Śramanera

Śramanera – (Pali: sāmaṇera, Sanskryt: śrāmaṇera) – buddyjski mnich nowicjusz, który po odbyciu szczególnej edukacji może ubiegać się o pełne święcenia bhikku. Zasady, jak i wiek dopuszczenia do nowicjatu różnią się w zależności od przyjętej przez daną szkołę winaji. Nowicjuszem mogą zostają zarówno chłopcy jak i dziewczęta (śramanerika) w zależności od konkretnej tradycji danego zakonu. ––––

Zgodnie z tradycją, by móc zostać śramanerą, chłopiec musiał być w stanie samodzielnie przegnać kruki. W praktyce jest to zazwyczaj 7. bądź 8. rok życia.

Ceremonia przejścia

Każdy nowicjusz by móc wstąpić do klasztoru przechodzi ceremonię przejścia:

ogolenie głowy – wyraz odejścia od życia świeckiego
przybranie szat mnisich

Therawada – pomarańczowe bądź brązowe (ochra)
Azja Wschodnia – szare lub czarne
Tybet – czerwone

recytacja trzech schronień
przyjęcie dziesięciu reguł praktyki
obranie preceptora i nauczyciela

Trzy schronienia

Po zgłoszeniu przez jednego mnicha akcesu trzykrotne przyznanie się do przyjęcia przez nowego wyznawcę buddyzmu schronienia w 3 klejnotach:

Dziesięć reguł praktyki (śiksza-pada)

Niekrzywdzenie żywych stworzeń (ahinsa)
Niebranie tego, co nie dane
Całkowity celibat
Nieużywanie fałszywej mowy
Powstrzymanie się od intoksykacji
Niespożywanie posiłków po południu
Nieuczestniczenie w zabawach i widowiskach
Nieużywanie biżuterii i wonności
Niesypianie na wygodnych łóżkach
Nieposługiwanie się złotem i srebrem

Rzeczy osobiste

Każdy mnich może posiadać wyłącznie 8 własnych rzeczy. Są to:

3 szaty
miska jałmużna
brzytwa
igła
pas
sitko do wody

Od nowicjatu do święceń

Okres nowicjatu może zakończyć się przyjęciem pełnych święceń (ale nie później niż po 20. roku życia) albo z powrotem do życia świeckiego, po kilku tygodniach, miesiącach bądź latach.