski juniorów U-19:
  •   1. miejsce: 1967, 1989, 2020
  •   2. miejsce: 1985, 2001, 2011, 2023
  •   3. miejsce: 2015
• Mistrzostwa Polski juniorów U-17:
  •   1. miejsce: 1992, 1996, 2023
  •   2. miejsce: 2014, 2015

Stan na 17 lutego 2024^[14]

Nr	Poz.	Piłkarz
1	1 bramkarzBR	Daniel Bielica
2	2 obrońcaOB	Boris Sekulić
5	2 obrońcaOB	Kryspin Szcześniak
6	3 pomocnikPO	Damian Rasak
7	4 napastnikNA	Adrián Kaprálik (wypożyczony z MŠK Žilina)
8	3 pomocnikPO	Daniel Pacheco
9	4 napastnikNA	Sebastian Musiolik
10	4 napastnikNA	Lukas Podolski
11	3 pomocnikPO	Lawrence Ennali
13	2 obrońcaOB	Konstandinos Triandafilopulos
16	2 obrońcaOB	Paweł Olkowski
17	4 napastnikNA	Kamil Lukoszek
19	2 obrońcaOB	Norbert Barczak
21	4 napastnikNA	Piotr Krawczyk

Nr	Poz.	Piłkarz
23	3 pomocnikPO	Filipe Nascimento
24	3 pomocnikPO	Krzysztof Kolanko
25	2 obrońcaOB	Michal Sipľak
26	2 obrońcaOB	Rafał Janicki
27	2 obrońcaOB	Dominik Szala
29	3 pomocnikPO	Kacper Capiga
31	1 bramkarzBR	Mateusz Jeleń
32	1 bramkarzBR	Michał Szromnik
35	1 bramkarzBR	Kamil Soberka
41	4 napastnikNA	Soichiro Kozuki (wypożyczony z FC Schalke 04)
55	3 pomocnikPO	Szymon Czyż (wypożyczony z Raków Częstochowa)
64	2 obrońcaOB	Erik Janža (kapitan)
-	2 obrońcaOB	Maksymilian Gandziarowski

Nr	Poz.	Piłkarz
8	4 napastnikNA	Jan Ciucka (wypożyczony do Skra Częstochowa)
14	2 obrońcaOB	Jakub Pochcioł (wypożyczony do Polonia Bytom)
20	3 pomocnikPO	Norbert Wojtuszek (wypożyczony do GKS Tychy)

Nr	Poz.	Piłkarz
95	3 pomocnikPO	Nikodem Zielonka (wypożyczony do Zagłębie Sosnowiec)
-	4 napastnikNA	Mateusz Chmarek (wypożyczony do GKS Jastrzębie)

 

 

 

 

 

 

 

Lp.	Narodowość	Imię i nazwisko	Lata
1.	Polska	Ginter Pawelczyk	1948 – 1949
2.		Teodor Meiser	1949
3.		Karol Luks	1949 – 1950
4.		Gerard Wodarz	1950 – 1954
5.		Augustyn Dziwisz (1. kadencja)	1954 – 1956
6.		Paweł Mościński	1956
7.		Hubert Skolik (1. kadencja)	1957
8.	Węgry	Zoltán Opata	1957 – 1958
(7.)	Polska	Hubert Skolik (2. kadencja)	1958 – 1959
9.	Węgry	János Steiner	1959
10.	Polska	Feliks Karolek (1. kadencja)	1960
11.	Czechosłowacja	Wilhelm Lugr	1960
(5.)	Polska	Augustyn Dziwisz (2. kadencja)	1 lipca 1960 – 30 czerwca 1962
(10.)		Feliks Karolek (2. kadencja)	1962
12.		Ewald Cebula (1. kadencja)	1962–1963
(12.), (10.), (7.)		Ewald Cebula (2. kadencja) Feliks Karolek (3. kadencja) Hubert Skolik (3. kadencja)	1963
(10.), (7.)		Feliks Karolek (4. kadencja) Hubert Skolik (4. kadencja)	1964
13.	Węgry	Ferenc Farsang	1964 – 1965
14.	Polska	Władysław Giergiel	1 lipca 1965 – 30 czerwca 1966
15.	Węgry	Géza Kalocsay	1 lipca 1966 – 30 czerwca 1969
16.	Polska	Michał Matyas	1969 – 1970
17.	Węgry	Ferenc Szusza	1970 – 1971
18.	Polska	Antoni Brzeżańczyk	1 lipca 1971 – 30 kwietnia 1972
19.		Jan Kowalski (1. kadencja)	1972
20.	Węgry	Gyula Szücs	1972
(19.)	Polska	Jan Kowalski (2. kadencja)	1972 – 1973
21.		Teodor Wieczorek	1973 – 1975
22.		Andrzej Gajewski	1975 – 1976
23.		Józef Trepka	1976
24.		Hubert Kostka (1. kadencja)	30 maja 1976 – 5 grudnia 1977
25.		Władysław Żmuda	13 grudnia 1977 – 24 maja 1980
26.		Zdzisław Podedworny (1. kadencja)	1980 – 1983
(24.)		Hubert Kostka (2. kadencja)	1 grudnia 1983 – 30 maja 1986
27.		Lesław Ćmikiewicz	1 czerwca 1986 – 14 października 1986
28.		Antoni Piechniczek	15 października 1986 – 30 czerwca 1987
29.	Polska   Polska	Marcin Bochynek (1. kadencja)	1 lipca 1987 – 30 czerwca 1989
(26.)	Polska	Zdzisław Podedworny (2. kadencja)	1989
30.		Jan Kisiel	1989 – 1990
(19.)		Jan Kowalski (3. kadencja)	1990 – 1992
31.		Janusz Kowalik	1992
32.		Alojzy Łysko	1992 – 1993
33.		Henryk Apostel (1. kadencja)	1 lipca 1993 – 31 grudnia 1993
(24.)		Hubert Kostka (3. kadencja)	1 stycznia 1994 – 22 maja 1994
34.		Edward Lorens (1. kadencja)	23 maja 1994 – 2 czerwca 1995
35.		Stanisław Oślizło	1995
36.		Adam Michalski	1995 – 1996
(19.)		Jan Kowalski (4. kadencja)	1996
37.		Jan Żurek (1. kadencja)	11 sierpnia 1996 – 11 września 1996
38.		Piotr Kocąb	1996
(33.)		Henryk Apostel (2. kadencja)	1 stycznia 1997 – 10 listopada 1997
(19.)		Jan Kowalski (5. kadencja)	1997
(37.)		Jan Żurek (2. kadencja)	1 grudnia 1997 – 15 marca 2000
39.		Józef Dankowski (1. kadencja)	16 marca 2000 – 19 marca 2000
(29.)		Marcin Bochynek (2. kadencja)	20 marca 2000 – 9 kwietnia 2000
p.o.		Józef Dankowski (tymczasowo)	9 kwietnia 2000 – 10 kwietnia 2000
40.		Mieczysław Broniszewski	10 kwietnia 2000 – 16 września 2000
(39.)		Józef Dankowski (2. kadencja)	17 września 2000 – 7 maja 2001
41.		Marek Piotrowicz (1. kadencja)	2001
42.		Waldemar Fornalik (1. kadencja)	10 maja 2001 – 31 października 2001
(41.)		Marek Piotrowicz (2. kadencja)	2 listopada 2001 – 31 grudnia 2001
(42.)		Waldemar Fornalik (2. kadencja)	12 stycznia 2002 – 4 kwietnia 2004
43.	Czechy	Verner Lička	5 kwietnia 2004 – 13 grudnia 2004
(34.)	Polska	Edward Lorens (2. kadencja)	13 grudnia 2004 – 3 lutego 2005
44.		Marek Wleciałowski	7 lutego 2005 – 31 października 2005
45.		Marek Motyka (1. kadencja)	4 listopada 2005 – 13 stycznia 2006
46.		Ryszard Komornicki (1. kadencja)	13 stycznia 2006 – 19 kwietnia 2006
p.o.		Przemysław Cecherz (tymczasowo)	19 kwietnia 2006 – 26 kwietnia 2006
(45.)		Marek Motyka (2. kadencja)	26 kwietnia 2006 – 12 grudnia 2006
(26.)		Zdzisław Podedworny (3. kadencja)	2006 – 2007
(45.)		Marek Motyka (3. kadencja)	13 marca 2007 – 20 maja 2007
47., (41.)		Marek Kostrzewa Marek Piotrowicz (3. kadencja)	2007
48.		Ryszard Wieczorek (1. kadencja)	1 lipca 2007 – 10 września 2008
p.o.		Marcin Bochynek (tymczasowo)	2 września 2008 – 16 września 2008
49.		Henryk Kasperczak	16 września 2008 – 3 czerwca 2009
(46.)		Ryszard Komornicki (2. kadencja)	18 czerwca 2009 – 15 grudnia 2009
50.		Adam Nawałka	1 stycznia 2010 – 31 października 2013
p.o.		Bogdan Zając (tymczasowo)	1 listopada 2013 – 10 listopada 2013
(48.)		Ryszard Wieczorek (2. kadencja)	12 listopada 2013 – 9 marca 2014
51.		Robert Warzycha (1. kadencja)	12 marca 2014 – 30 czerwca 2014
(39.)		Józef Dankowski (3. kadencja)	1 lipca 2014 – 30 czerwca 2015
(51.)		Robert Warzycha (2. kadencja)	1 lipca 2015 – 13 sierpnia 2015
52.		Leszek Ojrzyński	13 sierpnia 2015 – 3 marca 2016
(37.)		Jan Żurek (3. kadencja)	3 marca 2016 – 2 czerwca 2016
53.		Marcin Brosz	3 czerwca 2016 – 27 maja 2021
54.		Jan Urban (1. kadencja)	27 maja 2021 – 15 czerwca 2022
55.	Niemcy /   Polska	Bartosch Gaul	23 czerwca 2022 – 18 marca 2023
(54.)	Polska	Jan Urban (2. kadencja)	18 marca 2023 – obecnie

Stan na 11 czerwca 2024^[15]

Funkcja	Imię i nazwisko
Trener	Jan Urban
Asystent trenera	Piotr Gierczak
	Marcin Prasoł
	Grzegorz Staszewski
Trener bramkarzy	Krzysztof Osiński
Trener przygotowania motorycznego	Cesar Sanjuan-Szklarz
Kierownik drużyny	Krzysztof Skutnik
Fizjoterapeuta	Bartłomiej Spałek
Masażysta	Sebastian Jagiełło
Lekarz	Zbigniew Kwiatkowski

• Superbet – Sponsor Główny
• Łomża – Sponsor Główny
• Capelli sport – Sponsor Techniczny

 

Stadion został oddany do eksploatacji w 1934 roku – nadano mu wtedy imię Adolfa Hitlera. Wbrew obiegowej opinii nazwa ta przestała obowiązywać po 1945 roku na mocy Dekretu Rady Państwa znoszącego na całym zajętym terytorium tego typu nazewnictwo ze wszystkich obiektów publicznych, a dopiero 9 czerwca 2005 roku stadion oficjalnie otrzymał imię zmarłego 10 lat wcześniej Ernesta Pohla^[16] (który nieoficjalnie patronował obiektowi od 5 kwietnia 2004^[17]). Aktualna pojemność stadionu to 24 563 miejsc, wszystkie siedzące (w rozbudowie).

Górnik rozgrywał niektóre mecze w europejskich pucharach na Stadionie Śląskim.

• Oficjalna strona internetowa Klubu Sportowego Górnik Zabrze
• Profil Klubu Sportowego Górnik Zabrze na www.90minut.pl
• KS Górnik Zabrze, [w:] baza Soccerway (drużyny) [dostęp 2021-01-02] .
• Górnik Zabrze, [w:] baza Transfermarkt (drużyny) [dostęp 2020-11-27] .

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. Lukas Podolski zawodnikiem Górnika Zabrze