[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Vlado Čapljić

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Vlado Čapljić
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1962
Sarajewo

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1978–1985 FK Željezničar 80 (1)
1985–1988 FK Partizan 48 (4)
1988–1990 Dinamo Zagrzeb 40 (7)
1990–1991 FK Željezničar 2 (0)
1991–1992 HAŠK Građanski ? (?)
1992–1994 AD Esposende ? (?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1984–1985  Jugosławia 4 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
Radnički Obrenovac
FK Bežanija
Srem Jakovo
FK Timočanin
Radnički Nisz
2009–2011 Radnički Kragujevac
2012 FK Slavija Sarajewo
2013 FK Rudar Prijedor
2013–2014 FK Donji Srem
2014 Radnički Kragujevac
2015 FK Željezničar
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Vlado Čapljić (ur. 22 marca 1962 w Sarajewie) – bośniacki piłkarz występujący na pozycji obrońcy, a także trener.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Čapljić rozpoczynał karierę w 1978 roku w Željezničarze. W 1981 roku dotarł z nim do finału Pucharu Jugosławii, w którym Željezničar przegrał jednak z Veležem Mostar. W 1985 roku odszedł do Partizana. W 1986 roku, a także w 1987 roku zdobył z nim mistrzostwo Jugosławii. Na początku 1988 roku przeniósł się do Dinama Zagrzeb. W 1990 roku wywalczył z nim wicemistrzostwo Jugosławii.

W tym samym roku Čapljić wrócił do Željezničara Sarajewo. Tym razem spędził tam rok. W 1991 roku odszedł do chorwackiego zespołu HAŠK Građanski, w którym grał już, gdy ten nosił nazwę Dinamo Zagrzeb. W 1992 roku zdobył z nim Puchar Chorwacji. Po tym sukcesie wyjechał do Portugalii, gdzie przez dwa lata grał w trzecioligowym AD Esposende. W 1994 roku zakończył karierę.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Jugosławii Čapljić zadebiutował 31 marca 1984 roku w wygranym 2:1 towarzyskim meczu z Węgrami. W tym samym roku został powołany do kadry na Letnie Igrzyska Olimpijskie, podczas których zdobył z drużyną brązowy medal.

W latach 1984–1985 w drużynie narodowej rozegrał łącznie 4 spotkania.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]