Bitwa pod Tapsus
Bitwa pod Tapsus – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 46 p.n.e. między wojskami Cezara i zwolenników Pompejusza.
| Kampania Cezara w Afryce 46 p.n.e. | |||
 Schemat bitwy pod Tapsus autorstwa Andrei Palladio | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
Tapsus (obecnie Ras Dimas), Tunezja | ||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo Cezara | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Tunezji  | |||
| 35°37′28″N 11°02′52″E/35,624444 11,047778 | |||
W maju 46 p.n.e. siły Cezara w Afryce zostały wzmocnione kolejną grupą wojsk posiłkowych, z którymi wódz Rzymian podążył w rejon miejscowości Tapsus[1]. W ślad za Cezarem podążyły główne siły pompejańczyków pod wodzą Scypiona Metellusa Nazyki. Cezarianie przygotowali się do obrony budując umocnienia polowe w poprzek pobliskiej laguny. Wojska Scypiona wzmocnione silami króla Numidów Juby otoczyły tymczasem cezarian budując fortyfikacje wokół jego stanowisk[1].
Dnia 6 kwietnia wojska pompejańczyków ustawiły się do bitwy, rozstawiając słonie bojowe, łuczników i procarzy na obu skrzydłach[1]. Naprzeciwko tej armii Cezar ustawił potrójny szyk bojowy. Atak rozpoczęły wojska prawego skrzydła cezarian, które wbrew rozkazom uderzyły na wroga, spychając go w kierunku fortyfikacji. Przerażone słonie uciekając, tratowały szeregi wojsk pompejańczyków. Równocześnie Cezar poprowadził osobiście resztę wojska z centrum, ścigając wycofujące się oddziały Scypiona.
Po drodze wojska Cezara zdobyły obóz Juby, a kapitulujących przed nim pompejańczyków bez pardonu zabijano. W wyniku rzezi śmierć poniosło 10 000 pompejańczyków, straty Cezara miały wynieść zaledwie 50 ludzi[2]. Resztki wojsk Scypiona zbiegły do Hiszpanii pod rozkazy Gnejusza i Sekstusa Pompejuszów, a on sam doścignięty podczas pościgu przez wojska Cezara, straciwszy nadzieje na zwycięstwo popełnił samobójstwo[3]. Podobny los zgotowali sobie Juba I i goszczący go Marek Petrejusz[3]. Wzięty do niewoli przez cezarian Faustus Korneliusz Sulla, syn byłego dyktatora Republiki Rzymskiej, został z rozkazu Cezara zamordowany[4].
Po uporządkowaniu spraw w Afryce, w lipcu 46 p.n.e. Cezar powrócił do Rzymu.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Gazda 2008 ↓, s. 131.
- ↑ Gazda 2008 ↓, s. 132.
- ↑ a b Gazda 2008 ↓, s. 133.
- ↑ Łukasz Schreiber, Sulla 138-78 p.n.e., s. 355.
Bibliografia
edytuj- Daniel Gazda: Wojny domowe w Imperium Rzymskim. Warszawa: Bellona, 2008. ISBN 978-83-11-11325-1.