Antin Mohylnycki
Antin Mohylnycki herbu Lubicz[1] (ur. 3 marca 1811 w Podhorkach w pow. kałuskim, zm. 13 sierpnia 1873 w Porohach, w pow. bohorodczańskim) – ksiądz greckokatolicki, ukraiński poeta i działacz społeczny, poseł na Sejm Krajowy Galicji i do austriackiej Rady Państwa.
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | ||
| poseł Sejmu Krajowego Galicji I kadencji | ||
| Okres sprawowania | ||
| poseł do Rady Państwa | ||
| Okres sprawowania | ||
| Wyznanie |
greckokatolickie | |
| Kościół | ||
| Prezbiterat | ||
Życiorys
edytujUczył się w gimnazjach w Stanisławie, Lwowie, Czerniowcach i Budapeszcie - gdzie uzyskał maturę[2]. Studiował filozofię na uniwersytecie we Lwowie a od 1872 w Budapeszcie. Ukończył greckokatolickie seminarium duchowne we Lwowie (1840), w 1841 uzyskał święcenia kapłańskie[3]. Był administratorem parafii w Hutarze w pow. stryjskim (1841–1844), w Zborze, pow. kałuski (1845) i Komarowie w pow. stanisławowskim (1846-1858). Proboszcz parafii w Babczach (1859–1873) a w latach 1859–1864 administrator dekanatu Bohorodczany[3]. W Komarowie założył szkołę parafialną w której sam nauczał[4]. Jednocześnie pracował jako prywatny nauczyciel[2].
Poseł do Sejmu Krajowego Galicji I kadencji (wybrany z IV kurii obwodu Stanisławów, w okręgu wyborczym nr 29 Bohorodczany-Sołotwina)[5][6], Poseł do austriackiej Rady Państwa I kadencji (2 maja 1861 – 20 września 1865), wybrany przez Sejm w kurii XV – jako delegat z grona posłów wiejskich okręgów: Stanisławów, Bohorodczany, Monasterzyska, Nadworna i Tyśmienica[3][7]. Wraz z biskupem Spirydionem Litwinowiczem byli zwolennikiem walki o zrównanie praw narodu ukraińskiego z innymi narodami monarchii austriackiej[8]. W 1867 wycofał się z działalności politycznej.
Publikować zaczął w 1838, przyłączając się do działalności Ruskiej Trójcy[8]. Główną ideą jego twórczości poetyckiej i publicystycznej była walka o język ojczysty i oświatę ludu ruskiego. Tworzył w stylu romantyzmu[9]. Był autorem artykułów popierających rozwój języka ukraińskiego (Uczenym człenam Ruskoji Matyci, Ridna mowa), oraz utworów poetycznych (ballada Rusyn wojak, poemat Skyt Maniawśkyj)[8]. Popularność literacką zyskał dzięki temu ostatniemu poematowi (część pierwsza ukazała się w 1849 r. , ostatnia w 1852 r. ), opartym na ustnych podaniach ludowych. Pisał w jazycziu.
Rodzina
edytujUrodził się w rodzinie greckokatolickiego księdza, proboszcza w Podhorkach – Andrija. Żonaty z Anną z Sobolewskich, mieli pięciu synów i córkę.
Przypisy
edytuj- ↑ Підгірчани мандрують стежками Антіна Могильницького
- ↑ a b Б.Пиндус, Могильницький Антін Степанович, в: Тернопільський енциклопедичний словник : у 4 т. / редкол.: Г. Яворський та ін. — Тернопіль 2005. — Т. 2 : К — О. — С. 544. — ISBN 966-528-199-2.
- ↑ a b c Parlament Österreich Republik, Franz Adlgasser, Kurzbiografie Lubicz-Mogilnicki (Ljubyč-Mohyl'nyckyj), Anton (Antin) Ritter von - Parlamentarier 1848-1918 online [10.03.2023)
- ↑ J. Kozik, Mohyľnyčkyj (Mogilnicki, Mogielnicki), Antin Ljubyč (1811–1873), Seelsorger, Schriftsteller und Politiker, Österreichisches Biographisches Lexikon 1815–1950, Bd. 6 (Lfg. 29, 1975), S. 345f
- ↑ „Wykaz Członków Sejmu krajowego królestwa Galicyi i Lodomeryi, tudzież wielkiego xięstwa Krakowskiego 1863”, Lwów 1863
- ↑ Stanisław Grodziski: Sejm Krajowy Galicyjski 1861-1914. Warszawa 1993. ISBN 83-7059-052-7
- ↑ Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848-1918, Warszawa 1996,
- ↑ a b c Могильницький Антін (1811 — 73), Енциклопедія українознавства, Lwów 1993, t. 5, s. 1633
- ↑ Игорь Александрович Дзеверин, Українська літературна енциклопедія в п'яти томах: К-Н. Киев 1988, ISBN 978-5-88500-023-9. c. 493.
Literatura
edytuj- Могильницький Антін (1811 — 73), Енциклопедія українознавства, Lwów 1993, t. 5, s. 1633
- J. Kozik, Mohyľnyčkyj (Mogilnicki, Mogielnicki), Antin Ljubyč (1811-1873), Seelsorger, Schriftsteller und Politiker, Österreichisches Biographisches Lexikon 1815-1950, Bd. 6 (Lfg. 29, 1975), S. 345f ÖBL - wersja elektroniczna