Blues-rock
Blues-rock – styl w muzyce rockowej, powstały z połączenia elementów bluesa i rocka. Blues-rock narodził się w połowie lat 60. XX wieku w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Pierwszymi artystami grającymi blues-rocka byli Alexis Korner, John Mayall oraz Paul Butterfield[3].
| Pochodzenie |
Blues elektryczny, rock and roll, brytyjski blues, blues, rock |
|---|---|
| Czas i miejsce powstania |
Lata 60. XX wieku w Wielkiej Brytanii i USA, |
| Instrumenty |
gitara elektryczna, |
| Największa popularność |
Lata 60. i 70., nadal popularny[1] |
| Podgatunki | |
| Heavy metal[2], Hard rock, Rock psychodeliczny, Boogie rock, Rock garażowy, Stoner rock | |
| Podgatunki powstałe z połączenia z innym stylem muzycznym | |
| Punk blues | |
Muzycy grający w tym stylu stawiali sobie za cel odrodzenie klasycznego bluesa. Choć muzyka przez nich grana strukturalnie odpowiadała temu gatunkowi muzyki, nie był to ortodoksyjny czarny blues, lecz styl osadzony w estetyce rockowej. Często też nazywany był „białym bluesem”.
Charakterystyka
edytujBlues-rock opiera się na bluesowej improwizacji i 12-taktowej strukturze bluesa. Często charakteryzuje go mocniejszy riff gitarowy oraz szybsze tempo.
Instrumenty
edytujDo najważniejszych instrumentów stosowanych w blues-rocku zalicza się gitarę elektryczną, gitarę basową oraz zestaw perkusyjny. Wokal również przeważnie odgrywa kluczową rolę, jednak nie zawsze, biorąc pod uwagę liczbę instrumentalnych utworów blues-rockowych. Oprócz tego wykorzystywane są instrumenty klawiszowe, takie jak syntezator, fortepian czy organy Hammonda. Brzmienie przesterowanych gitar odróżnia blues-rocka od tradycyjnego bluesa, w którym standardem jest gitara akustyczna.
Przypisy
edytuj- ↑ Piero Scaruffi, ''History of Rock Music'' [online], www.scaruffi.com, 2009 [dostęp 2020-09-28] (ang.).
- ↑ Weinstein, Deena, „Heavy Metal: The Music and its Culture”, DaCapo, 2000, ISBN 0-306-80970-2, s. 14.
- ↑ Allmusic.com.