Zajezdnia
Zajezdnia (tramwajowa, trolejbusowa lub autobusowa) – baza, zakład eksploatacji pojazdów transportu publicznego[1][2]. U kolejowych przewoźników pasażerskich (np. metra lub kolei miejskiej) odpowiednikiem zajezdni jest stacja postojowa[3].
W zajezdni pojazdy stacjonują w czasie obsługi technicznej, w tym napraw, i w czasie wolnym od użytkowania na liniach komunikacyjnych[1].
W skład zajezdni wchodzą place i hale postojowe, place manewrowe, zakładowe stacje paliw, myjnie, miejsca obsługi technicznej i napraw (hale, warsztaty, kanały diagnostyczne) oraz obiekty socjalne i administracyjne[2][1].
Do podstawowych czynności dokonywanych w zajezdniach należą: obsługa codzienna taboru, obsługa okresowa, naprawy bieżące, zaopatrzenie w paliwo oraz przechowanie pojazdów (na placach lub w halach postojowych)[4].
Zajezdnie tramwajowe wyposażone są w stosowny układ rozjazdów, zwrotnic i skrzyżowań torów na placu manewrowym, umożliwiający przestawianie poszczególnych wagonów[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Madej, Pruciak i Madej 2017 ↓, str.165.
- ↑ a b Kubalski i Mazurek 1967 ↓, str.199.
- ↑ Kowalski 1986 ↓, 6.4.2 Zadania i podział stacji kolejowych, s. 93.
- ↑ Kubalski i Mazurek 1967 ↓, str.199, 348.
- ↑ Madej, Pruciak i Madej 2017 ↓, str.166.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- 8.2. Autobusy miejskie. Zaplecze techniczne. ; 9.3. Trolejbusy. Zajezdnie eksploatacyjne i naprawcze. 10.5.1. Tramwaje. Zajezdnie tramwajowe. W: Jan Kubalski, Tadeusz Mazurek: Komunikacja miejska. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1967.
- Znaczenie zajezdni w rozkładzie jazdy. W: Bogusław Madej, Robert Madej, Konrad Pruciak: Publiczny transport miejski. Zasady tworzenia rozkładów jazdy. Wyd. II zaktualizowane. Warszawa: Akademia Transportu i Przedsiębiorczości, 2017. ISBN 978-83-944575-3-2.
- Ewald Kowalski: Zarys Kolejnictwa. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1986. ISBN 83-206-0632-2.
