Teoria sportu

Teoria sportu – nauka, która w sposób systemowy zajmuje się badaniem człowieka uprawiającego sport oraz zjawisk działalności sportowej w celu poznania i doskonalenia mechanizmów warunkujących skuteczne zachowanie człowieka we współzawodnictwie sportowym. Bada ona zjawiska, formułuje prawa, uogólnia doświadczenia, kieruje praktyką sportową oraz wyznacza kierunki rozwoju sportu^[1].

Wyróżnia się sześć podstawowych działów teorii sportu^[2]:

• teoria treningu sportowego – dotyczy rozpoznania reakcji człowieka na bodźce treningowe i pozatreningowe, a także badania efektywności metod, form, zasad i środków treningowych.
• teoria planowania – polega na wyznaczeniu celów głównych i etapowych szkolenia sportowego na podstawie przewidywań efektów pracy.
• prognozowanie i selekcja – dotyczy wybrania osobników, których talent oraz poziom wybranych cech rokuje w przyszłości osiągnięcie wysokiego poziomu sportowego.
• kontrola pracy treningowej – zespół działań służących ocenie bieżącego stanu organizmu zawodnika oraz jego reakcji na stosowane bodźce treningowe.
• teoria walki sportowej – docelowy i centralny punkt szkolenia sportowego, obejmujący analizę rywalizacji sportowej.
• skutki działalności sportowej – dotyczy analizy skutków działalności sportowej, od fizjologicznych po psychologiczne.

• Tadeusz Ambroży: Wprowadzenie do teorii sportu. Poradnik metodyczny dla studentów. Wydawnictwo „Dla szkoły”, 2007. ISBN 978-83-883-9664-9.