[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Verticillium dahliae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Verticillium dahliae
Ilustracja
Konidiofory
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

Sordariomycetes

Rząd

Glomerellales

Rodzina

Plectosphaerellaceae

Rodzaj

Verticillium

Gatunek

Verticillium dahliae

Nazwa systematyczna
Verticillium dahliae Kleb.
Mykol. Zentbl. 3: 66 (1913)
Przekrój przez łodygę słonecznika porażonego Verticillium dahliae

Verticillium dahliae Kleb.– gatunek grzybów należący do klasy Sordariomycetes[1]. W Polsce ma status organizmu kwarantannowego[2].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Verticillium, Plectosphaerellaceae, Glomerellales, Hypocreomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Synonimy:

  • Verticillium albo-atrum f. angustum Wollenw. 1929
  • Verticillium albo-atrum var. chlamydosporale Wollenw. 1929
  • Verticillium albo-atrum var. dahliae (Kleb.) R. Nelson 1950
  • Verticillium albo-atrum var. medium Wollenw. 1929
  • Verticillium dahliae f. angustum (Wollenw.) J.F.H. Beyma 1940
  • Verticillium dahliae f. cerebriforme J.F.H. Beyma 1940
  • Verticillium dahliae f. chlamydosporale (Wollenw.) J.F.H. Beyma 1940
  • Verticillium dahliae Kleb. 1913 f. dahliae
  • Verticillium dahliae f. medium (Wollenw.) J.F.H. Beyma 1940
  • Verticillium dahliae f. zonatum J.F.H. Beyma 1940
  • Verticillium dahliae Kleb. 1913 var. dahliae
  • Verticillium ovatum G.H. Berk. & A.B. Jacks. 1926
  • Verticillium tracheiphilum Curzi 1925[3].

Występuje w postaci anamorfy, teleomorfa nie jest znana[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Hodowany w temperaturze 23 °C na agarze z dekstrozą ziemniaczaną i na agarze słodowym tworzy grzybnię o białej lub śmietankowej barwie. Po pewnym czasie zmienia barwę na czarną w wyniku wytwarzania w starszych koloniach dużej ilości czarnych mikrosklerocjów. Konidiofory mniej lub bardziej wyprostowane, bezbarwne, rozgałęzione. Na każdej gałązce końcowej znajdują się 3-4 fialidy, niekiedy wtórnie dzielące się. Fialidy są zróżnicowanej wielkości, najczęściej mają długość 16–35 μm i grubość 1–2,5 μm. Konidia powstają pojedynczo na wierzchołkach fialid. Mają kształt od elipsoidalnego do półcylindrycznego, są bezbarwne, nieseptowane lub z jedną przegrodą. Rozmiar 2,5–8 × 1,5–3 μm u odmiany dahliae i 5–12,5 × 1,5–3,5 μm u odmiany longisporum[5] (według Index Fungorum obydwie odmiany to synonimy)[1].

Formą przetrwalnikową są ciemnobrązowej barwy mikrosklerocja. Chlamydospory nie są wytwarzane. Mikrosklerocja zbudowane są ze strzępek o barwie od ciemnobrązowej do czarnej, mają zmienny kształt i zmienne rozmiary 15–50 (100) μm. Mogą być kuliste, wydłużone lub nieregularnie kuliste[5].

Strzępkiseptowane, komórki jednojądrowe, haploidalne.

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Jest szeroko rozprzestrzeniony na kuli ziemskiej, głównie na obszarach o klimacie umiarkowanym i subtropikalnym. W tropikach spotykany jest bardzo rzadko[6].

Pasożyt i saprotrof roślin. Jest polifagiem i występuje na bardzo licznych gatunkach roślin, zarówno drzewiastych, jak i zielnych. Wywołuje u nich chorobę ogólnie nazywaną werticiliozą. Wśród roślin uprawnych są to werticilioza astra, werticilioza chmielu, werticilioza chrzanu, werticilioza chryzantemy, werticilioza drzew i krzewów owocowych, werticilioza gerbery, werticilioza liatry, werticilioza lilaka, werticilioza maliny, werticilioza słonecznika, werticilioza tojadu, werticilioza róży, werticilioza rzepaku, werticilioza truskawki, werticilioza zatrwianu, werticilioza ziemniaka[7], wśród roślin leśnych werticilioza drzew liściastych[8].

Gatunki podobne

[edytuj | edytuj kod]

Często Verticillium dahliae mylony był z Verticillium albo-atrum. Odróżnia się od niego obecnością prawdziwych, tworzących kolonie mikrosklerocjów, które przy wzroście temperatury do 30 °C stają się czarne. W tkankach roślinnych podstawowe człony konidioforów V. albo-atrum są brązowe, a jego konidia niemal dwukrotnie większe od konidiów V. dahliae[5]. Dawniej V albo-atrum przypisywano główną rolę w wywoływaniu werticiliozy, według nowszych badań naukowych to V dahliae jest głównym patogenem tej choroby[6].

Verticillium tricorpus odróżnia się pomarańczową grzybnią oraz wytwarzaniem wszystkich form przetrwalnikowych: grzybni przetrwalnikowej, chlamydospor i mikrosklerocjów[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2020-12-14] (ang.).
  2. DZ.U.R.P. Z 25 sierpnia 2015 r, poz. 1227 [online] [dostęp 2020-01-04].
  3. Species Fungorum [online] [dostęp 2016-11-29] (ang.).
  4. Verticillium dahliae [online], NC State University [dostęp 2016-11-29].
  5. a b c Verticillium dahliae [online], Mycobank [dostęp 2016-11-29].
  6. a b Wirtualna klinika roślin [online] [dostęp 2016-11-29] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-30].
  7. Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6.
  8. Karol Manka, Fitopatologia leśna, Warszawa: PWRiL, 2005, ISBN 83-09-01793-6.
  9. Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7.