[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/
Wikipedia

Dwight Howard

koszykarz amerykański

Dwight David Howard II (ur. 8 grudnia 1985 w Atlancie) – amerykański koszykarz występujący na pozycji środkowego.

Dwight Howard
Dwight David Howard II
Ilustracja
Howard w barwach Atlanta Hawks (2016).
środkowy
Pełne imię i nazwisko

Dwight David Howard II

Pseudonim

Superman, D12[1]

Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1985
Atlanta

Obywatelstwo

amerykańskie

Wzrost

208[1][2][3] cm

Masa ciała

120 kg

Kariera
Aktywność

od 2004

Szkoła średnia

Southwest Atlanta Christian Academy

Draft

2004, numer: 1
Orlando Magic

  1. ↑ Mecze w lidze aktualne na 1 kwietnia 2020[1].
  2. ↑ Mecze w reprezentacji aktualne na 14 września 2019[4].
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Po ukończeniu szkoły średniej nie zdecydował się na podjęcie studiów i zgłosił się do draftu NBA, w którym został wybrany z pierwszym numerem przez Orlando Magic. Po ośmiu sezonach występów w Magic został wymieniony do Los Angeles Lakers. Rok później jako wolny agent podpisał kontrakt z Houston Rockets. W dalszych latach kariery grał jeszcze w Atlancie Hawks, Charlotte Hornets i Washington Wizards – w każdej z drużyn po jednym sezonie. W lipcu 2019 Wizards wymienili Howarda do Memphis Grizzlies, którzy wykupili jego kontrakt. W sierpniu tego samego roku podpisał umowę z Los Angeles Lakers.

Ośmiokrotnie brał udział w meczach gwiazd NBA i tyle samo razy był wybierany do najlepszych składów sezonu. W najlepszym defensywnie składzie sezonu znajdował się zaś pięciokrotnie. Trzy razy otrzymał także nagrodę dla najlepszego obrońcy sezonu. Pięciokrotnie był najlepszym zbierającym ligi (średnia na mecz), a dwukrotnie najlepszym blokującym. W 2008 zwyciężył w konkursie wsadów NBA.

Howard był członkiem kadry narodowej i olimpijskiej Stanów Zjednoczonych, w barwach której występował na Mistrzostwach Świata w Japonii (brązowy medal) i Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie (złoty medal). Był również członkiem kadry na Igrzyska Olimpijskie w Londynie, jednak z udziału w nich wyeliminowała go kontuzja.

Szkoła średnia

edytuj

Uczęszczał do szkoły średniej Southwest Atlanta Christian Academy, gdzie jego ojciec pracował jako dyrektor sportowy[5]. Grę w szkolnej drużynie koszykówki rozpoczynał jako rozgrywający, lecz w związku z szybkim rośnięciem zmieniano mu pozycję na niskiego skrzydłowego, a następnie silnego skrzydłowego[6]. Rozgrywając przez cztery lata nauki łącznie 129 meczów, zdobywał średnio 16,6 punktu, 13,4 zbiórki oraz 6,3 bloku na mecz[5].

W ostatnim roku nauki wraz ze szkolną drużyną zdobył mistrzostwo stanu, notując średnio 25 punktów, 18,3 zbiórki, 8 bloków, 3,5 asysty oraz 3 przechwyty na mecz[7]. Howard otrzymał wówczas nagrody dla najlepszego zawodnika szkół średnich: im. Jamesa Naismitha, Morgana Woottena oraz przyznawane przez Gatorade i McDonald’s[6]. W owym sezonie wystąpił również w meczu gwiazd szkół średnich, gdzie został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem spotkania (wspólnie z J.R.'em Smithem)[8]. W 2012 został wybrany jednym z 35 najlepszych zawodników w historii tychże meczów[9].

Kariera zawodowa

edytuj

Orlando Magic (2004–2012)

edytuj

Pierwsze lata (2004–2007)

edytuj
 
Howard wykonujący rzut wolny

Po ukończeniu szkoły średniej, Howard nie zdecydował się na rozpoczęcie studiów i zgłosił się do draftu NBA 2004[10], gdzie Orlando Magic wybrali go z pierwszym numerem przed będącym na drugim roku studiów Emeka Okaforem[11]. Jako numer na koszulce zdecydował się wybrać liczbę 12, ponieważ jego idol Kevin Garnett za czasów gry w Minnesota Timberwolves nosił numer 21, co jest odwróceniem dwunastki[12]. Howard dołączył do będących w kryzysie Magic, którzy zakończyli poprzedni sezon z wynikiem 21 zwycięstw; wcześniej też zespół stracił swojego lidera Tracy’ego McGrady’ego[6]. Howard, ukończył swój debiutancki sezon ze zdobywanymi średnio 12 punktami oraz 10 zbiórkami na mecz[13], ustanawiając przy tym kilka rekordów National Basketball Association. Stał się najmłodszym graczem w historii NBA, który zdobywał średnio double double w sezonie regularnym, najmłodszym, który zdobywał średnio więcej niż 10 zbiórek w sezonie oraz najmłodszym, który zanotował ponad 20 zbiórek w jednym meczu[14]. Jego osiągnięcia w pierwszym sezonie w NBA podkreślał fakt, że był pierwszym debiutantem, który przyszedł do NBA prosto po szkole średniej i wystąpił we wszystkich 82 spotkaniach zespołu[14]. Oprócz tego wziął też udział w meczu debiutantów z drugoroczniakami i został jednogłośnie wybrany do najlepszej piątki debiutantów[4]. Jednakże nie zdobył nagrody dla debiutanta roku, ustępując środkowemu Emeka Okaforowi z Charlotte Bobcats i rzucającemu obrońcy Benowi Gordonowi z Chicago Bulls[15].

 
Howard walczący o pozycje z JaVale McGeem z Washington Wizards

Podczas przerwy przed rozpoczęciem kolejnego sezonu, Howard przybrał prawie dziesięć kilogramów masy mięśniowej[6]. Jeden z trenerów Magic, będący wcześniej trenerem indywidualnym Shaquille O’Neala, Brian Hill, zdecydował, że Howard powinien przekształcić się z silnego skrzydłowego w środkowego[6]. Hill skoncentrował treningi z Howardem na grze pod koszem i defensywie, motywując go dodatkowo, że musi stać się ”prawdziwym środkowym”, aby jego zespół dotarł do playoffs[6]. 15 listopada 2005, w meczu u siebie przeciwko Charlotte Bobcats, Howard zdobył 21 punktów i 20 zbiórek, stając się najmłodszym zawodnikiem w historii NBA, który zanotował powyżej 20 punktów i 20 zbiórek w tym samym meczu[16]. Został wybrany do drużyny drugoroczniaków na Rookie Challenge 2006 podczas weekendu gwiazd NBA[4], a w dniu 15 kwietnia 2006, ustanowił nowy rekord kariery w liczbie zbiórek w jednym meczu, zdobywając przeciwko Philadelphii 76ers 26 zbiórek; dodając też 28 punktów był blisko jednej z niewielu zdobyczy w historii NBA 30-30[17]. Sezon zakończył ze średnio zdobywanymi, 15,8 punktu i 12,5 zbiórki na mecz[17], zajmując drugie miejsce w NBA w zbiórkach na mecz, ofensywnych zbiórkach i double double oraz szóste w procencie trafionych rzutów z gry[4]. Pomimo progresu statystycznego Howarda w porównaniu z poprzednim sezonem, Magic osiągnęli bilans 36-46 i drugi rok z rzędu nie dostali się do playoffs[18].

Howard, jako tzw. franchise player[a] Orlando zrobił kolejny krok do przodu w sezonie 2006-2007, w trzecim sezonie z rzędu występując we wszystkich 82 meczach sezonu zasadniczego[17]. 1 lutego 2007, po raz pierwszy w karierze został wybrany do meczu gwiazd, gdzie pełnił rolę rezerwowego w drużynie konferencji wschodniej[19]. Howard zakończył ten mecz ze zdobytymi 20 punktami i 12 zbiórkami[20]. Niecały tydzień później, w meczu przeciwko Toronto Raptors, Howard ustanowił nowy rekord kariery w liczbie zdobytych punktów w jednym meczu, notując ich 32[21]. Jednym z ważniejszych momentów jego kariery był dający Magic zwycięstwo i wykończony przez niego alley oop, 9 lutego w meczu w Amway Arena przeciwko San Antonio Spurs[22]. Podczas drogi do pierwszego w karierze udziału w playoffs, Howard pobił kolejny rekord kariery, zdobywając 14 kwietnia 2007 w meczu przeciwko Philadelphii 76ers 35 punktów[23]. Pod jego dowodzeniem, Magic zakwalifikowali się jak ósmy zespół konferencji wschodniej do playoffs NBA 2007, co było ich pierwszym awansem do rozgrywek poza sezonowych od 2003[24]. Jednakże, Magic odpadli już w pierwszej rundzie, przegrywając 4-0 z późniejszym uczestnikami finału konferencji, Detroit Pistons[25]. Howard zdobywał średnio 17,6 punktu i 12,3 zbiórki na mecz, przewodząc w lidze w łącznej sumie zanotowanych zbiórek, zajmując też drugie miejsce w skuteczności rzutów z gry i dziewiąte w blokach na mecz, zostając przy tym wybranym do trzeciego składu najlepszych zawodników NBA[26].

Lider corocznych mistrzów dywizji (2007-2010)

edytuj
 
Howard blokujący rzut Kobego Bryanta z Los Angeles Lakers

W sezonie 2007-2008, Howard po raz pierwszy w karierze został wybrany do pierwszej piątki drużyny konferencji wschodniej na mecz gwiazd, kończąc rozgrywki z najwyższą w lidze liczbą 69 double double w sezonie oraz ośmiokrotnie notując więcej niż 20 punktów i 20 zbiórek w jednym meczu[27][28]. 16 lutego 2008, wygrał konkurs wsadów NBA, zdobywając 78 procent głosów[29]. W tymże konkursie wykonał wsad z przyczepioną peleryną supermana, przez co zyskał pseudonim „Superman”[29]. Magic wraz z Howardem, zdobyli po raz pierwszy od 12 lat tytuł mistrzów dywizji oraz drugi rok z rzędu awansowali do playoffs[28]. W pierwszej rundzie trafili na Toronto Raptors, w serii z którymi, Howard trzykrotnie w pięciu meczach zdobywał powyżej 20 punktów i 20 zbiórek[30]. W całej serii zanotował on 91 zbiórek, więcej niż cały skład Toronto[31]. W następnej rundzie przeciwko Detroit Pistons, Magic przegrali pierwsze dwa mecze[32]. Zdobycie przez Howarda 20 punktów i 12 zbiórek w meczu numer trzy dały im zwycięstwo u siebie[33]. W tym samym tygodniu, Howard został pierwszy raz w karierze mianowany do najlepszego składu NBA, oraz drugiego składu obrońców[28]. Magic przegrali dwa kolejne mecze z Pistons i też całą serię wynikiem 4-1[34].

Po dziesięciu spotkaniach sezonu 2008–2009, Howard był liderem ligi w zdobywanych blokach na mecz (4,2) oraz zanotował w tym czasie pierwsze w karierze triple-double: 30 punktów, 19 zbiórek i 10 bloków[35]. Na półmetku sezonu, Howard nadal był liderem ligi w blokach oraz objął prowadzenie w kategorii zbiórek, a także był jednym z najlepszych zawodników w skuteczności rzutów z gry[36]. Zdobył on też rekordową liczbę 3,1 miliona głosów w wyborach do pierwszej piątki reprezentacji konferencji wschodniej na mecz gwiazd NBA 2009[37]. 25 marca 2009, Magic z Howardem na czele zdobyli drugi rok z rzędu tytuł mistrzów dywizji południowo-wschodniej[38], kończąc sezon z trzecim najlepszym w konferencji bilansem 59–23 i tym samym awansując do playoffs[39]. W dniu 21 kwietnia 2009, został najmłodszym zdobywcą nagrody dla najlepszego obrońcy rozgrywek, co było jego celem na tamten sezon[12]. Magic rozpoczęli playoffs bez kontuzjowanego pierwszego rozgrywającego zespołu – Jameera Nelsona[40]. W piątym meczu pierwszej rundy przeciwko Philadelphii 76ers, Howard zdobył rekordowe 24 punkty i 24 zbiórki, dając Magic prowadzenie w serii 3-2[41], którzy ostatecznie zakończyli ją w sześciu spotkaniach[42]. 6 maja 2009 został mianowany do pierwszego składu obrońców[43], a tydzień później do najlepszej piątki sezonu[44].

 
Howard obok Tima Duncuna z San Antonio Spurs

W drugiej rundzie playoffs, przeciwko broniącym tytułu Boston Celtics, Magic wygrali mecz piąty, po czym Howard publicznie zakwestionował taktykę trenera Stana Van Gundy'ego, mówiąc że powinien otrzymywać więcej piłek; w meczu numer sześć zdobył on 23 punkty i 22 zbiórki, przedłużając serię do siódmego spotkania[45]. Po pokonaniu Bostonu, Magic zwyciężyli 4-2 w serii z Cleveland Cavaliers, prowadzonymi przez ówczesnego MVP ligi LeBrona Jamesa[46]. W decydującym szóstym spotkaniu, Howard zdobywając 40 punktów ustanowił swój nowy rekord kariery, prowadząc Magic do pierwszych od 14 lat finałów NBA[47]. Ich przeciwnicy – Los Angeles Lakers zwyciężyli w pierwszych dwóch spotkaniach w Staples Center, jednakże to Magic zwyciężyli pierwszy mecz po przeniesieniu się serii do Orlando[48]. W czwartym meczu, Howard zanotował 21 zbiórek i rekordowe w finałach dziewięć bloków, lecz Magic przegrali po dogrywce[49]. Lakers wygrali także mecz numer pięć i zostali nowymi mistrzami NBA[50].

Przed sezonem 2009–2010, Magic dokonali paru zmian w składzie: wysyłając Hedo Türkoğlu do Toronto Raptors i pozyskując ośmiokrotnego uczestnika meczów gwiazd Vince Cartera z New Jersey Nets[51]. Tak jak w poprzednich dwóch sezonach, Magic dobrze rozpoczęli sezon, zwyciężając 17 z pierwszych 21 spotkań[52]. W tym też sezonie, Howard dwukrotnie był wybierany najlepszym graczem miesiąca konferencji wschodniej[53]. 21 stycznia 2010, Howard został wybrany do pierwszej piątki wschodu na mecz gwiazd NBA 2010[54]. Niedługo po zakończeniu sezonu regularnego, w którym to Magic zanotowali 59 zwycięstw i trzeci raz z rzędu wygrali swoją dywizję, Howard wygrał w drugim kolejnym roku nagrodę dla najlepszego obrońcy ligi[55]. Stał się on też pierwszym graczem w historii NBA, który był liderem ligi w zbiórkach i blokach dwa razy z rzędu[55]. W trakcie playoffs, Magic pokonali w czterech meczach zarówno Charlotte Bobcats i Atlantę Hawks, odpowiednio w pierwszej i drugiej rundzie[56]. W drodze do finałów NBA, Magic znów trafili na Boston Celtics, w starciu z którymi przegrali pierwsze trzy mecze, wygrywając dwa następne, lecz ostatecznie ulegli im w szóstym meczu[57].

Dwightmare (2010–2012)

edytuj
 
Howard w przygotowaniach do meczu

W sezonie regularnym 2010–2011, Howard notował rekordowe w karierze średnie w punktach i skuteczności z gry, jednak Magic nie byli w stanie czwarty rok z rzędu zwyciężyć w swojej dywizji[58]. Wygrali ją Miami Heat[59], a Magic z wynikiem 52 zwycięstw zakończyli sezon na czwartym miejscu w konferencji wschodniej[60]. Jednakże przegrali oni już w pierwszej rundzie playoffs z Atlantą Hawks[61]. W tymże sezonie, Howard był liderem ligi w liczbie fauli technicznych, kończąc też jedno spotkanie będąc wyrzuconym z boiska po dwóch takowych faulach[62]. Po zakończeniu rozgrywek zajął drugie miejsce w głosowaniu na MVP sezonu[63].

Ze względu na lokaut w NBA, sezon regularny 2011–2012 został skrócony do 66 spotkań[64]. Niedługo po zakończeniu lokautu, Howard, który miał w kontrakcie zapisaną klauzule zezwalająca mu na zostanie po zakończeniu sezonu wolnym agentem, zażądał wymiany do New Jersey Nets, Los Angeles Lakers lub Dallas Mavericks[65]. Howard stwierdził, że choć pozostanie w Orlando byłoby dla niego korzystne, to zarząd Magic nie robił nic aby umożliwić mu walkę o mistrzostwo NBA[66].

Podczas gdy w opinii publicznej trwały dyskusje na temat jego przyszłości[67], w meczu przeciwko Golden State Warriors, Howard stawał na linii rzutów wolnych rekordowe 39 razy. Rozpoczynał mecz trafiając średnio tylko 42 procent tychże rzutów i łącznie sześćdziesiąt procent w całej karierze. Warriors celowo faulowali Howarda, wiedząc o jego słabej skuteczności, dzięki czemu pobił on rekord 34 oddanych rzutów wolnych należący do Wilta Chamberlaina od 1962 (Shaquille O’Neal oddał również 39 rzutów wolnych w drugim meczu finałów NBA 2000)[68]. Howard trafił 21 z 39 prób, kończąc zwycięski dla Magic 117-109 mecz z wynikiem 45 punktów i 23 zbiórek[68]. W dniu 24 stycznia 2012, Howard został najlepszym strzelcem w historii Magic, pobijając poprzedni rekord 10 650 punktów należący do Nicka Andersona[69].

Dzień przed zakończeniem okresu transferowego sezonu NBA 2011–2012, Howard oficjalnie zrzekł się praw do rezygnacji z kończącego się sezon później kontraktu i zobowiązał się pozostać w Magic w sezonie 2012–2013[70]. Wcześniej też prosił od transfer do New Jersey Nets, przez co Magic byli gotowi wymienić go do Nets, gdyby nie zrezygnował on z klauzuli, aby nie stracić go latem jako wolnego agenta[71]. W dniu 19 kwietnia 2012, agent Howard stwierdził, że podda się on operacji kręgosłupa, wyeliminowującej go z gry w reszcie sezonu 2011–2012 oraz z Igrzysk Olimpijskich 2012 w Londynie[72]. W trakcie przygotowań do następnego sezonu, Howard ponownie zażądał wymiany do Nets, mówiąc, że po sezonie 2012–2013 na pewno nie przedłuży z kontraktu z Orlando Magic[73][74].

Los Angeles Lakers (2012–2013)

edytuj
 
Howard wykonujący rzut wolny.

10 sierpnia 2012 Magic postanowili oddać go do Los Angeles Lakers, w wymianie która objęła także Philadelphię 76ers i Denver Nuggets[75]. Na oficjalnej konferencji prasowej Howarda, została opublikowana jego nowa koszulka z numerem 12, tym samym, który nosił w Magic[76]. Po tym wydarzeniu fani Magic zaczęli masowo palić koszulki z nazwiskiem Howarda[77].

Howard nie uprawiał koszykówki po swojej kwietniowej operacji przez kolejnych sześć miesięcy i do sezonu 2012/13 przystępował po zaledwie czterech tygodniach obozu treningowego i przygotowania przedsezonowego[78]. Mimo występu w tylko dwóch meczach przedsezonowych, był w stanie grać w meczu otwierającym sezon, przeciwko Dallas Mavericks. Zdobył w nim 19 punktów i miał 10 zbiórek, ale trafił tylko 3 z 14 rzutów osobistych i musiał zejść z boiska za sześć fauli, a Lakers przegrali 99-91[79]. Po pierwszych pięciu spotkaniach, z których drużyna z Los Angeles wygrała tylko jedno, zwolniony został trener Mike Brown[80], a na jego miejsce wybrano Mike’a D’Antoniego[81]. 4 stycznia 2013 Howard nabawił się kontuzji prawego barku podczas przegranego meczu 112-105 z lokalnymi rywalami, Los Angeles Clippers, przy starciu z Caronem Butlerem[82]. Mimo kontuzji, zagrał w kolejnym meczu, przeciwko Denver Nuggets, w którym wyrównał swój rekord kariery pod względem zebranych piłek (26 zbiórek)[83]. Opuścił jednakże trzy kolejne mecze z powodu tej kontuzji[84]. W połowie sezonu Lakers notowali rozczarowujący bilans 17-24[85]. Zdobywał 17,1 punktu przy 58,2% skuteczności, 12,3 zbiórki i 2,5 bloku, ale też 3,6 fauli i 3,2 straty na mecz, przy celności 50,2% z linii rzutów osobistych[86].

Howard był niezadowolony z powodu otrzymywania zbyt małej ilości podań oraz czuł, że Kobe Bryant rzuca za dużo[87]. W spotkaniu przeciwko Memphis Grizzlies, zdobył tylko 2 punkty i cztery zbiórki w 14 minut, przed odnowieniem się kontuzji ramienia[88]. Powrócił w kolejnym meczu, bez żadnych widocznych efektów kontuzji[89]. 30 stycznia, przez odnowioną kontuzję, musiał opuścić boisko w starciu z Phoenix Suns[90]. Opuścił trzy kolejne mecze[91]. Bryant stwierdził, że Howard „martwi się za bardzo” i [Howard] „nie chce nikogo zawieść” i naciskał na niego, by grał pomimo bólu, kiedy Pau Gasol był poza grą z kontuzją prawej stopy[92][93]. Po raz kolejny został wybrany do udziału w Meczu Gwiazd[94], w którym zdobył 9 punktów i miał 7 zbiórek[95].

 
Howard oddaje rzut półhakiem przeciwko Milwaukee Bucks

Podczas przerwy spowodowanej przez Mecz Gwiazd, Howard postanowił poświęcić się by mieć lepszą drugą połowę sezonu[96]. Przeszedł na zdrowszą dietę, eliminując z niej cukry, by być w lepszej kondycji, do ustabilizowania wysokiego poziomu gry w obronie i grania preferowanych przez D’Antoniego zagrań pick and roll[97]. Po Weekendzie Gwiazd wyglądał bardziej świeżo[98]. 23 lutego, stwierdził, że wciąż nie jest nawet blisko swoich potencjalnych możliwości[99]. Lakers z dziesięciu kolejnych meczów po Weekendzie Gwiazd wygrali osiem, a Howard zdobywał w nich średnio 15,5 punktu, 14,8 zbiórki i 2,6 bloku[100]. W swoim pierwszym, po transferze, meczu w Orlando, 12 marca, trafił 25 na 39 rzutów osobistych, ustanawiając tym samym rekordy Lakers pod względem ilości celnych i oddanych rzutów za 1 punkt, oraz wyrównał swój rekord NBA w tej drugiej kategorii[101]. 27 marca, w występie przeciwko Minnesota Timberwolves, Howard został pierwszym graczem, od Shaquille’a O’Neala z sezonu 1996/97, który zdobył przynajmniej 25 punktów, 15 zbiórek, 5 przechwytów i 5 bloków[102]. Lakers ostatecznie zajęli siódme miejsce w konferencji Wschodniej i awansowali do fazy play-off[103]. Tam jednak, bez kontuzjowanego Bryanta, odpadli w pierwszej rundzie, przegrywając z San Antonio Spurs 4-0[104]. W meczu nr 4, Howard został wyrzucony z boiska za dwa faule techniczne[105].

Howard zakończył sezon z najniższą średnią zdobywanych punktów od swojego drugiego roku w NBA oraz, drugi sezon z rzędu, trafiał poniżej 50% rzutów osobistych[106]. Był jednak liderem ligi pod względem zbiórek na mecz[107] i został sklasyfikowany na drugim miejscu pod względem celności rzutów z gry[108]. Mimo powrotu po operacji pleców, Howard opuścił zaledwie sześć meczów, wszystkie z powodu kontuzji barku[106]. Został wybrany do trzeciej piątki NBA[109]. Po sezonie został wolnym agentem i mógł otrzymać maksymalny kontrakt od Lakers na pięć lat, warty 118 milionów dolarów, lub od innej drużyny, na cztery lata, warty 88 milionów[106].

Houston Rockets (2013–2016)

edytuj

Na początku lipca 2013, Howard spotkał się z przedstawicielami Lakers, Dallas Mavericks, Houston Rockets, Golden State Warriors i Atlanta Hawks[110][111]. 13 lipca 2013 oficjalnie podpisał kontrakt z Rockets[112]. Po podjęciu przez niego decyzji, jego były kolega z drużyny, Steve Nash powiedział, że Howard nigdy nie chciał być Jeziorowcem[113]. W swoim pierwszym meczu, przeciwko Charlotte Bobcats, Howard zdobył 17 punktów i miał 26 zbiórek, przez co wyrównał rekord kariery, oraz dwa bloki[114]. 4 czerwca 2014 został wybrany do drugiej piątki All-NBA Team za sezon 2013/14[115].

Dalsza kariera (od 2016)

edytuj

12 lipca 2016 jako wolny agent podpisał trzyletni kontrakt z zespołem Atlanta Hawks na kwotę 70,5 miliona dolarów[116]. 20 czerwca 2017 w wyniku wymiany trafił do zespołu Charlotte Hornets[117]. 6 lipca 2018 został wysłany do Brooklyn Nets w zamian za Timofieja Mozgowa, prawa do Hamidou Diallo, wybór II rundy draftu 2021 oraz zobowiązania gotówkowe[118]. Następnie, jeszcze tego samego dnia został zwolniony[119]. 11 lipca 2018 został zawodnikiem Washington Wizards[120]. 6 lipca 2019 trafił w wyniku wymiany do Memphis Grizzlies[121]. 24 sierpnia został zwolniony[122]. Howard wystąpił w zaledwie 9 spotkaniach Washington Wizards. 29 sierpnia 2019 Howard podpisał niegwarantowaną umowę z Los Angeles Lakers[123].

21 listopada 2020 zawarł kontrakt z Philadelphia 76ers[124]. 6 sierpnia 2021 po raz kolejny w karierze dołączył do Los Angeles Lakers[125].

Osiągnięcia

edytuj
 
Howard w barwach Los Angeles Lakers (2013).
 
Howard jako zawodnik Houston Rockets (marzec 2014).

Stan na 16 października 2023, na podstawie[126], o ile nie zaznaczono inaczej.

NBA

edytuj

Inne

edytuj
  • MVP meczu gwiazd ligi Tajwanu (2023)[133]
  • Najlepszy zagraniczny zawodnik ligi Tajwanu T1 (2023)[134]
  • Najbardziej znany zawodnik meczu gwiazd Ligi Tajwanu (2023)
  • Zaiczony do I składu:
    • ligi Tajwanu T1 (2023)[135]
    • defensywnego ligi Tajwanu T1 (2023)[136]
  • Lider ligi Tajwanu w zbiórkach (2023)
  • Uczestnik:
    • meczu gwiazd ligi Tajwanu (2023)[137]
    • konkursu rzutów za 3 punkty ligi Tajwanu (2023)[137]

Reprezentacja

edytuj

Statystyki w NBA

edytuj
Legenda
M Mecze S5 Pierwsza piątka MPG Minuty na mecz
FG% Celność rzutów z pola 3P% Celność rzutów „za 3” FT% Celność rzutów wolnych
RPG Zbiórki na mecz APG Asysty na mecz SPG Przechwyty na mecz
BPG Bloki na mecz PPG Punkty na mecz

Na podstawie Basketball-Reference.com (ang.)
Stan na koniec sezonu 2023/24

Sezon regularny

edytuj
Sezon Drużyna M S5 MPG FG% 3P% FT% RPG APG SPG BPG PPG
2004/05 Orlando 82 82 32,6 52,0% 0,0% 67,1% 10,0 0,9 0,9 1,7 12,0
2005/06 Orlando 82 81 36,8 53,1% 0,0% 59,5% 12,5 1,5 0,8 1,4 15,8
2006/07 Orlando 82 82 36,9 60,3% 50,0% 58,6% 12,3 1,9 0,9 1,9 17,6
2007/08 Orlando 82 82 37,7 59,9% 0,0% 59,0% 14,2 1,3 0,9 2,1 20,7
2008/09 Orlando 79 79 35,7 57,2% 0,0% 59,4% 13,8 1,4 1,0 2,9 20,6
2009/10 Orlando 82 82 34,7 61,2% 0,0% 59,2% 13,2 1,8 0,9 2,8 18,3
2010/11 Orlando 78 78 37,6 59,3% 0,0% 59,6% 14,1 1,4 1,4 2,4 22,9
2011/12 Orlando 54 54 38,3 57,3% 0,0% 49,1% 14,5 1,9 1,5 2,1 20,6
2012/13 L.A. Lakers 76 76 35,8 57,8% 16,7% 49,2% 12,4 1,4 1,1 2,4 17,1
2013/14 Houston 71 71 33,7 59,1% 28,6% 54,7% 12,2 1,8 0,8 1,8 18,3
2014/15 Houston 41 41 29,8 59,3% 50,0% 52,8% 10,5 1,2 0,7 1,3 15,8
2015/16 Houston 71 71 32,1 62,0% 0,0% 48,9% 11,8 1,4 1,0 1,6 13,7
2016/17 Atlanta 74 74 29,7 63,3% 0,0% 53,3% 12,7 1,4 0,9 1,2 13,5
2017/18 Charlotte 81 81 30,4 55,5% 14,3% 57,4% 12,5 1,3 0,6 1,6 16,6
2018/19 Washington 9 9 25,6 62,3% – 60,4% 9,2 0,4 0,8 0,4 12,8
2019/20 L.A. Lakers 69 2 18,9 72,9% 60,0% 51,4% 7,3 0,7 0,4 1,1 7,5
2020/21 Philadelphia 69 6 17,3 58,7% 25,0% 57,6% 8,4 0,9 0,4 0,9 7,0
2021/22 L.A. Lakers 60 27 16,2 61,2% 53,3% 65,8% 5,9 0,6 0,6 0,6 6,2
Razem 1242 1078 31,8 58,7% 21,4% 56,7% 11,8 1,3 0,9 1,8 15,7
Mecze Gwiazd 8 6 23,3 64,2% 15,4% 45,0% 8,8 1,5 0,6 1,1 12,1

Play-offy

edytuj
Sezon Drużyna M S5 MPG FG% 3P% FT% RPG APG SPG BPG PPG
2007 Orlando 4 4 41,8 54,8% – 45,5% 14,8 1,8 0,5 1,0 15,3
2008 Orlando 10 10 42,1 58,1% – 54,2% 15,8 0,9 0,8 3,4 18,9
2009 Orlando 23 23 39,3 60,1% 0,0% 63,6% 15,3 1,9 0,9 2,6 20,3
2010 Orlando 14 14 35,5 61,4% – 51,9% 11,1 1,4 0,8 3,5 18,1
2011 Orlando 6 6 43,0 63,0% 0,0% 68,2% 15,5 0,5 0,7 1,8 27,0
2013 L.A. Lakers 4 4 31,5 61,9% – 44,4% 10,8 1,0 0,5 2,0 17,0
2014 Houston 6 6 38,5 54,7% – 62,5% 13,7 1,8 0,7 2,8 26,0
2015 Houston 17 17 33,8 57,7% – 41,2% 14,0 1,2 1,4 2,3 16,4
2016 Houston 5 5 36,0 54,2% 0,0% 36,8% 14,0 1,6 0,8 1,4 13,2
2017 Atlanta 6 6 26,2 50,0% – 63,2% 10,7 1,3 1,0 0,8 8,0
2020 L.A. Lakers 18 7 15,7 68,4% 50,0% 55,6% 4,6 0,5 0,4 0,4 5,8
2021 Philadelphia 12 0 12,4 53,3% 0,0% 60,0% 6,3 0,7 0,2 0,5 4,7
Razem 125 102 31,6 58,9% 14,3% 54,8% 11,8 1,2 0,8 2,0 15,3

Kariera reprezentacyjna

edytuj
 
Howard podczas Igrzysk Olimpijskich w 2008.

5 marca 2006 Howard dołączył do reprezentacji Stanów Zjednoczonych na lata 2006–2008, z którą, w ramach przygotowań przed Mistrzostwami Świata w Japonii, wygrał wszystkie z pięciu rozgrywanych meczów[4]. Na owych mistrzostwach zdobyli zaś brązowy medal, a Howard we wszystkich dziewięciu spotkaniach wyszedł w pierwszej piątce[4].

Podczas Mistrzostw Ameryki w 2007 reprezentacja USA wygrała dziesięć spotkań i tym samym złoty medal, czym zapewniła sobie kwalifikację na Igrzyska Olimpijskie w Pekinie (2008)[138]. Howard ośmiokrotnie znajdował się w pierwszej piątce, zdobywając średnio 10 punktów i 5,3 zbiórki na mecz, będąc też liderem zespołu w skuteczności rzutów z gry, z wynikiem 81,4 procent[138]. W finałowym meczu nad Argentyną trafił wszystkie ze swoich siedmiu rzutów, notując 20 punktów[139].

W 2008 był jednym z dwunastu członków reprezentacji Stanów Zjednoczonych na Igrzyska Olimpijskie w Pekinie (2008), która zdobyła złoty medal, wygrywając wszystkie mecze[140]. W spotkaniach tych Howard zdobywał średnio 10,9 punktu i 5,8 zbiórki na mecz[140].

Howard był także początkowo w składzie reprezentacji Stanów Zjednoczonych na Igrzyska Olimpijskie w Londynie (2012)[141], jednak z powodu kontuzji[142], na owe igrzyska ostatecznie nie pojechał[143].

Życie prywatne

edytuj

Jego ojciec – Dwight Sr był policjantem policji stanowej, pracując przy tym jako dyrektor sportowy w Southwest Atlanta Christian Academy[5]. Związek ze sportem miała również matka Howarda – Sheryl, która grała w drużynie koszykarskiej podczas studiów w Morris Brown College[5].

Zanim został wybrany w drafcie NBA 2004, twierdził, że chce „chwalić imię Boga w lidze NBA i na całym świecie”[144]. W 2004 wspólnie z rodzicami założył fundację The Dwight and Sheryl Howard Foundation, zajmującą się prowadzeniem zajęć pozalekcyjnych dla dzieci oraz organizowaniem obozów koszykarskich[145]. W 2009 Howard znalazł się na liście dziesięciu nominowanych do Jefferson Awards – nagrody przyznawanej m.in. sportowcom za działalność charytatywną[146].

18 listopada 2007 urodził się syn Howarda i jego byłej już wówczas partnerki, a zarazem tancerki Orlando Magic – Royce Reed[147]. W 2010 Howard złożył pozew o zasądzenie od Reed zadośćuczynienia w wysokości 551 606,74 dolarów z tytułu naruszenia dóbr osobistych (zniesławienia), twierdząc, że dyskredytowała go ona za pomocą Twittera i podczas jej występów w programie o żonach koszykarzy[148]. Ostatecznie doszli oni jednak do porozumienia[149].

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Tzw. franchise player to zawodnik, wokół którego klub decyduje się budować swój zespół.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c Dwight Howard Stats [online], Basketball-Reference.com [dostęp 2020-04-01] (ang.).
  2. ↑ Official NBA bio of Dwight Howard [online], NBA.com [dostęp 2020-04-01] (ang.).
  3. ↑ Dwight Howard Stats, News, Bio [online], ESPN [dostęp 2020-04-01] (ang.).
  4. ↑ a b c d e f Dwight Howard [online], www.usab.com [dostęp 2019-09-14] (ang.).
  5. ↑ a b c d #11 Dwight Howard [online], web.archive.org, 16 sierpnia 2012 [dostęp 2019-09-14] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-16].
  6. ↑ a b c d e f JockBio: Dwight Howard Biography [online], www.jockbio.com [dostęp 2019-09-14] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-18].
  7. ↑ Fine Line Websites & IT Consulting, The Draft Review, Dwight Howard [online], The Draft Review [dostęp 2019-09-14] (ang.).
  8. ↑ Bob Bajek, NBA: How NBA Stars Fared in McDonald's All-American Gam [online], 28 marca 2012 [dostęp 2019-09-14] (ang.).
  9. ↑ Wilkins Honored as One of 35 Greatest McDonald's All Americans [online], Atlanta Hawks [dostęp 2019-09-14] (ang.).
  10. ↑ High schooler Dwight Howard enters NBA draft. USA Today, 2004-04-12. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  11. ↑ Complete selection results of the 2004 NBA Draft. NBA. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  12. ↑ a b Howard becomes youngest to win Defensive Player of the Year. NBA, 2009-04-21. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  13. ↑ Dwight Howard bio. sbnation.com. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  14. ↑ a b NBA Profile - Dwight Howard bio. NBA. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  15. ↑ Emeka Okafor Named 2004-05 NBA got milk? Rookie Of The Year. NBA, 2005-05-04. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  16. ↑ Howard’s 20/20. NBA, 2005-11-05. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  17. ↑ a b c NBA Profile - Dwight Howard Career Stats and Totals. NBA. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  18. ↑ 2005-06 Division Standings. NBA, 2006. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  19. ↑ 2007 NBA All-Star Game Box Score West 153, East 132. Sports Reference LLC. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  20. ↑ East 132, West 153. Real GM, 2007. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  21. ↑ Bosh's 41 points power streaking Raptors past Magic. ESPN Internet Ventures. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  22. ↑ Josh Cohen, Dan Savage: Savage & Cohen: Greatest Moment in Amway Arena History. NBA. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  23. ↑ Dan Gelston: Howard Carries Magic Past Sixers. NBA, 2007-04-14. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  24. ↑ Mark Long: Magic Top Heat, Draw Pistons in First Round. NBA, 2007-04-19. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  25. ↑ At a Glance 2007. NBA, 2007-06-14. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  26. ↑ Phoenix Duo Highlights All-NBA First Team. NBA, 2007-05-11. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  27. ↑ Around the Association presented by T-Mobile: Feb. 13. NBA, 2008-02-14. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  28. ↑ a b c MVP Kobe Bryant Highlights All-NBA First Team. NBA, 2008-05-08. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  29. ↑ a b John Schuhmann: All-Star Saturday Dwight. NBA, 2008-02-17. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  30. ↑ Magic Eliminate Raptors and Move on to Conference Semifinals. NBA. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  31. ↑ Dave Feschuk: Nelson dangerous, Howard kills. Toronto Star, 2008-11-18. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  32. ↑ 2008 NBA Playoffs Bracket. ESPN Internet Ventures. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  33. ↑ Magic-Pistons Box Score. ESPN Internet Ventures. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  34. ↑ Pistons pull away late to advance to 6th straight conference finals. ESPN Internet Ventures. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  35. ↑ Michael Grange. O’Neal prepares for tall challenge. „Globe and Mail”, 2008-11-17. 
  36. ↑ NBA 2008-2009 REGULAR SEASON PLAYER STATS. [dostęp 2012-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-08)]. (ang.).
  37. ↑ Howard tops balloting for 2009 NBA All-Star Game. NBA, 2009-02-10. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  38. ↑ NBA Teams: Orlando Magic Records Year by Year.. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  39. ↑ 2008-09 NBA Season Summary. Sports Reference LLC. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  40. ↑ Magic- Sixers. NBA. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  41. ↑ Magci 91 – Sixers 78. NBA. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  42. ↑ Magic win series 4-2. NBA. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  43. ↑ Howard, Bryant headline 2008-09 NBA All-Defensive First Team. NBA, 2008-05-09. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  44. ↑ James a unanimous pick for All-NBA First Team. NBA. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  45. ↑ Howard's 20-20 night forces Game 7 in Boston. ESPN Internet Ventures, 2009-05-14. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  46. ↑ 2009 NBA Playoffs – Conference finals – Magic vs. Cavaliers. ESPN Internet Ventures. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  47. ↑ Howard pours in 40 as Magic make 1st Finals appearance since '95. ESPN Internet Ventures, 2009-05-30. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  48. ↑ 2009 NBA Playoffs – Finals – Magic vs. Lakers. ESPN Internet Ventures. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  49. ↑ Lakers rally in OT for commanding 3-1 series lead. ESPN Internet Ventures, 2009-06-11. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  50. ↑ Magic prove no match as Kobe, Lakers claim 15th NBA crown. ESPN Internet Ventures, 2009-06-14. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  51. ↑ 2009-10 Orlando Magic Transactions. Sports Reference LLC. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  52. ↑ 2009-10 Orlando Magic Schedule and Results. Sports Reference LLC. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  53. ↑ Dwight Howard. Sports Reference LLC. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  54. ↑ NBA announces All-Star starters. ESPN Internet Ventures, 2010-02-09. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  55. ↑ a b Howard wins Kia Defensive Player of Year honors again. NBA, 2010-04-21. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  56. ↑ 2009-10 Orlando Magic Roster and Statistics. Sports Reference LLC. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  57. ↑ 2010 NBA Playoffs Summary. Sports Reference LLC. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  58. ↑ 2010-11 Orlando Magic Roster and Statistics. Sports Reference LLC. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  59. ↑ Southeast Division Champions. Hoopsworld. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  60. ↑ 2010-11 NBA Season Summary. Sports Reference LLC. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  61. ↑ Joe Johnson scores 23 points as Hawks eliminate Magic. ESPN Internet Ventures, 2011-04-28. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  62. ↑ Josh Robbins: Dwight Howard's technical foul in Game 1 of playoffs will stand as called. Orlando Sentinel, 2001-04-18. [dostęp 2012-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-26)]. (ang.).
  63. ↑ 2010-11 NBA Awards Voting. basketball-reference.com. [dostęp 2022-03-30]. (ang.).
  64. ↑ Maciej Kwiatkowski: Koniec lokautu NBA. Liga wróci w święta!. WP.pl, 2011-11-26. [dostęp 2012-08-11]. (pol.).
  65. ↑ Marc Stein, Chad Ford: Sources: Nets chase Dwight Howard. ESPN Internet Ventures, 2011-12-14. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  66. ↑ Brian Windhorst: Dwight Howard explains trade demands. ESPN Internet Ventures, 2011-12-12. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  67. ↑ Marc Stein: Where Will Dwight Howard Land?. ESPN Internet Ventures, 2012-01-13. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  68. ↑ a b Dwight Howard breaks FT attempts mark as Magic top Warriors. ESPN Internet Ventures, 2012-01-12. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  69. ↑ Dwight Howard becomes Magic's all-time leading scorer in win. ESPN Internet Ventures, 2012-01-24. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  70. ↑ Koniec okienka w NBA: Howard zostaje. WP.pl, 2012-03-15. [dostęp 2012-08-11]. (pol.).
  71. ↑ Ken Berger: Howard waives opt-out, agrees to stay in Orlando. CBS Interactive Inc., 2012-03-15. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  72. ↑ Ric Bucher: Dwight Howard out for season. ESPN Internet Ventures, 2012-04-20. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  73. ↑ Kyle Hightower: Magic GM: Howard has indeed reissued trade request. Yahoo Inc., 2012-07-02. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  74. ↑ Adrian Wojnarowski: Dwight Howard: I'll re-sign with only one team. Yahoo Inc., 2012-07-02. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  75. ↑ It's official: Howard dealt to Lakers in four-team trade. NBA, 2012-08-10. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  76. ↑ Lakers Acquire Dwight Howard. Lakers.com, 2012-08-11. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  77. ↑ Josh Barnett: Angry Orlando fans burn Dwight Howard Magic jerseys. USA Today, 2012-08-11. [dostęp 2012-08-11]. (ang.).
  78. ↑ Lakers' Dwight Howard still not all the way back. latimes.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  79. ↑ Revamped Mavericks slow down new-look Lakers in season opener. espn.go.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  80. ↑ Lakers fire Mike Brown as coach. latimes.com. [dostęp 2012-12-29]. (ang.).
  81. ↑ Lakers Hire Mike D’Antoni. nba.com. [dostęp 2012-12-29]. (ang.).
  82. ↑ Dwight Howard, Pau Gasol out. espn.go.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  83. ↑ Nuggets hang on late to send Lakers to 3rd straight loss. espn.go.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  84. ↑ Dwight Howard back in lineup. espn.go.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  85. ↑ Why do the Lakers continue to struggle?. espn.go.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  86. ↑ NBA analyst Jeff Van Gundy blasts Dwight Howard. latimes.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  87. ↑ Dwight Howard trying to avoid 'circus'. espn.go.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  88. ↑ Dwight Howard cleared to play. espn.go.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  89. ↑ Lakers beat Jazz 102-84 to snap 4-game skid. nba.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  90. ↑ Notebook: Suns 92, Lakers 86. nba.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  91. ↑ Celtics rout Lakers 116-95 for 6th straight win. nba.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  92. ↑ Kobe Bryant urges Dwight Howard. espn.go.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  93. ↑ Pau Gasol sidelined indefinitely with tear in his right foot. latimes.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  94. ↑ 2013 NBA All-Star Rosters. nba.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  95. ↑ 2013 NBA All-Star Game Box Score. West 143, East 138. basketball-reference.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  96. ↑ Dwight Howard inspired by Kobe Bryant's dedication. espn.go.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  97. ↑ Dwight Howard: I changed at break. espn.go.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  98. ↑ Dwight Howard needs Kobe Bryant to keep pushing him. latimes.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  99. ↑ Dwight Howard on Getting Into Good Shape: ‘I’m Not Even Close’. slamonline.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  100. ↑ Dwight Howard finally finding himself. espn.go.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  101. ↑ Hacks and answered: Lakers' Dwight Howard buries Magic at line. latimes.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  102. ↑ Lakers record 22nd straight win over Wolves despite controversy. espn.go.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  103. ↑ Lakers hold off Rockets, take West's 7th seed. nba.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  104. ↑ Spurs finish 4-game sweep, routing Lakers 103-82. nba.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  105. ↑ Spurs Sweep Lakers: Dwight Howard Ejected In Game 4 Loss. huffingtonpost.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  106. ↑ a b c 2012-13 Lakers Report Card: Starting five. espn.go.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  107. ↑ NBA Player Rebounds Statistics - 2012-13. espn.go.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  108. ↑ NBA Player Field Goal Shooting Statistics - 2012-13. espn.go.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  109. ↑ Bryant is on his 11th All-NBA first team - latimes [online], web.archive.org, 10 marca 2016 [dostęp 2020-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-10].
  110. ↑ Report: Howard meets with Rockets, Hawks, Warriors. sports.yahoo.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  111. ↑ Lakers, Mavs meet with Howard. espn.go.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  112. ↑ Howard Selects Houston in Free Agency. nba.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  113. ↑ Steve Nash says Dwight Howard never wanted to be a Laker. usatoday.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  114. ↑ Dwight Howard grabs 26 rebounds in debut as Rockets win. espn.go.com. [dostęp 2014-03-14]. (ang.).
  115. ↑ Durant, LeBron headline 2013-14 All-NBA First Team. nba.com. [dostęp 2014-06-04]. (ang.).
  116. ↑ Agent: Howard, Hawks agree on 3 years, $70.5M [online] [dostęp 2016-07-13].
  117. ↑ Hawks Acquire Plumlee, Belinelli In Dwight Howard Trade. nba.com. [dostęp 2017-06-21]. (ang.).
  118. ↑ Hornets Acquire Mozgov, Two Second-Round Draft Picks From Nets. nba.com. [dostęp 2018-07-10]. (ang.).
  119. ↑ Brooklyn Nets Complete Trade With Charlotte Hornets. nba.com. [dostęp 2018-07-10]. (ang.).
  120. ↑ Dwight Howard brings big presence down low for Wizards. nba.com. [dostęp 2018-07-14]. (ang.).
  121. ↑ Memphis Grizzlies complete trade with Washington Wizards. nba.com. [dostęp 2019-07-08]. (ang.).
  122. ↑ Memphis Grizzlies waive Dwight Howard. nba.com. [dostęp 2019-08-26]. (ang.).
  123. ↑ NBA: Dwight Howard oficjalnie w Los Angeles Lakers. canalplus.pl. [dostęp 2019-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-27)]. (pol.).
  124. ↑ Team Signs Howard. nba.com. [dostęp 2020-11-22]. (ang.).
  125. ↑ Lakers Sign Dwight Howard. nba.com. [dostęp 2020-11-22]. (ang.).
  126. ↑ Profil na realgm.com. realgm.com. [dostęp 2019-08-27]. (ang.).
  127. ↑ NBA & ABA Defensive Player of the Year Award Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2023-01-15]. (ang.).
  128. ↑ a b NBA & ABA All-Defensive Teams. basketball-reference.com. [dostęp 2023-01-22]. (ang.).
  129. ↑ Year-by-year NBA All-Rookie Teams. nba.com. [dostęp 2023-01-21]. (ang.).
  130. ↑ 2020 AT&T Slam Dunk. nba.com. [dostęp 2020-02-16]. (ang.).
  131. ↑ NBA & ABA Year-by-Year Playoff Leaders and Records for Rebounds Per Game. basketball-reference.com. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  132. ↑ NBA & ABA Year-by-Year Playoff Leaders and Records for Blocks Per Game. basketball-reference.com. [dostęp 2018-04-07]. (ang.).
  133. ↑ T1明星賽》霍華德37分「準大三元」拿MVP 率隊大勝55分. sports.ltn.com.tw. [dostęp 2023-10-16]. (chiń.).
  134. ↑ 魔獸獲T1年度最佳外援！　擊敗「雲豹 Kobe」艾夫伯、艾德等勁敵. sports.ettoday.net. [dostęp 2023-10-16]. (chiń.).
  135. ↑ 快訊／T1年度第一隊公布！霍華德、阿巴西領銜. sports.ettoday.net. [dostęp 2023-10-16]. (chiń.).
  136. ↑ T1》林韋翰領銜防守第一隊 「魔獸」霍華德也入選. sports.ltn.com.tw. [dostęp 2023-10-16]. (chiń.).
  137. ↑ a b Dwight Howard to Headline Taiwan League's 1st-Ever All-Star Game and 3-Point Contest. bleacherreport.com. [dostęp 2023-10-16]. (ang.).
  138. ↑ a b MEN'S FIBA AMERICAS CHAMPIONSHIP 2007 [online], www.usab.com [dostęp 2019-09-14] (ang.).
  139. ↑ archive.fiba.com: 2007 FIBA Americas Championship [online], archive.fiba.com [dostęp 2019-09-14].
  140. ↑ a b Games of the XXIXth Olympiad -- 2008 [online], www.usab.com [dostęp 2019-09-14] (ang.).
  141. ↑ USA Basketball Announces 20 Finalists For 2012 U.S. Olympic Men’s Team [online], Los Angeles Clippers [dostęp 2019-09-14] (ang.).
  142. ↑ Tony Manfred, An Ominous Sign That Dwight Howard's Back Injury Was Way Worse Than We Realized [online], 12 października 2012 (ang.).
  143. ↑ Games of the XXXth Olympiad -- 2012 [online], www.usab.com [dostęp 2019-09-14] (ang.).
  144. ↑ Darren Rovell, On a mission from God [online], 25 maja 2004 [dostęp 2019-09-14] (ang.).
  145. ↑ About us – Hope On The Hill [online] [dostęp 2019-09-14] (ang.).
  146. ↑ Past Award Recipients Jefferson Awards Multiplying Good [online], www.multiplyinggood.org [dostęp 2019-09-14].
  147. ↑ Tim Povtak: Howard faces paternity suit. Orlando Sentinel, 2008-03-29. [dostęp 2012-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-29)]. (ang.).
  148. ↑ Dwight Howard goes after Royce Reed in California court to collect on Florida defamation judgment [online], LA Times Blogs - Ministry of Gossip, 25 kwietnia 2011 [dostęp 2019-09-14] (ang.).
  149. ↑ Dwight Howard -- Ends War With Famous Ex ... After Years Of Hatred [online], TMZ [dostęp 2019-09-14] (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Informacje w projektach siostrzanych
   Wiadomości w Wikinews
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dwight_Howard&oldid=74534993”