Andrzej Grzela

Ukończył Zespołu Szkół Mechaniczno-Samochodowych w Bytomiu. Był absolwentem Śląskiej Akademii Medycznej (był chirurgiem)^[2]. Pracował w kilku poradniach zdrowia na Śląsku, a także prowadził własną klinikę^[3].

W 1983 roku założył zespół folkowy Ryczące Dwudziestki, którego debiutancki album pt. "Hiszpańskie dziewczyny" sprzedał się w nakładzie 100 tys. egzemplarzy^[3][4].

W 2015 roku podczas jednego z koncertów na festiwalu Shanties'2015 w Krakowie, doznał wylewu, który skutkował rozległymi uszkodzeniami mózgu. Po tym wydarzeniu był całkowicie sparaliżowany oraz pozostawał w stanie minimalnej świadomości minus - nie mógł się poruszać, mówić ani nawiązać żadnego logicznego kontaktu ze światem zewnętrznym^[1][5]. Organizator festiwalu Shanties, Krakowska Fundacja Żeglarstwa Sportu i Turystyki HALS oraz przedstawiciele zespołu Ryczące Dwudziestki zawiązali wówczas Komitet Społeczny „Pomoc dla Qni”^[3]. Andrzej Grzela był między innymi podopiecznym Fundacji Avalon^[6].

Przyjaciele Grzeli ze środowiska szantowego nagrali poświęcony mu utwór pt. Few Days" dla Qni (w projekcie wzięli udział artyści z Banana Boat, Formacji, North Cape, Pereł i Łotrów, Ryczących Dwudziestek, Stonehenge i Trzeciej Miłości)^[7].

Na podstawie historii Andrzeja Grzeli powstał reportaż Małgorzaty Smolak pt. Mówię do was przez cyberoko: Chcę żyć w Dużym Fromacie^[8] oraz inspirowany jego historią film pt. II koncert na wiolonczelę i orkiestrę w reż. Macieja Stuhra^[9][10][11]. Tezy zawarte w reportażu Agnieszki Smolak, które stały się inspiracją dla filmu Macieja Stuhra, zostały jednak podważone przez prawomocny wyrok sądu, wydany w oparciu o jednoznaczne ekspertyzy niezależnych biegłych oraz zeznania kilkudziesięciu świadków^[12].

Zmarł 16 maja 2024 w Tąpkowicach^[1]. Miał trójkę dzieci.