Bronisław Jamontt
Bronisław Jamontt (ur. 5 sierpnia 1886 w Dokudowie[1], zm. 4 lutego 1957 w Toruniu) – polski malarz i pedagog; od 1946 profesor zwyczajny, od 1953 ze stopniem doktora nauk o sztuce.
 Prof. Bronisław Jamontt | |
| Data i miejsce urodzenia |
5 sierpnia 1886 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 lutego 1957 |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujSyn Kazimierza i Marii ze Świackiewiczów. Uczęszczał do I Gimnazjum Klasycznego w Wilnie, równolegle ucząc się w Wileńskiej Szkole Rysunku. W 1907 roku ukończył gimnazjum[1], a w 1908 podjął studia prawnicze na uniwersytecie w Petersburgu, uczestnicząc też, jako wolny słuchacz, w zajęciach na Akademii Sztuk Pięknych. Po dwóch latach zrezygnował ze studiów, powrócił do Wilna i zaczął nauczać rysunku w okolicznych majątkach ziemiańskich. W latach 1918–1919 uczył w Szkole Realnej Polskiej Macierzy Szkolnej w Homlu, w latach 1924–1931 prowadził też kursy maturalne przy Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta w Wilnie, pracował też jako urzędnik.
W tym czasie regularnie malował, pierwsza wystawa jego prac miała miejsce w 1915 roku w Wilnie. Kolejne miały miejsce w Warszawie (w Zachęcie), potem w Paryżu, Brukseli (1928–1929), Hadze, Amsterdamie (1929), Bukareszcie (1930), Kopenhadze (1930–1931), Gdańsku (1930), Moskwie (1933), Rydze (1934), Berlinie i Monachium (1935).
Po odbyciu kilku podróży artystycznych po Europie (Paryż, Bruksela, Rzym, Florencja), w 1928 roku ponownie podjął studia na Uniwersytecie Stefana Batorego. W 1931 został zatrudniony jako starszy asystent w Katedrze Malarstwa Pejzażowego tej uczelni. W 1934 roku ukończył studia i zastępował kierującego katedrą Ferdynanda Ruszczyca, a w 1937 roku, po śmierci tego ostatniego, uzyskał stanowisko profesora i przejął formalnie kierownictwo katedry. Wykształcił wielu malarzy, w tym m.in.: Aleksandra Trojkowicza.
W czasie II wojny światowej zaangażował się w tajne nauczanie na poziomie uniwersyteckim.
Po wojnie trafił do Torunia, gdzie 1 października 1945 został tymczasowo powołany na stanowisko profesora tworzonego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Organizował na Wydziale Humanistycznym Sekcję Sztuk Pięknych, która w 1946 roku przekształciła się w Wydział Sztuk Pięknych. Był jego dziekanem oraz kierownikiem Katedry Malarstwa Pejzażowego, a następnie Zakładu Pejzażu i Martwej Natury.
Zmarł 4 lutego 1957 roku w Toruniu. Spoczywa na tamtejszym cmentarzu św. Jerzego przy ul. Konstantego Gałczyńskiego.
Malarstwo
edytujSpecjalizował się w malarstwie pejzażowym (jego obrazy przedstawiały m.in. widoki Wilna, Wileńszczyzny i Torunia), używał tempery, gwaszu, akwareli, oleju. W późniejszych latach tworzył też grafiki, m.in. stosując akwafortę.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi (13 czerwca 1930)[2]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)[3]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 283.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 140, poz. 207 „za zasługi na polu pracy artystycznej”
- ↑ Lista osób odznaczonych „Medalem 10-lecia Polski Ludowej”. sip.lex.pl. [dostęp 2024-04-27]. (pol.).
Bibliografia
edytuj- Sławomir Kalembka (red.), Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografii, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 290–291, ISBN 83-231-1988-0.
- Z graficznej i rysunkowej twórczości Bronisława Jamontta. bu.umk.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-01)]., Jan Kotłowski, Biblioteka Uniwersytecka w Toruniu.