Bajadera (operetka)

• Odetta Darimonde – primadonna teatru Châtelet
• Radżami – książę Lahory
• Księżna – matka księcia Radżami
• Pimprinette – dyrektor teatru
• Marietta La Tourette
• Ludwik-Filip La Tourette, jej mąż – fabrykant czekolady
• Napoleon Saint Cloche
• Daga – dama dworu Księżnej
• Dewa Singh – adiutant księcia
• Johnny – barman
• goście, publiczność teatru, służba^[1]

Książę Radżami zakochuje się w Odetcie Darimonde, primadonnie paryskiego teatru Châtelet. Odetta wprawdzie w pierwszej chwili odrzuca i róże, i zaproszenie księcia na kolację, jednakże również jest pod jego urokiem. Sytuację komplikuje przybycie z Indii, z Lahory, matki księcia, która jeszcze tego samego wieczoru chce zabrać syna do domu. Powodem jest racja stanu. Książę, który dobiega właśnie trzydziestki, musi objąć panowanie i ożenić się z sześcioma dziewicami wybranymi przez Księżną. Po serii miłosnych perypetii następuje klasyczny operetkowy finał, książę Radżami na godzinę przed odjazdem do Lahory dowiaduje się, że Odetta również go kocha, zabiera ją ze sobą do swojej ojczyzny^[2].

Najsłynniejsza aria z tej operetki to śpiewana przez księcia: O Bajadero!, będąca w repertuarze wielu operetkowych tenorów^[3].

• bajadera

• Bernard Grun: Dzieje operetki. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1974. Brak numerów stron w książce
• Piotr Kamiński: Tysiąc i jedna opera. T. 1. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Muzyczne SA, 2008. ISBN 978-83-224-0899-5. Brak numerów stron w książce
• Lucjan Kydryński: Przewodnik operetkowy. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984. ISBN 83-224-0316-X. Brak numerów stron w książce
• Lucjan Kydryński: Usta milczą dusza śpiewa. Opowieść o życiu i twórczości Franciszka Lehára. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1992. ISBN 83-212-0621-2. Brak numerów stron w książce