Fred Schaus

Frederick Appleton "Fred" Schaus (ur. 30 czerwca 1925 w Newark, zm. 10 lutego 2010 w Morgantown) – amerykański koszykarz, oraz trener, uczestnik meczu gwiazd NBA.

Fred Schaus

Schaus – The Monticola (1955)
#8, 17
niski skrzydłowy
Data i miejsce urodzenia	30 czerwca 1925 Newark
Data i miejsce śmierci	10 lutego 2010 Morgantown
Wzrost	196 cm
Masa ciała	93 kg
Kariera
Aktywność	1949–1954
Szkoła średnia	Newark (Newark, Ohio)
College	West Virginia (1946–1949)
Draft	1949, numer: 23 Fort Wayne Pistons
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1949–1953 Fort Wayne Pistons 1953–1954 New York Knicks
Kariera trenerska Lata Drużyna 1954–1960 West Virginia 1960–1967 Los Angeles Lakers 1972–1978 Purdue

Podczas występów w szkole średniej zaliczano go do składów All-State^[1]. Po ukończeniu liceum, w 1943 roku, został powołany do odbycia obowiązkowej służby wojskowej, w ramach działań wojennych^[1]. W marynarce wojennej poznał Scotty'ego Hamiltona, zawodnika All-American z uczelni Wirginii Zachodniej. W wyniku tej znajomości zainteresował się studiowaniem na tej uczelni. Po powrocie z wojny w 1946 roku zdecydował się podjąć tam studia^[1].

Do draftu NBA przystąpił bezpośrednio po ukończeniu uczelni w 1954 roku. Został w nim wybrany z numerem 23, ogólnej listy, przez klub Fort Wayne Pistons^[2]. Jako debiutant notował średnio 14,3 punktu oraz 2,7 asysty^[3], co zapewniło mu miejsce w drugim składzie najlepszych zawodników ligi^[4]. Pistons dotarli wtedy do finałów dywizji centralnej, ulegając Lakers 0–2^[5].

Najbardziej udanym pod względem statystycznym sezonem w jego karierze, okazały się rozgrywki 1950/51, podczas których uzyskiwał średnio 15,1 punktu, 7,3 zbiorki i 2,7 asysty^[3]. Został wtedy powołany do udziału w meczu gwiazd NBA, po raz pierwszy i zarazem jedyny w trakcie całej kariery zawodniczej^[6].

20 grudnia 1953 roku został sprzedany do New York Knicks, gdzie w rezultacie zakończył karierę rok później^[3].

W 1954 roku objął stanowisko trenera swojej byłej uczelni, West Virginia^[7]. Funkcję tę piastował do 1960 roku. Poprowadził drużynę Mountaineers do finałów NCAA w 1959 roku^[7]. W trakcie sześciu lat spędzonych z drużyną zanotował bilans 127-26 (83,1%)^[7]. Pod jego wodzą zespół sięgał co roku po mistrzostwo konferencji południowej NCAA (sześciokrotnie)^[8]. Uznano go również czterokrotnie Trenerem Roku Southern Conference (1955, 1958–1960)^[9].

W latach 1960–1967 był głównym trenerem Los Angeles Lakers^[10]. W tym czasie poprowadził zespół czterokrotnie do finałów NBA, uzyskując bilans 315-245^[10]. W 1967 roku opuścił stanowisko selekcjonera, obejmując funkcję głównego menedżera zespołu. Jego decyzje miały znaczący wpływ na zdobycie przez zespół mistrzostwa NBA w 1972 roku oraz udział w trzech finałach ligi (1968–1970)^[11].

Po opuszczeniu Lakers objął stanowisko głównego trenera Purdue University. Przez sześć lat (1972–1978) spędzonych z zespołem uzyskał bilans 104-60 (63,4%), prowadząc Boilermakers do mistrzostwa turnieju NIT (1974) oraz udziału w turnieju NCAA (1977)^[7].

Od 1981 do 1989 roku pełnił funkcję dyrektora sportowego na Uniwersytecie Wirginii Zachodniej^[12]. Tuż po jego odejściu ustanowiono nagrodę jego imienia – Fred Schaus Captain's Award, przyznawaną najbardziej wyróżniającemu się kapitanowi zespołu^[12].

Jest jedynym trenerem w historii, którego drużyny występowały w finałach NBA, NCAA oraz turnieju NIT NCAA^[13].