[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Wikipedysta:Dalenvelk/John Cena

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To nie jest artykuł w en‍cyklopedii. To jest osobista strona uż‍ytkownika Wi‍kipedii.

Poglądy i opinie wyrażone na tej stronie są prywatnym punktem widzenia autora.

Jeśli ta strona jest osadzona w serwisie innym niż Wi‍kipedia, jest tylko kopią, która może już być nieaktualna. Jej użytkownik jest związany z Wi‍kipedią i prawdopodobnie nie jest w żaden sposób związany z serwisem zawierającym kopię. Oryginał jego strony znajduje się pod adresem:

pl.wi‍kipedia.org/wiki/Wikipedysta:Dalenvelk/John_Cena.

 Osobny artykuł: John Cena.
John Cena
Ilustracja
Cena w 2012 roku
Imię i nazwisko

John Felix Anthony Cena Jr.

Data i miejsce urodzenia

23 kwietnia 1977
West Newbury, Massachusetts, Stany Zjednoczone

Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy
ringowe

John Cena
Juan Cena
The Prototype

Wzrost

1,85 m

Masa ciała

114 kg

Zapowiadany z

"Classified" (UPW; tł. "tajne")
West Newbury, Massachustetts

Trenerzy

Ultimate Pro Wrestling
Ohio Valley Wrestling

Debiut

5 listopada 1999

John Felix Anthony Cena Jr.[1] (ur. 23 kwietnia 1977 w West Newbury w Massachusetts[1]) – amerykański wrestler, raper, aktor i prowadzący reality show. Obecnie występuje w amerykańskiej federacji wrestlingu WWE i prowadzi reality show American Grit.

Cena rozpoczął karierę wrestlera w 1999 w federacji Ultimate Pro Wrestling (UPW); podczas pobytu w UPW zdobył UPW Heavyweight Championship[2]. W 2001 podpisał kontrakt z World Wrestling Federation (późniejsze World Wrestling Entertainment (WWE)). W federacji zadebiutował w 2002. Cena jest piętnastokrotnym mistrzem świata (12 razy jako WWE Champion/WWE World Heavyweight Champion i 3 razy jako World Heavyweight Champion), pięciokrotnym zdobywcą WWE United States Championship i czterokrotnym posiadaczem tytułów drużynowych (2 razy World Tag Team i 2 razy WWE Tag Team Championship[2]. Ponadto, jest zdobywcą walizki WWE Money in the Bank z 2012 roku[3] i dwukrotnym zwycięzcą Royal Rumble matchu[4][5]. Pięciokrotnie wystąpił w walce wieczoru WrestleManii (22, 23, XXVII, XXVIII, 29).

W 2005 Cena wydał album raperski You Can't See Me, który zadebiutował na 15. miejscu w magazynie Billboard[6]. Wystąpił w sześciu filmach pełnometrażowych, jak również w wielu programach telewizyjnych. Udziela się w kilku organizacjach dobroczynnych, szczególnie w fundacji Make–A–Wish.

Wczesne życie

[edytuj | edytuj kod]

Cena urodził się 23 kwietnia 1977 w West Newbury w stanie Massachusetts; jest synem Carol i Johna Ceny, Seniora[7]. Ma czterech braci: Dana, Matta, Steve'a i Seana[7]. Jest wnukiem koszykarza Tony'ego Lupiena[8]. Cena uczęszczał do Central Catholic High School w Lawrence w Massachusetts, przeniósł się jednak do Cushing Academy. Jest absolwentem Springfield College'u; grał w drużynie futbolu amerykańskiego uczelni[9]. Po ukończeniu studiów zajmował się kulturystyką[10] oraz pracował jako kierowca limuzyny[11].

Kariera wrestlera

[edytuj | edytuj kod]

Ultimate Pro Wrestling (1999–2001)

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze kroki w ringu Cena stawiał w 1999 w "Ultimate University" – szkółce wrestlingu federacji Ultimate Pro Wrestling (UPW). Przyjął pseudonim ringowy "The Prototype"; w kwietniu 2000 zdobył UPW Heavyweight Championship[2]. Tytuł utracił po 27 dniach panowania[2]. Cena odszedł z UPW w marcu 2001.

World Wrestling Federation/Entertainment

[edytuj | edytuj kod]

Ohio Valley Wrestling (2000–2002)

[edytuj | edytuj kod]

10 października 2000, Cena nieoficjalnie zadebiutował w World Wrestling Federation (WWF) na tapingu tygodniówki Heat, w przegranym dark matchu przeciwko Mickey'emu Richardsonowi[12]. Zawalczył też na tapingach Heat 9 stycznia[13] i 13 marca 2001[14].

W 2001, Cena podpisał kontrakt rozwojowy z WWF i został przypisany do ówczesnej rozwojówki federacji – Ohio Valley Wrestling (OVW). Walczył jako The Prototype, zdobył OVW Heavyweight Championship[2], a w drużynie z Ricem Constantinem sięgnął po OVW Tag Team Championship[2].

Podczas pobytu w OVW, Cena otrzymał kilka szans walki na house showach i tapingach programów telewizyjnych WWF. Zawalczył m.in. z Sheltonem Benjaminem[15] i Tommym Dreamerem[16].

Droga do chwały (2002–2004)

[edytuj | edytuj kod]

Oficjalny debiut Ceny w World Wrestling Entertainment (WWE; wcześniej WWF – nazwa została zmieniona po procesie sądowym z World Wildlife Fund) nastąpił 27 czerwca 2002. Odpowiedział na wyzwanie Kurta Angle'a i przegrał trudne starcie. Dobrej walki pogratulowali mu Rikishi, Farooq, Billy Kidman oraz The Undertaker[17]. Cena szybko stał się ulubieńcem publiczności i rozpoczął rywalizację z Chrisem Jericho. Pokonał rywala na gali Vengeance[18]. We wrześniu rozpoczął feud z Eddiem i Chavo Guerrero. Występował głównie na tygodniówce Velocity.

W październiku, Cena połączył siły z Billym Kidmanem; drużyna wzięła udział w turnieju o nowo utworzone WWE Tag Team Championship. Odpadli już w pierwszej rundzie[19]. Na następnym SmackDown!, Cena zaatakował Kidmana, obwiniając go o przegraną. Tym samym, przeszedł swój pierwszy heel turn. 17 października pokonał Kidmana w walce singlowej[20], lecz przegrał walkę rewanżową tydzień później[21]. Na następnym specjalnym SmackDown! z okazji Halloween, Cena przebrał się za rapera Vanilla Ice i wykonał freestyle[22]. Wkrótce przybrał wizerunek rapera, który rapował wygłaszając proma. W lutym 2003 został przeniesiony do brandu Raw.

W pierwszej połowie 2003 Cena rywalizował z Chrisem Benoit, a następnie z posiadaczem WWE Championship – Brockiem Lesnarem. Cena wygrał turniej o miano pretendenckie do WWE Championship[23], został jednak pokonany przez Lesnara w walce o mistrzostwo na Backlash[24]. Na gali Vengeance został pokonany przez The Undertakera[25]. Ponownie stał się ulubieńcem publiczności w listopadzie, kiedy to dołączył do drużyny Kurta Angle'a na Survivor Series[26].

We wczesnym 2004, Cena wziął udział w Royal Rumble matchu na gali Royal Rumble; został wyeliminowany z walki przez Big Showa[27]. Zdarzenie to doprowadziło do rozpoczęcia rywalizacji Ceny z Big Showem. Na WrestleManii XX, Cena pokonał rywala w walce o WWE United States Championship[28]. Jego panowanie skończyło się cztery miesiące później, gdy został pozbawiony pasa po walce z Kurtem Anglem[29]. Cena odzyskał pas po serii pięciu walk z Bookerem T, która zakończyła się na gali No Mercy[30]. Pas utracił tydzień później, na rzecz debiutującego Carlito[31]. Rozpoczęło to rywalizację Ceny z Carlito. Feud zakończył się rzekomym dźgnięciem w nerkę Ceny przez ochroniarza Carlito, Jesúsa[32][33]. W rzeczywistości, Cena potrzebował przerwy od akcji w ringu, by móc zagrać w The Marine. Cena odzyskał United States Championship w listopadzie, tuż po powrocie do ringu[34].

WWE Champion (2005–2007)

[edytuj | edytuj kod]

Cena wziął udział w Royal Rumble matchu w styczniu 2005. Ostatnimi dwoma przetrwałymi w walce zawodnikami byli on i Batista. Obydwoje zostali wyeliminowani w tym samym momencie; walkę zrestartowano, a jej zwycięzcą okazał się Batista[35]. W następnym miesiącu Cena pokonał Kurta Angle'a, by zaskarbić sobie prawo do walki z WWE Championem, Johnem "Bradshawem" Layfieldem (JBL)[36]. Rozpoczął więc rywalizację z JBL'em i jego stajnią Cabinet. Cena utracił United States Championship na rzecz członka Cabinetu, Orlando Jordana[37], jednak na WrestleManii 21 pokonał Layfielda w walce o WWE Championship[38]. Po WrestleManii, Cena wprowadził pas ze "spinnerem", a JBL ukradł pierwotny pas mistrzowski i nadal uważał się za mistrza[39]. Rywalizacja Ceny z Layfieldem zakończyła się na Judgment Day, kiedy to Cena pokonał rywala w "I Quit" matchu i odebrał mu stary pas mistrzowski[40].

W czerwcu 2005 Cena został przeniesiony do brandu Raw[41]. Rozpoczął rywalizację z Ericem Bischoffem, po tym jak odmówił udziału w walce przeciwko rosterowi Extreme Championship Wrestling (ECW) na gali One Night Stand[42]. Bischoff nakazał Chrisowi Jericho odebrać mistrzostwo Cenie[43]. Pomimo, iż w trakcie trwania ich rywalizacji Jericho przedstawiany był jako heel (czarny charakter), a Cena jako face (pozytywna postać), fani zgromadzeni na widowni wspierali Jericho[44]. 22 sierpnia, Cena pokonał Jericho w "You're Fired" matchu[45]. Kolejnym rywalem Ceny stał się Kurt Angle; Cena obronił tytuł w walce z Anglem na gali Unforgiven[46] i przypiął go w rewanżowym starciu na Survivor Series[47].

Na New Year's Revolution w styczniu 2006, Cena obronił WWE Championship w Elimination Chamber matchu. Tuż po zakończeniu walki, Edge wykorzystał walizkę WWE Money in the Bank, dwukrotnie wykonał Spear na Cenie i przypiął mistrza, zdobywając WWE Championship[48]. Cena odzyskał tytuł trzy tygodnie później na Royal Rumble[49]. Po gali, Cena rozpoczął rywalizację z Triple H'em; pokonał go na WrestleManii 22[50]. Negatywne reakcje publiczności na Cenę nasiliły się podczas jego feudu z Robem Van Damem; Cena zmierzył się z nim na One Night Stand. Publika zgromadzona na evencie nie szczędziła Cenie negatywnych okrzyków. Tej nocy, Van Dam odebrał Cenie mistrzostwo dzięki interwencji Edge'a[51].

W lipcu, Cena, Edge i Van Dam zmierzyli się w Triple Threat matchu o WWE Championship; starcie wygrał Edge[52]. Cena wznowił swoją rywalizację z nowym mistrzem. Kulminacją feudu był wybrany przez Edge'a Tables, Ladders, and Chairs match na gali Unforgiven; na szali pojedynku stało nie tylko mistrzostwo, ale również praca Ceny w brandzie Raw. Na Unforgiven, Cena pokonał Edge'a i odzyskał tytuł mistrzowski[53].

Cena wziął udział w międzybrandowej rywalizacji, mającej wyłonić "mistrza mistrzów". Cena, posiadacz World Heavyweight Championship King Booker oraz ECW World Champion Big Show zawalczyli ze sobą na Cyber Sunday. W międzyczasie, Cena rozpoczął feud z Kevinem Federlinem. Federline zainterweniował w walkę na Cyber Sunday, pomagając Kingowi Bookerowi obronić mistrzostwo postawione przez niego na szali[54]. W grudniu Cena zaczął rywalizować z Umagą. Na pierwszym Raw w 2007 roku, Cena został przypięty przez Federline'a dzięki pomocy Umagi[55].

Noc po Royal Rumble, drużyna złożona z Ceny i jego rywala, Shawna Michaelsa, pokonała Rated-RKO (Edge'a i Randy'ego Ortona) w walce o World Tag Team Championship[56]. Na WrestleManii 23 Cena pokonał Michaelsa[57]. Następnej nocy na Raw, Michaels wyeliminował Cenę z 10-Team Battle Royalu o mistrzostwa; zwycięzcami walki i nowymi posiadaczami tytułów stali się The Hardy Boyz (Jeff i Matt Hardy)[58]. Do końca kwietnia Cena rywalizował z Michaelsem, Ortonem i Edgem. 30 kwietnia The Great Khali zaatakował wszystkich trzech głównych pretendentów do tytułu[59], a tydzień później samego Cenę, po czym ukradł mu pas mistrzowski[60]. Cena pokonał Khaliego na Judgment Day[61] oraz na One Night Stand[62], po czym rozpoczął rywalizację z Randym Ortonem. Na SummerSlam, Orton wykonał trzy RKO na Cenie, jednak mistrz zdołał obronić tytuł[63]. Cena został zdyskwalifikowany w walce rewanżowej na gali Unforgiven[64].

1 października 2007, podczas walki z Mr. Kennedym, Cena naderwał mięsień piersiowy większy; kontuzja wymagała operacji i kilku miesięcy przerwy, toteż następnej nocy Vince McMahon odebrał Cenie tytuł mistrzowski, kończąc trwające 381 dni panowanie[65][66]. Pomimo kontuzji, Cena pojawił się na dorocznym evencie Tribute to the Troops w Iraku w grudniu 2007[67].

Panowania jako mistrz świata (2008–2010)

[edytuj | edytuj kod]

Cena niezapowiedzianie powrócił jako trzydziesty uczestnik Royal Rumble matchu w styczniu 2008 roku; wygrał walkę i tradycyjny title shot na WrestleManii[4]. Jednakże, zamiast czekać do WrestleManii, Cena postanowił wykorzystać swoją szansę na walkę z WWE Championem Randym Ortonem już na No Way Out w lutym. Cena wygrał walkę z mistrzem poprzez dyskwalifikację, przez co nie zdobył tytułu[68]. Na WrestleManii XXIV, Cena zmierzył się z Ortonem i Triple H'em w Triple Threat matchu o mistrzostwo; walkę wygrał Randy Orton[69]. Na Backlash, Cena wziął udział w Fatal 4-Way Elimination matchu o WWE Championship; wyeliminował z niego JBL'a, sam jednak został wyeliminowany przez Ortona[70]. Cena pokonał JBL'a na Judgment Day[71] oraz na One Night Stand w First Blood matchu[72]. Jednakże, został pokonany przez rywala na The Great American Bash[73].

4 sierpnia, Cena stał się dwukrotnym posiadaczem World Tag Team Championship, kiedy to wraz z Batistą pokonał Cody'ego Rhodesa i Teda DiBiasego[74]. Panowanie Ceny i Batisty trwało zaledwie tydzień; utracili tytuły w walce rewanżowej z byłymi mistrzami[75]. Batista pokonał Cenę na SummerSlam[76]. Cena miał zawalczyć w starciu o World Heavyweight Championship na Unforgiven, lecz przed galą doznał wymagającej operacji kontuzji szyi[77].

Cena powrócił do ringu na Survivor Series. Na tejże gali pokonał Chrisa Jericho w walce o World Heavyweight Championship, zdobywając mistrzostwo po raz pierwszy[78]. Cena i Jericho kontynuowali rywalizację aż do gali Armageddon, na której Cena obronił swoje mistrzostwo[79]. Cena utracił tytuł na rzecz Edge'a w Elimination Chamber matchu na gali No Way Out w lutym 2009[80]. Odzyskał mistrzostwo w Triple Threat matchu na WrestleManii XXV[81], lecz stracił je w walce z Edgem na Backlash po interwencji Big Showa[82]. Zapoczątkowało to rywalizację Ceny z Big Showem; pokonał go na Judgment Day[83] i Extreme Rules[84].

Na lipcowej gali Night Of Champions, wziął udział w Triple Threat matchu o WWE Championship; nie zdołał wygrać starcia[85]. Dwa miesiące później na Breaking Point, Cena pokonał Randy'ego Ortona w "I Quit" matchu, zdobywając WWE Championship po raz czwarty[86]. Tytuł utracił miesiąc później w walce z Ortonem na Hell In A Cell[87], lecz odzyskał go w Iron Man matchu na Bragging Rights[88], a następnie obronił go w Triple Threat matchu z Triple H'em oraz Shawnem Michaelsem na Survivor Series[89]. Tytuł utracił na rzecz Sheamusa w Tables matchu na gali TLC: Tables, Ladders, and Chairs[90].

Cena odzyskał WWE Championship w Elimination Chamber matchu na Elimination Chamber w lutym 2010[91]. Jego panowanie trwało zaledwie kilka minut – Vince McMahon nakazał zmęczonemu Cenie bronić tytułu w walce przeciwko Batiście[92]. Cena wygrał walkę o mistrzostwo na WrestleManii XXVI[93] i obronił je w walkach z Batistą na Extreme Rules[94] oraz Over The Limit[95].

Rywalizacja z The Nexus (2010–2011)

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz też: The Nexus.

7 czerwca 2010, Cena został zaatakowany przez grupę byłych uczestników pierwszego sezonu NXT, z Wadem Barrettem na czele. Jego przeciwnik, CM Punk, Luke Gallows oraz personel obecny przy ringu również ucierpieli z rąk ugrupowania, lecz to Cena był głównym celem ataku[96]. Na WWE Fatal 4-Way, Cena utracił WWE Championship na rzecz Sheamusa, po tym jak to samo ugrupowanie – The Nexus – zainterweniowało w walkę[97]. Cena przegrał rewanżowy Steel Cage match z Sheamusem na Money in the Bank po ponownej interwencji The Nexus[98]. Aby pokonać ugrupowanie, Cena połączył siły z Edgem, Chrisem Jericho, Johnem Morrisonem, R-Truthem, The Great Khalim i Bretem Hartem. Dwie drużyny spotkały się na SummerSlam; starcie wygrała drużyna Ceny, dzięki pomocy powracającego Daniela Bryana, byłego członka The Nexus[99].

Cena wyzwał Wade'a Barretta do walki na gali Hell in a Cell, przy czym, jeżeli by przegrał, musiałby dołączyć do The Nexus. Na gali przegrał walkę z Barrettem i został zmuszony do wypełniania wszystkich poleceń członków ugrupowania pod groźbą zwolnienia z WWE[100]. Na Bragging Rights, Cena i członek Nexus, David Otunga, pokonali Cody'ego Rhodesa i Drewa McIntyre'a w walce o WWE Tag Team Championship. Jeszcze tej samej nocy miał pomóc Barrettowi wygrać walkę z Randym Ortonem o WWE Championship. Barrett nakazał mu nie dopuścić do tego, by Orton wygrał pojedynek; Cena doprowadził do wygranej Barretta poprzez dyskwalifikację, przez co lider The Nexus nie zdobył tytułu mistrzowskiego[101]. Następnej nocy na Raw, Cena i Otunga utracili tytuły na rzecz członków Nexus, Heatha Slatera i Justina Gabriela po tym, jak Barrett nakazał Otundze "położyć się i przegrać tytuł"[102]. Na Survivor Series, Cena stał się sędzią specjalnym pojedynku o tytuł pomiędzy Barrettem a Ortonem, przy czym, jeżeli Orton obroniłby tytuł, Cena zostałby zwolniony z WWE. Orton pokonał Barretta, przez co Cena zmuszony był opuścić federację[103]. Następnej nocy na Raw, Cena wygłosił mowę pożegnalną, po czym zainterweniował w pojedynek rewanżowy między Ortonem a Barrettem, nie pozwalając Barrettowi wygrać[104]. Tydzień później pojawił się na Raw jako widz, później jednak zaatakował członków The Nexus, twierdząc, że choć nie pracuje dla WWE, nadal może zniszczyć ugrupowanie[105]. 13 grudnia, Cena został ponownie zatrudniony przez Wade'a Barretta[106]. Zmierzył się z liderem Nexus na TLC: Tables, Ladders & Chairs w Chairs matchu; zdołał wygrać pojedynek[107].

27 grudnia The Nexus, już bez Barretta, ogłosiło, że mają nowego lidera i zaoferowali Cenie rozejm. Ten jednak odmówił, na co w odpowiedzi Nexus zaatakowało go i zostawiło w ringu frotkę z ich logiem. Wówczas do ringu wszedł CM Punk, lecz zamiast atakować Cenę, założył on frotkę The Nexus, symbolicznie ogłaszając, iż jest nowym liderem ugrupowania[108]. Cena zmierzył się z CM Punkiem 17 stycznia 2011, walka zakończyła się no contestem, po tym jak debiutujący przyszły członek Nexus, Mason Ryan, zaatakował Cenę[109]. Rywalizacja Ceny z The Nexus zakończyła się na Royal Rumble, kiedy to w Cena wyeliminował z Royal Rumble matchu większość członków ugrupowania[110].

Bicie rekordów jako WWE Champion (2011–2013)

[edytuj | edytuj kod]

Podczas tego samego Royal Rumble matchu, Cena został wyeliminowany przez niebiorącego udziału w walce ówczesnego posiadacza WWE Championship – The Miza[110]. Na gali Elimination Chamber, Cena wygrał Elimination Chamber match i szansę walki z Mizem na WrestleManii XXVII[111].

21 lutego, Cena skomentował ogłoszenie The Rocka jako gospodarza WrestleManii i jeszcze tej samej nocy wraz z The Mizem zdobył WWE Tag Team Championship, pokonując Heatha Slatera i Justina Gabriela. Ich panowanie trwało zaledwie 5 minut; Slater i Gabriel odzyskali tytuły po tym, jak Miz zaatakował Cenę podczas natychmiastowo wykorzystanej walki rewanżowej[112]. 28 marca, po kilku tygodniach wymiany obelg, Cena skonfrontował się z The Rockiem i wymierzył mu Attitude Adjustment po odparciu ataku ze strony The Miza i Alexa Riley'ego[113]. Na WrestleManii, starcie pomiędzy Ceną a Mizem zakończyło się podwójnym wyliczeniem pozaringowym. The Rock nakazał wznowić pojedynek i zaatakował Cenę Rock Bottom, dzięki czemu The Miz obronił mistrzostwo[114]. Następnej nocy, Cena przyjął wyzwanie Rocka na walkę na WrestleManii XXVIII[115].

Na Extreme Rules, Cena pokonał The Miza i Johna Morrisona w Triple Threat Steel Cage matchu o WWE Championship[116]. Obronił mistrzostwo w rewanżowym "I Quit" matchu z The Mizem na Over The Limit[117] i w walce z R-Truthem na Capitol Punishment[118]. Rozpoczął rywalizację z CM Punkiem. Na Money in the Bank, Punk odebrał Cenie WWE Championship i odszedł z WWE z pasem mistrzowskim[119]. Po tym, jak Rey Mysterio wygrał nowe WWE Championship w turnieju, Cena wyzwał go na pojedynek i jeszcze tej samej nocy stał się rekordowym dziewięciokrotnym zdobywcą WWE Championship. Świętowanie przerwał mu powracający ze swoim pasem CM Punk[120]. Punk pokonał Cenę na SummerSlam, stając się niekwestionowanym mistrzem WWE. Po tym, jak Alberto Del Rio wykorzystał walizkę WWE Money in the Bank i zdobył WWE Championship[121], Cena stał się pretendentem do tytułu i pokonał Del Rio na Night Of Champions, stając się mistrzem po raz dziesiąty[122]. Tytuł utracił w walce rewanżowej z Del Rio na Hell in a Cell[123]. Przegrał też walkę rewanżową na Vengeance, po tym, jak w walkę zainterweniowali The Miz i R-Truth[124]. Cena otrzymał pozwolenie na wybranie sobie dowolnego partnera do walki z Mizem i R-Truthem na Survivor Series. Wybrał The Rocka i pomimo ostrej wymiany obelg w następnych tygodniach, Cena i Rock zdołali pokonać Miza i R-Trutha na gali. Survivor Series zakończyło się widokiem The Rocka wykonującego Rock Bottom na Cenie[125].

Następnie Cena rozpoczął rywalizację z Kanem. Ich starcie na Royal Rumble w styczniu 2012 zakończyło się remisem[126], a Ambulance match na Elimination Chamber zwycięstwem Ceny[127]. Na WrestleManii XXVIII, Cena przegrał starcie z The Rockiem[128].

Następnej nocy na Raw, Cena został zaatakowany przez powracającego do WWE Brocka Lesnara[129]. Zaowocowało to rozpoczęciem rywalizacji z Generalnym Menedżerem Raw, Johnem Laurinaitisem, który wyznał, że podpisał kontrakt z Lesnarem, aby przywrócić nieco "realizmu" do WWE[130]. Na Extreme Rules, Cena pokonał Lesnara w Extreme Rules matchu[131], lecz na Over The Limit przegrał walkę z Laurinaitisem po interwencji Big Showa[132]. Na No Way Out, Cena pokonał Big Showa w walce, której stawką była praca Laurinaitisa oraz jego samego w WWE[133].

Cena wygrał Money in the Bank ladder match na Money in the Bank i stał się posiadaczem walizki i kontraktu na walkę o tytuł mistrzowski[3]. Na tysięcznym odcinku Raw, Cena wykorzystał walizkę, by zawalczyć z CM Punkiem, lecz przegrał poprzez dyskwalifikację spowodowaną interwencją Big Showa w pojedynek[134]. Tym samym, Cena stał się pierwszą osobą, która po wykorzystaniu walizki Money in the Bank nie zdobyła mistrzostwa. Punk pokonał Cenę i Big Showa w Triple Threat matchu na SummerSlam[135], zaś starcie między Ceną a Punkiem na Night of Champions zakończyło się remisem[136]. Cena doznał kontuzji ręki, która wykluczyła go z akcji w ringu aż do gali Survivor Series w listopadzie, na której zmierzył się z Rybackiem i CM Punkiem o WWE Championship; nie zdołał wygrać starcia[137]. Następnie rozpoczął rywalizację z Dolphem Zigglerem; rywale wraz z AJ Lee tworzyli trójkąt miłosny. Na TLC: Tables, Ladders & Chairs, AJ Lee odwróciła się od Ceny, co spowodowało jego przegraną w walce z Zigglerem[138]. Następnej nocy na Raw, Cena połączył siły z Vickie Guerrero i stanął w szranki z Zigglerem i AJ Lee; walka zakończyła się dyskwalifikacją, po tym, jak debiutujący w głównym rosterze Big E Langston zaatakował Cenę[139]. Cena pokonał Zigglera 7 stycznia 2013 w walce singlowej[140], jak również tydzień później w Steel Cage matchu[141], pomimo interwencji ze strony Lee i Langstona w obydwu walkach.

27 stycznia 2013, Cena wygrał Royal Rumble match po raz drugi[5], a następnie ogłosił, że na WrestleManii 29 zmierzy się z posiadaczem WWE Championship. Cena, Ryback i Sheamus zaczęli rywalizować z The Shield; kulminacją feudu był Six-Man Tag Team match pomiędzy drużynami na Elimination Chamber, z którego zwycięsko wyszło The Shield[142]. 25 lutego, Cena pokonał CM Punka, aby utwierdzić swój status jako pretendenta do WWE Championship[143], będącego w posiadaniu The Rocka. Na WrestleManii 29, Cena pokonał The Rocka, stając się jedenastokrotnym mistrzem WWE[144]. Po WrestleManii rozpoczął rywalizację z Rybackiem; zmierzył się z nim na Extreme Rules oraz na Payback. W obydwu przypadkach zdołał obronić WWE Championship[145][146]. Na gali Money in the Bank wygrał starcie z Markiem Henrym[147], zaś na SummerSlam utracił pas mistrzowski na rzecz Daniela Bryana w starciu, którego sędzią specjalnym był Triple H[148]. W następnym tygodniu przeszedł operację mięśnia trójgłowego ramienia, która miała wykluczyć go z akcji na co najmniej 4 miesiące[149].

Próby zdobycia i panowania jako mistrz świata (2013–2015)

[edytuj | edytuj kod]

Cena powrócił na gali Hell in a Cell w październiku 2013 i pokonał Alberta Del Rio w starciu o World Heavyweight Championship, zdobywając owe mistrzostwo po raz trzeci[150]. Zdołał obronić tytuł w walce rewanżowej z Del Rio miesiąc później na Survivor Series[151]. Cena wyzwał Randy'ego Ortona do walki unifikującej World Heavyweight Championship oraz WWE Championship. Na TLC: Tables, Ladders & Chairs, Cena przegrał TLC match o tytuły[152]. W walkę rewanżową na gali Royal Rumble zainterweniowało The Wyatt Family, powodując przegraną Ceny[153]. Na Elimination Chamber zaś, The Wyatt Family przeszkodziło Cenie w wygraniu Elimination Chamber matchu[154].

Lider Wyatt Family, Bray Wyatt zgodził się na walkę z Ceną na WrestleManii XXX; chciał zmienić Cenę "z bohatera w potwora"[155]. Na WrestleManii, Cena pokonał Wyatta, pomimo interwencji ze strony członków The Wyatt Family[156]. Na Extreme Rules, Cena ponownie okazał się lepszy od Wyatta[157], a ich rywalizacja zakończyła się na Payback, kiedy to Cena zwyciężył w Last Man Standing matchu[158].

16 czerwca, na epizodzie Raw, Cena pokonał Kane'a, stając się jednym z uczestników Ladder matchu o zawieszony tytuł WWE World Heavyweight Championship na Money in the Bank. Na gali, Cena wygrał starcie, stając się piętnastokrotnym mistrzem świata[159]. Cena zdołał obronić mistrzostwo w Fatal 4-Way matchu na gali Battleground[160], lecz utracił je w walce z Brockiem Lesnarem na SummerSlam[161]. W walkę rewanżową na Night Of Champions zainterweniował Seth Rollins, powodując dyskwalifikację Ceny[162]. Rozpoczął rywalizować z Deanem Ambrosem o prawo do walki z Rollinsem na Hell in a Cell. Po przegranej z Ambrosem[163], Cena wygrał z Randym Ortonem w Hell in a Cell matchu o miano pretendenckie do WWE World Heavyweight Championship[164].

27 października na Raw, Triple H zaoferował Cenie dołączenie do The Authority. Cena odmówił, a w odpowiedzi Triple H wyznaczył Traditional Survivor Series Tag Team Elimination match pomiędzy drużyną reprezentującą Authority a drużyną prowadzoną przez Cenę[165]. W następnych tygodniach ogłoszono, że jeśli Team Authority przegra, to samo Authority zostanie rozwiązane[166], zaś jeżeli Team Cena przegra, to wszyscy członkowie tej drużyny, oprócz samego Ceny, zostaną zwolnieni[167]. Na Survivor Series zadebiutował Sting; zaatakował on sędziego Scotta Armstronga i oraz Triple H'a. Pozwoliło to na przypięcie Rollinsa przez Dolpha Zigglera i wygranie walki przez drużynę Johna Ceny[168]. Na TLC: Tables, Ladders & Chairs, Cena pokonał Rollinsa w Tables matchu. 29 grudnia na Raw, Rollins zmusił Cenę do przywrócenia The Authority; Rollins groził atakiem na gościu specjalnym Raw – Edge'u[169]. 19 stycznia 2015, Cena pokonał Rollinsa, Kane'a i Big Showa w handicap matchu, ponownie dzięki pomocy Stinga[170]. Na Royal Rumble, Cena zmierzył się z Brockiem Lesnarem i Sethem Rollinsem; nie udało mu się zdobyć WWE World Heavyweight Championship[171].

United States Champion (2015–2016)

[edytuj | edytuj kod]

Po Royal Rumble, Cena rozpoczął rywalizację z posiadaczem WWE United States Championship – Rusevem. Zmierzył się z nim na gali Fastlane; Rusev nieczysto wygrał starcie[172]. Cena wyzwał Ruseva do walki o mistrzostwo na WrestleManii 31. Na WrestleManii, Cena pokonał Ruseva, stając się posiadaczem United States Championship po raz czwarty[173]. Przez następne tygodnie, Cena bronił mistrzostwa na każdym Raw przeciwko różnym przeciwnikom, jak również na Extreme Rules[174] oraz Payback[175] przeciwko Rusevowi. Dzień po Payback, Cena został zaatakowany przez ówczesnego mistrza NXT, Kevina Owensa. Owens pokonał Cenę na Elimination Chamber[176], lecz Cena zdołał wygrać walkę z Owensem na Battleground, tym samym kończąc ich rywalizację[177]. Następnie wznowił feud z ówczesnym posiadaczem WWE World Heavyweight Championship – Sethem Rollinsem. Zdołał obronić United States Championship w walce z Rollinsem na Raw[178], lecz przegrał "Winner Takes All" match na SummerSlam, którego stawką były obydwa mistrzostwa[179].

Cena odzyskał United States Championship na Night of Champions[180], lecz utracił je miesiąc później na Hell in a Cell w starciu przeciwko powracającemu Alberto Del Rio[181]. Nie zdołał pokonać go w starciu rewanżowym[182]. W styczniu 2016 Cena przeszedł operację ramienia, która miała wykluczyć go z akcji na kilka miesięcy[183].

Rywalizacja z AJ Stylesem, szesnaste panowanie (2016–2017)

[edytuj | edytuj kod]

Cena powrócił na WrestleManii 32, aby pomóc byłemu rywalowi, The Rockowi wygonić z ringu The Wyatt Family[184]. Następnie nie zjawił się aż do 30 maja, kiedy to rozpoczął rywalizację z AJ Stylesem i ugrupowaniem The Club[185]. Na Money in the Bank AJ Styles pokonał Johna Cenę dzięki interwencji reszty członków The Club. Następnej nocy Styles i Luke Gallows zaatakowali Cenę podczas jego walki z Karlem Andersonem. 27 czerwca Cena oraz Styles przeszkodzili sobie nawzajem w walkach kwalifikacyjnych do starcia o WWE Championship na Battleground. Tydzień później The Club ponownie próbowało zaatakować Cenę, lecz tym razem w jego obronie stanęli Enzo Amore i Big Cass[186]. W lipcu, w wyniku WWE Draftu, Cena stał się członkiem brandu SmackDown Live[187]. Na gali Battleground wraz z Amore i Cassem pokonał członków The Club[188]. Styles wyzwał Cenę na kolejną walkę, tym razem na SummerSlam. Cena przyjął wyzwanie[189], lecz ostatecznie przegrał pojedynek[190][191]. Kiedy Styles zdobył WWE World Championship, Cena wyzwał go i byłego mistrza Deana Ambrose'a do walki o tytuł w formule Triple Threat na gali No Mercy[192]. Po restarcie walki ze względu na poddanie się Stylesa w dźwigni założonej przez Cenę i Ambrose'a jednocześnie, Styles przypiął Cenę i obronił mistrzostwo[193].

Przez kolejne trzy miesiące Cena występował w reality show American Grit. 27 grudnia wystąpił w kolejnym odcinku SmackDown Live, podczas którego ogłosił się pretendentem do tytułu WWE Championship. Tej samej nocy Styles obronił mistrzostwo w walce z Dolphem Zigglerem i Baronem Corbinem[194]. W kolejnej walce, podczas styczniowego Royal Rumble, Cena pokonał Stylesa i po raz trzynasty zdobył tytuł WWE Championship, tym samym wyrównując rekord Rika Flaira w ilości zdobytych mistrzostw świata – 16[195]. Na gali Elimination Chamber wziął udział w tytułowej walce, gdzie stracił pas na rzecz Bray'a Wyatta[196]. Dwie noce później na tygodniówce SmackDown Live przegrał w rewanżu z Wyattem i Stylesem. Cena rozpoczął rywalizację z The Mizem, który spowodował eliminację Ceny w Elimination Chamber matchu. Miz i jego żona Maryse naśmiewali się ze związku Ceny z Nikki Bellą, co doprowadziło do Mixed Tag Team matchu na WrestleManii 33, którą wygrali protagoniści. Po walce Cena oświadczył się Belli[197].

Wolny agent (od 2017)

[edytuj | edytuj kod]

20 czerwca ogłoszono, że Cena powróci na SmackDown Live z 4 lipca[198]. W kolejnym tygodniu wyjawiono, że zawodnik stał się wolnym agentem, co oznaczało, że nie należał już do żadnego z brandów i mógł pojawiać się na obydwu tygodniówkach[199]. W dniu powrotu na SmackDown Cena rozpoczął rywalizację z Rusevem. Wyzwał go na Flag match i ostatecznie pokonał Ruseva na gali Battleground[200]. Zmierzył się z Shinsuke Nakamurą w pojedynku o prawo do walki z WWE Championem Jinderem Mahalem, lecz pojedynek przegrał. Jeszcze tego samego wieczoru uratował Nakamurę przed atakiem ze strony Barona Corbina[201]. 15 sierpnia Corbin zaatakował Cenę podczas jego walki z Mahalem, po czym wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank. Corbin skupił jednak swoją uwagę na interweniującym Cenie, co pozwoliło Mahalowi przypiąć Corbina i obronić mistrzostwo[202]. Cena i Corbin zmierzyli się ze sobą na SummerSlam; z walki zwycięsko wyszedł Cena[203].

Podczas kolejnego Raw Cena rzucił wyzwanie Romanowi Reignsowi, w następnych tygodniach zawodnicy wymieniali się obraźliwymi promami[204]. Na No Mercy Cena przegrał pojedynek z Reignsem[205]. W listopadzie ogłoszono, że Cena weźmie udział w tradycyjnym dziesięcioosobowym Tag Team Elimination matchu na Survivor Series, dołączając do drużyny reprezentującej brand SmackDown[206]; ostatecznie drużyna SmackDown przegrała walkę[207]. Cena obecny był podczas Raw z 25 grudnia 2017; pokonał Eliasa w improwizowanej walce[208].

1 stycznia 2018 zawodnik ogłosił, że weźmie udział w Royal Rumble matchu[209]. Federacja zapowiedziała też występ Ceny podczas specjalnego odcinka Raw celebrującego 25-lecie emisji tygodniówki[210].

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

Przed premierą 12 rund, Cena ogłosił swoje zaręczyny z Elizabeth Huberdeau[211]. Para wzięła ślub 11 lipca 2009[212]. 1 maja 2012 Cena wniósł pozew o rozwód, który został sfinalizowany 18 lipca[213]. Rozwód Ceny został wykorzystany jako część scenariusza WWE. Od listopada 2012 spotyka się z wrestlerką Nikki Bellą[214].

Cena jest fanem japońskiego anime i serii gier Command & Conquer[215][216]. Posiada kolekcję ponad dwudziestu samochodów typu muscle[211].

Inne media

[edytuj | edytuj kod]

Film

[edytuj | edytuj kod]

W 2006, Cena wystąpił w wyprodukowanym przez WWE Studios i 20th Fox Century America filmie W cywilu. Ogólnoświatowe zyski finansowe z dystrybucji filmu wyniosły ponad 18 milionów dolarów[217]. Światowa premiera jego drugiego filmu, 12 rund, odbyła się w marcu 2009; podobnie jak W cywilu została wyprodukowana przez WWE Studios[218]. Trzeci film WWE Studios z udziałem Ceny, Legendary, nie odniósł większego sukcesu. Cena zagrał ojca Freda w Fred: The Movie i jego sequelach: Noc żywego Freda i Fred: Obóz obciachu. W 2015, Cena pojawił się w filmach Wykolejona, Sisters oraz Daddy's Home[219].

Telewizja

[edytuj | edytuj kod]

W 2001, Cena wystąpił w reality show Manhunt[219]. W 2007 brał udział w Fast Cars and Superstars: The Gillette Young Guns Celebrity Race i zajął trzecie miejsce w rywalizacji. W tym samym roku pojawił się w dokumencie CNN Death Grip: Inside Pro Wrestling, w którym wypowiedział się na temat używania sterydów przez wrestlerów[220]. W 2008 poprowadził australijską wersję Nickelodeon Kids’ Choice Awards. Gościnnie wystąpił w serialach Świry oraz Hannah Montana[219].

Cena jest prowadzącym reality show American Grit. Premiera pierwszego odcinka odbyła się 14 kwietnia 2016.

Muzyka

[edytuj | edytuj kod]
John Cena
Gatunki

Hip-hop

Zawód

raper

Aktywność

2004–2005; 2014

Wydawnictwo

Columbia Records, WWE Music Group

Powiązania

Tha Trademarc, Jake One, MGK

Cena jest nie tylko wrestlerem, ale również raperem. Samodzielnie wykonał swój motyw muzyczny "Basic Thuganomics", a utwór znalazł się na ścieżce dźwiękowej WWE WWE Originals. Pierwszy album Ceny, You Can't See Me ukazał się w 2005. Na płycie znalazł się między innymi obecny motyw muzyczny Ceny "The Time Is Now".

W 2014, Cena wraz z Wizem Khalifą nagrał dwa utwory, które później znalazły się na ścieżce dźwiękowej do gry WWE 2K15[221].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Film

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Notka
2000 Kibice do dzieła! Trener
2006 W cywilu John Triton
2009 12 rund Danny Fisher
2010 Legendary Mike Chetley
2010 Fred: The Movie Tata Freda
2011 The Reunion Sam Cleary
2012 Noc żywego Freda Tata Freda
2013 Fred: Obóz obciachu Tata Freda
2014 Scooby Doo: WrestleMania - Tajemnica ringu On sam (głos)
2015 Flintstonowie: Wielkie Łubu-dubu John Cenastone (głos)
2015 Wykolejona Steven
2015 Sisters Pazuzu
2015 Daddy's Home Roger

Telewizja

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Notka
2001 Manhunt On sam
2007 Fast Cars and Superstars: The Gillette Young Guns Celebrity Race On sam
2009 Saturday Night Live On Sam (sezon 34: odcinek 18)
2010 Świry Ewan O'Hara (sezon 4: odcinek 10)
True Jackson On sam (sezon 2: odcinek 12)
Hannah Montana On sam (sezon 4, odcinek 9)
Generator Rex Hunter Cain (sezon 1: odcinek 13)
2012 Zdaniem Freda! Tata Freda
2013–obecnie Total Divas On sam
2015 Parks and Recreation On sam (sezon 7: odcinek 10)
2016 American Grit On sam Prowadzący
2016 ESPY Awards On sam Prowadzący
The Edge & Christian Show that totally reeks of Awesomeness On sam

Gry komputerowe

[edytuj | edytuj kod]

Cena jest grywalną postacią w 16 grach komputerowych o tematyce wrestlingu. Postać Ceny zadebiutowała w grze WWE Wrestlemania XIX, wydanej w 2003 roku.

Styl walki

[edytuj | edytuj kod]
  • Finishery
    • AA – Attitude Adjustment (Standing fireman's carry) – od 2003
    • Killswitch/Protobomb/Protoplex (Spin-out powerbomb) (OVW/UPW)
    • STFU/STF – od 2005
  • Inne ruchy
  • Przydomki
    • "The Leader of the Cenation/The Cenation Leader"
    • "The Chain Gang Soldier"
    • "Big-Match John"
    • "The Champ" (jako mistrz)
    • "The Doctor of Thuganomics"
    • "The Face of WWE"
    • "Fruity Pebbles"
    • "Mr. Money in the Bank"
    • "The Face Who Runs the Place"
  • Menedżerowie
    • Kenny Bolin
  • Motywy muzyczne
    • "Slam Smack" od R. Hardy'ego (FirstCom Production Music) (czerwiec 2002 – listopad 2002)
    • "Insert Bass Here" od DJ Case (FirstCom Production Music) (listopad 2002 – luty 2003)
    • "Basic Thuganomics" od Johna Ceny (marzec 2003 – marzec 2005; 5 kwietnia 2009 (WrestleMania XXV))
    • "We Are One" od 12 Stones (październik 2010 – listopad 2010; jako członek The Nexus)
    • "The Time Is Now" od Johna Ceny i Tha Trademarca (od 2005)

Mistrzostwa i osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Wrestling

[edytuj | edytuj kod]

Inne

[edytuj | edytuj kod]
  • Springfield College Athletic Hall of Fame (2015)[237]
  • Make-A-Wish Foundation Chris Greicius Celebrity Award
  • Make-A-Wish Foundation Special Recognition Award (za spełnienie 300 życzeń)[238]
  • 2014 Sports Social TV Entertainer of the Year[239]
  • 2014 Susan G. Komen Race for the Cure Grand Marshal
  • 2016 USO Legacy of Achievement Award[240]

Bilans Luchas de Apuestas

[edytuj | edytuj kod]
Zwycięzca Przegrany Miejsce Wydarzenia Data Notka
John Cena (kontrakt) Big Show (kontrakt Johna Laurinaitisa) East Rutherford, New Jersey No Way Out 17 czerwca 2012

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b John Cena: Profile & Match Listing - Internet Wrestling Database (IWD), www.profightdb.com [dostęp 2016-06-12].
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Philip Kreikenbohm, Tytuły zdobyte przez Johna Cenę, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-12].
  3. ↑ a b c WWE Money in the Bank 2012 results, www.wwe.com [dostęp 2016-06-12].
  4. ↑ a b c John Cena wins the Royal Rumble Match, www.wwe.com [dostęp 2016-06-12].
  5. ↑ a b c John Cena won the 30-Man Royal Rumble Match, www.wwe.com [dostęp 2016-06-12].
  6. ↑ Billboard.com - Artist Chart History - John Cena [online], 20 września 2007 [dostęp 2016-06-12].
  7. ↑ a b Heavyweight homecoming: WWE champion John Cena reflects on road to stardom, www.webcitation.org [dostęp 2016-06-12].
  8. ↑ July 2013 Panorama Community Magazine, Issuu [dostęp 2016-06-12].
  9. ↑ Springfield College Football All-Americans - Springfield College Athletics, www.springfieldcollegepride.com [dostęp 2016-06-12].
  10. ↑ Reality News Online - Survivor - reality TV - Big Brother - Apprentice - Amazing Race - American Idol - Television Entertainment [online], 18 stycznia 2006 [dostęp 2016-06-12] [zarchiwizowane z adresu 2006-01-18].
  11. ↑ Inside WWE's New Magazine, www.wwe.com [dostęp 2016-06-12].
  12. ↑ Philip Kreikenbohm, WWF Sunday Night Heat #114 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-12].
  13. ↑ Philip Kreikenbohm, WWF Sunday Night Heat #127 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-12].
  14. ↑ Philip Kreikenbohm, WWF Sunday Night Heat #136 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-12].
  15. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE Sunday Night Heat #199 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-12].
  16. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE RAW House Show « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-12].
  17. ↑ WWE, John Cena makes a huge debut against Kurt Angle [online], youtube.com, 9 października 2014 [dostęp 2016-06-12].
  18. ↑ Full Event Results, www.wwe.com [dostęp 2016-06-12].
  19. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE SmackDown #165 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-12].
  20. ↑ 17.10.2002 - SmackDown Results - Online World of Wrestling, www.onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-06-12].
  21. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE SmackDown #167 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-12].
  22. ↑ John Cena dresses as Vanilla Ice: SmackDown, October 31, 2002, www.wwe.com [dostęp 2016-06-12].
  23. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE SmackDown #192 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-12].
  24. ↑ Full Event Results, www.wwe.com [dostęp 2016-06-12].
  25. ↑ Full Event Results, www.wwe.com [dostęp 2016-06-12].
  26. ↑ Full Event Results, www.wwe.com [dostęp 2016-06-12].
  27. ↑ Royal Rumble Entrance & Elimination Information, www.prowrestlinghistory.com [dostęp 2016-06-12].
  28. ↑ Full WrestleMania XX Results, www.wwe.com [dostęp 2016-06-12].
  29. ↑ 8.7.2004 - SmackDown Results - Online World of Wrestling, www.onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-06-12].
  30. ↑ Full Event Results, www.wwe.com [dostęp 2016-06-12].
  31. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE SmackDown #269 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-12].
  32. ↑ 14.10.2004 - SmackDown Results - Online World of Wrestling, www.onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-06-12].
  33. ↑ 11.11.2004 - SmackDown Results - Online World of Wrestling, www.onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-06-12].
  34. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE SmackDown #275 (WWE Tough Enough #4.05) « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-12].
  35. ↑ 7 Things You Should Know About WWE Royal Rumble 2005, WhatCulture.com, 23 stycznia 2015 [dostęp 2016-06-13].
  36. ↑ Full Event Results, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  37. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE SmackDown #290 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-13].
  38. ↑ Full WrestleMania 21 Results, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  39. ↑ Online World of Wrestling, www.onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-06-13].
  40. ↑ Full Event Results, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  41. ↑ 2005 WWE Draft Lottery, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  42. ↑ 6.6.2005 - RAW Results - Online World of Wrestling, www.onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-06-13].
  43. ↑ 11.7.2005 - RAW Results - Online World of Wrestling, www.onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-06-13].
  44. ↑ OO TV/Event Recaps, www.oowrestling.com [dostęp 2016-06-13].
  45. ↑ 22.8.2005 - RAW Results - Online World of Wrestling, www.onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-06-13].
  46. ↑ Full Event Results, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  47. ↑ WWE Champion John Cena def. Kurt Angle, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  48. ↑ Edge def. John Cena to become WWE Champion, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  49. ↑ John Cena def. Edge (new WWE Champion), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  50. ↑ Full WrestleMania 22 results, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  51. ↑ Aaron Bower, WWE Classic of the Week, Bleacher Report [dostęp 2016-06-13].
  52. ↑ 3.7.2006 - RAW Results - Online World of Wrestling, www.onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-06-13].
  53. ↑ John Cena def. Edge to win the WWE Championship (TLC Match), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  54. ↑ World Heavyweight Champion King Booker won a Champion of Champions Match, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  55. ↑ 1.1.2007 - RAW Results - Online World of Wrestling, www.onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-06-13].
  56. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE Monday Night RAW #714 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-13].
  57. ↑ Full WrestleMania 23 results, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  58. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE Monday Night RAW #723 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-13].
  59. ↑ 30.4.2007 - RAW Results - Online World of Wrestling, www.onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-06-13].
  60. ↑ 7.5.2007 - RAW Results - Online World of Wrestling, www.onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-06-13].
  61. ↑ WWE Champion John Cena def. The Great Khali, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  62. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE One Night Stand 2007: Extreme Rules « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-13].
  63. ↑ WWE Champion John Cena def. Randy Orton, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  64. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE Unforgiven 2007 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-13].
  65. ↑ Cena out with pec tear, must surrender WWE Championship, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  66. ↑ WWE World Heavyweight Championship, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  67. ↑ 24.12.2007 - RAW Results - Online World of Wrestling, www.onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-06-13].
  68. ↑ John Cena def. WWE Champion Randy Orton (DQ, Orton retains), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  69. ↑ Full WrestleMania XXIV results, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  70. ↑ Triple H def. Randy Orton, John Cena and JBL in a Fatal Four Way Elimination Match (new WWE Champion), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  71. ↑ John Cena def. JBL, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  72. ↑ First Blood Match: John Cena defeats JBL, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  73. ↑ JBL def. John Cena in a NYC Parking Lot Brawl, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  74. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE Monday Night RAW #793 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-13].
  75. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE Monday Night RAW #794 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-13].
  76. ↑ Batista def. John Cena, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  77. ↑ Cena out, vows to return, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  78. ↑ John Cena def. World Heavyweight Champion Chris Jericho, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  79. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE Armageddon 2008 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-13].
  80. ↑ Edge wins World Heavyweight Title Elimination Chamber Match, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  81. ↑ Full WrestleMania XXV results, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  82. ↑ Edge def. John Cena in Last Man Standing Match (New World Heavyweight Champion), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  83. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE Judgment Day 2009 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-13].
  84. ↑ John Cena def. Big Show (Submission Match), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  85. ↑ WWE Champion Randy Orton def. Triple H & John Cena, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  86. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE Breaking Point 2009 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-06-13].
  87. ↑ Randy Orton def. John Cena in a Hell in a Cell Match (New WWE Champion), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  88. ↑ John Cena def. WWE Champion Randy Orton (One Hour, Anything Goes WWE Iron Man Match), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  89. ↑ WWE Champion John Cena def. Triple H & Shawn Michaels (Triple Threat Match), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  90. ↑ Sheamus def. John Cena in a Tables Match (New WWE Champion), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  91. ↑ WWE Elimination Chamber Results - February 21, 2010 - Wrestlezone, Wrestlezone, 21 lutego 2010 [dostęp 2016-06-13] (ang.).
  92. ↑ WWE Elimination Chamber Results - February 21, 2010 - Page 2 of 5 - Wrestlezone, Wrestlezone, 21 lutego 2010 [dostęp 2016-06-13] (ang.).
  93. ↑ John Cena def. Batista (New WWE Champion), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  94. ↑ WWE Champion John Cena def. Batista (Last Man Standing Match), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  95. ↑ WWE Champion John Cena def. Batista in an "I Quit" Match, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  96. ↑ Raw Results - 6/7/10 - Wrestleview.com - Wrestling News and Results, WWE News, TNA News, ROH News, Wrestleview.com - Wrestling News and Results, WWE News, TNA News, ROH News, 8 czerwca 2010 [dostęp 2016-06-13] (ang.).
  97. ↑ NXT attack crowns Celtic champion at Fatal 4-Way, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  98. ↑ WWE Champion Sheamus def. John Cena (Steel Cage Match), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  99. ↑ Team WWE def. The Nexus (Elimination Tag Team Match), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  100. ↑ Wade Barrett def. John Cena (Cena now a member of The Nexus), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  101. ↑ Dark Pegasus Video Review: Bragging Rights 2010, „411MANIA”, 411mania.com [dostęp 2016-06-13].
  102. ↑ PWTorch.com - CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 10/25: Complete "virtual time" coverage of live Raw following Bragging Rights, Bryan vs. Ziggler, pwtorch.com [dostęp 2016-06-13].
  103. ↑ WWE Champion Randy Orton def. Wade Barrett (with special guest referee John Cena), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  104. ↑ Raw Results - 11/22/10, Wrestleview.com, 23 listopada 2010 [dostęp 2016-06-13] (ang.).
  105. ↑ Raw Results - 11/29/10, Wrestleview.com, 30 listopada 2010 [dostęp 2016-06-13] (ang.).
  106. ↑ Raw Results - 12/13/10, Wrestleview.com, 14 grudnia 2010 [dostęp 2016-06-13] (ang.).
  107. ↑ WWE TLC: Tables, Ladders & Chairs 2010 results, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  108. ↑ Raw Results - 12/27/10, Wrestleview.com, 28 grudnia 2010 [dostęp 2016-06-13] (ang.).
  109. ↑ Raw Results - 1/17/11, Wrestleview.com, 18 stycznia 2011 [dostęp 2016-06-13] (ang.).
  110. ↑ a b Complete 2011 Royal Rumble Entry Order & Elimination List - Wrestlezone, Wrestlezone, 31 stycznia 2011 [dostęp 2016-06-13] (ang.).
  111. ↑ John Cena won the Raw Elimination Chamber Match, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  112. ↑ Raw Results - 2/21/11, Wrestleview.com, 22 lutego 2011 [dostęp 2016-06-13] (ang.).
  113. ↑ Raw: March 28, 2011, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  114. ↑ WWE Champion The Miz def. John Cena, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  115. ↑ PWTorch.com - CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 4/4: Complete "virtual time" coverage of live Raw - The Rock & Austin live, fall-out from WrestleMania 27, Sin Cara debuts, pwtorch.com [dostęp 2016-06-13].
  116. ↑ John Cena won a Triple Threat Steel Cage Match (New WWE Champion), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  117. ↑ WWE Champion John Cena def. The Miz (“I Quit” Match), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  118. ↑ WWE Champion John Cena def. R-Truth, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  119. ↑ CM Punk def. John Cena (New WWE Champion), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  120. ↑ Raw: July 25, 2011, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  121. ↑ CM Punk def. John Cena; Alberto Del Rio cashed in Raw Money in the Bank briefcase (New Undisputed WWE Champion), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  122. ↑ John Cena def. Alberto Del Rio (New WWE Champion), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  123. ↑ Alberto Del Rio def. John Cena and CM Punk in a Triple Threat Hell in a Cell Match (New WWE Champion), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  124. ↑ WWE Champion Alberto Del Rio def. John Cena (Last Man Standing Match), www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  125. ↑ The Rock & John Cena def. The Miz & R-Truth, www.wwe.com [dostęp 2016-06-13].
  126. ↑ John Cena vs. Kane (Double Count-out), www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  127. ↑ John Cena def. Kane (Ambulance Match), www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  128. ↑ The Rock def. John Cena, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  129. ↑ PWTorch.com - CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 4/2: Ongoing "virtual-time" coverage of live Raw - WM28 fall-out, how will Cena respond to Rock loss?, two big title matches, pwtorch.com [dostęp 2016-06-14].
  130. ↑ PWTorch.com - CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 4/9: Ongoing "virtual-time" coverage of live Raw - Lesnar officially returns & Cena responds, Stooges, pwtorch.com [dostęp 2016-06-14].
  131. ↑ John Cena def. Brock Lesnar (Extreme Rules Match), www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  132. ↑ John Laurinaitis def. John Cena, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  133. ↑ John Cena def. Big Show in a Steel Cage Match, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  134. ↑ Raw 1,000 results: John Cena failed to win the WWE Title; The Rock floored by CM Punk, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  135. ↑ WWE Champion CM Punk def. John Cena, Big Show, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  136. ↑ WWE Champion CM Punk vs. John Cena ended in a draw, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  137. ↑ Survivor Series 2012 results, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  138. ↑ Dolph Ziggler def. John Cena (Ladder Match for the World Heavyweight Championship Money in the Bank contract), www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  139. ↑ PWTorch.com - CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 12/17: Complete "virtual-time" coverage of live Raw - The strangest show of the year concludes with the debut of a new monster heel; Ric Flair returns, pwtorch.com [dostęp 2016-06-14].
  140. ↑ PWTorch.com - CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 1/7: Complete "virtual-time" coverage of live Raw - WWE Title match, The Rock returns, Cena vs. Ziggler (updated w/Box Score), pwtorch.com [dostęp 2016-06-14].
  141. ↑ PWTorch.com - CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 1/14: Live, in-person results from 20th Anniv. show - Rock Concert, off-air happenings, more (updated w/Box Score), pwtorch.com [dostęp 2016-06-14].
  142. ↑ The Shield def. John Cena, Ryback & Sheamus, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  143. ↑ PWTorch.com - CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 2/25: Complete "virtual-time" coverage of live & loaded Raw - Cena vs. Punk Instant Classic, Heyman-McMahon "fight," big returns, but did Taker return?, pwtorch.com [dostęp 2016-06-14].
  144. ↑ John Cena def. WWE Champion The Rock, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  145. ↑ WWE Champion John Cena vs. Ryback ended in a No Contest (Last Man Standing Match), www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  146. ↑ WWE Champion John Cena def. Ryback (Three Stages of Hell Match), www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  147. ↑ WWE Champion John Cena def. Mark Henry, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  148. ↑ Daniel Bryan def. WWE Champion John Cena; Randy Orton cashed in his Money in the Bank contract on Bryan to become WWE Champion, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  149. ↑ PWTorch.com - RAW NEWS: Cena gone 4-6 months, Triple H explanation, WWE Title & World Title pictures, RVD, new tag team, more, pwtorch.com [dostęp 2016-06-14].
  150. ↑ John Cena def. Alberto Del Rio to capture World Heavyweight Championship, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  151. ↑ World Heavyweight Champion John Cena def. Alberto Del Rio, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  152. ↑ WWE Champion Randy Orton def. World Heavyweight Champion John Cena (Tables, Ladders & Chairs Match), www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  153. ↑ WWE World Heavyweight Champion Randy Orton def. John Cena, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  154. ↑ WWE World Heavyweight Champion Randy Orton def. Daniel Bryan, John Cena, Sheamus, Cesaro & Christian in an Elimination Chamber Match, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  155. ↑ John Cena vs. Bray Wyatt [online], 14 marca 2014 [dostęp 2016-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-14].
  156. ↑ John Cena def. Bray Wyatt, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  157. ↑ Bray Wyatt def. John Cena (Steel Cage Match), www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  158. ↑ John Cena def. Bray Wyatt in a Last Man Standing Match, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  159. ↑ John Cena def. Randy Orton, Bray Wyatt, Roman Reigns, Cesaro, U.S. Champion Sheamus, Kane and Alberto Del Rio to become the new WWE World Heavyweight Champion, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  160. ↑ John Cena won the WWE World Heavyweight Championship Fatal 4-Way Match, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  161. ↑ Brock Lesnar def. WWE World Heavyweight Champion John Cena, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  162. ↑ John Cena def. WWE World Heavyweight Champion Brock Lesnar by disqualification, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  163. ↑ John Cena vs. Dean Ambrose - No Holds Barred Contract on a Pole Match: Raw, Oct. 13, 2014, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  164. ↑ John Cena def. Randy Orton inside Hell in a Cell for a future WWE World Heavyweight Title Match against Brock Lesnar, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  165. ↑ WWE RAW Results – 10/27/14 (John Cena vs. Seth Rollins). wrestleview.com. [dostęp 28 październik 2014].
  166. ↑ WWE RAW Results – 11/3/14 (Randy Orton vs. Seth Rollins). wrestleview.com. [dostęp 2014-11-04].
  167. ↑ WWE Smackdown Results – 11/21/14 (Survivor Series hype). wrestleview.com. [dostęp 2014-11-22].
  168. ↑ Team Cena def. Team Authority (Traditional Survivor Series Elimination Tag Team Match) [online], www.wwe.com [dostęp 2016-04-15].
  169. ↑ Keller's WWE Raw report 12/29: Lesnar and Heyman show up, Ziggler vs. Rusev in a champion vs. champion match, Edge & Christian host, Bryan’s big announcement. PWTorch.com. [dostęp 2014-12-31].
  170. ↑ Raw: Jan. 19, 2015 [online], www.wwe.com [dostęp 2016-04-15].
  171. ↑ WWE Royal Rumble PPV Results - 1/25/15 (30 Man Rumble), Wrestleview.com, 26 stycznia 2015 [dostęp 2016-06-14] (ang.).
  172. ↑ United States Champion Rusev def. John Cena, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  173. ↑ John Cena def. United States Champion Rusev, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  174. ↑ Cena still golden after Steel Chain Match, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  175. ↑ United States Champion John Cena def. Rusev ("I Quit" Match), www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  176. ↑ Kevin Owens upends John Cena in Champion vs. Champion clash, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  177. ↑ United States Champion John Cena def. Kevin Owens, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  178. ↑ PWTorch.com - CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 7/27: Complete "virtual-time" coverage of live Raw - Cena vs. Rollins for U.S. Title, SSlam hype, Owens vs. RKO, two Divas matches, more, pwtorch.com [dostęp 2016-06-14].
  179. ↑ WWE World Heavyweight Champion Seth Rollins def. United States Champion John Cena in a Winner Takes All Match, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  180. ↑ WWE Night Of Champions 2015 - Results, News And Videos - WrestlingInc.com, WrestlingInc.com [dostęp 2016-06-14].
  181. ↑ Alberto Del Rio def. U.S. Champion John Cena in the U.S. Open Challenge, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  182. ↑ WWE RAW Results - 12/28/15 (John Cena vs. Alberto Del Rio), Wrestleview.com, 29 grudnia 2015 [dostęp 2016-06-14] (ang.).
  183. ↑ John Cena undergoing physical therapy following shoulder surgery, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  184. ↑ John Cena returns and joins The Rock to dispose of The Wyatt Family, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  185. ↑ WWE RAW Results - 5/30/16, Wrestleview.com, 30 maja 2016 [dostęp 2016-06-14] (ang.).
  186. ↑ John Clapp: John Cena, Enzo Amore & Big Cass vs. The Club. wwe.com, 2016-07-04. [dostęp 2016-07-05].
  187. ↑ Get complete 2016 WWE Draft results here [online] [dostęp 2016-07-20].
  188. ↑ Kevin Powers: John Cena, Enzo Amore & Big Cass def. The Club. wwe.com, 2016-07-24. [dostęp 2016-08-14].
  189. ↑ Greg Parks: 8/2 WWE Smackdown LIVE – Parks’s Complete Live TV Report. pwtorch.com, 2016-08-02. [dostęp 2016-08-14].
  190. ↑ John Cena vs. AJ Styles, [w:] WWE [online] [dostęp 2016-08-02].
  191. ↑ 8/21 WWE Summerslam Results – CALDWELL’S Complete Live Report, [w:] Pro Wrestling Torch [online] [dostęp 2016-08-21].
  192. ↑ WWE World Champion AJ Styles vs. Dean Ambrose vs. John Cena, [w:] WWE [online] [dostęp 2016-09-13].
  193. ↑ WWE No Mercy 2016 results: Ziggler wins intercontinental title, Styles retains [online], CBS Sports [dostęp 2016-10-13].
  194. ↑ Greg Parks: 12/27 WWE Smackdown LIVE – Parks’s Complete, Real-Time Report, including three title matches, John Cena’s return. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp December 14, 2016].
  195. ↑ Jason Powell: 1/29 Powell’s WWE Royal Rumble 2017 live review: AJ Styles vs. John Cena for the WWE Championship, Kevin Owens vs. Roman Reigns in a No DQ match for the WWE Universal Championship with Chris Jericho in a shark cage. [w:] Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp January 29, 2017].
  196. ↑ Jason Powell: 2/12 Powell’s WWE Elimination Chamber 2017 live review: John Cena vs. AJ Styles vs. Dean Ambrose vs. The Miz vs. Baron Corbin vs. Bray Wyatt in an Elimination Chamber match for the WWE Championship. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2017-02-12].
  197. ↑ Jason Powell: Powell’s WrestleMania 33 live review: Undertaker vs. Roman Reigns, Goldberg vs. Brock Lesnar for the WWE Universal Championship, AJ Styles vs. Shane McMahon, Seth Rollins vs. Triple H in an unsanctioned match. [w:] Pro Wreslting Dot Net [on-line]. [dostęp April 2, 2017].
  198. ↑ Is John Cena returning on July 4?, „WWE” [dostęp 2017-11-16] (ang.).
  199. ↑ What does John Cena’s Free Agent status mean?, „WWE” [dostęp 2017-11-16] (ang.).
  200. ↑ John Cena def. Rusev (Flag Match), „WWE” [dostęp 2017-11-16] (ang.).
  201. ↑ WWE SmackDown LIVE results, August 1, 2017: Nakamura defeats Cena in dream match to earn WWE Title Match at SummerSlam, „WWE” [dostęp 2017-11-16] (ang.).
  202. ↑ WWE SmackDown LIVE results, Aug. 15, 2017: Corbin’s cash-in attempt ends in calamity, „WWE” [dostęp 2017-11-16] (ang.).
  203. ↑ Did The Lone Wolf conquer the Cenation?, „WWE” [dostęp 2017-11-16] (ang.).
  204. ↑ Cena to battle Reigns in WrestleMania-worthy main event at No Mercy, „WWE” [dostęp 2017-11-16] (ang.).
  205. ↑ Who stood tall in the iconic showdown between Cena and Reigns?, „WWE” [dostęp 2017-11-16] (ang.).
  206. ↑ Triple H will replace Jason Jordan as a member of Team Raw at Survivor Series, „WWE” [dostęp 2017-11-16] (ang.).
  207. ↑ Triple H lays waste to Angle and Shane as Raw Team triumphs at Survivor Series, „WWE” [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  208. ↑ Raw Results, Dec. 25, 2017: Rollins & Jordan capture the Tag Team Titles on special Christmas edition of Raw!, „WWE” [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  209. ↑ John Cena Enters The Royal Rumble, Updated Card - WrestlingInc.com, „WrestlingInc.com” [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  210. ↑ WWE Announces MVP And More Names For RAW 25 Show - WrestlingInc.com, „WrestlingInc.com” [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  211. ↑ a b Cena works hard on his rags to riches story, seattlepi.com [dostęp 2016-06-14].
  212. ↑ The Petition For Dissolution Of Marriage [online] [dostęp 2016-06-14].
  213. ↑ John Cena And Elizabeth Huberdeau Settle Divorce War: WWE Wrestler Makes Peace With Estranged Wife, International Business Times, 19 lipca 2012 [dostęp 2016-06-14].
  214. ↑ Babe with balls! Meet WWE wrestler Nikki Bella, Dailystar.co.uk, 16 lipca 2014 [dostęp 2016-06-14].
  215. ↑ 12 Rounds with Cena, Men's Fitness [dostęp 2016-06-14].
  216. ↑ WWE's John Cena Admits 'Red Alert' Obsession, Frustration, MTV News [dostęp 2016-06-14].
  217. ↑ The Marine Box Office & Rental Numbers - Rotten Tomatoes [online], 29 czerwca 2007 [dostęp 2016-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2007-06-29].
  218. ↑ 12 rund / 12 Rounds, Filmweb [dostęp 2016-06-14].
  219. ↑ a b c John Cena, IMDb [dostęp 2016-06-14].
  220. ↑ CNN to WWE: No Apology, www.wwe.com [dostęp 2016-06-14].
  221. ↑ John Cena & Wiz Khalifa Team Up on 'WWE 2K15' Video Game Soundtrack, Billboard [dostęp 2016-06-14].
  222. ↑ a b c d e f g h i j PWI Awards, www.pwi-online.com [dostęp 2016-06-12].
  223. ↑ Pro Wrestling Illustrated (PWI) 500 for 2006 - The Internet Wrestling Database, www.profightdb.com [dostęp 2016-06-12].
  224. ↑ Pro Wrestling Illustrated (PWI) 500 for 2007 - The Internet Wrestling Database, www.profightdb.com [dostęp 2016-06-12].
  225. ↑ Pro Wrestling Illustrated (PWI) 500 for 2013 - The Internet Wrestling Database, www.profightdb.com [dostęp 2016-06-12].
  226. ↑ a b c WWE Wrestler(s) of the Year: The New Day, Rolling Stone, 14 grudnia 2015 [dostęp 2016-06-12].
  227. ↑ Complete List of 2011 WWE Slammy Award Winners - Wrestlezone, Wrestlezone, 13 grudnia 2011 [dostęp 2016-06-12] (ang.).
  228. ↑ Complete List of 2015 WWE Slammy Award Winners, Wrestlezone, 22 grudnia 2015 [dostęp 2016-06-12] (ang.).
  229. ↑ a b Complete List of 2010 WWE Slammy Award Winners - Wrestlezone, Wrestlezone, 14 grudnia 2010 [dostęp 2016-06-12] (ang.).
  230. ↑ a b c Complete List of 2012 WWE Slammy Award Winners - Wrestlezone, Wrestlezone, 18 grudnia 2012 [dostęp 2016-06-12] (ang.).
  231. ↑ Full List Of 2013 WWE Slammy Award Winners - WrestlingInc.com, WrestlingInc.com [dostęp 2016-06-12].
  232. ↑ Complete List of 2014 WWE Slammy Award Winners, Wrestlezone, 8 grudnia 2014 [dostęp 2016-06-12] (ang.).
  233. ↑ Full List Of WWE Slammy Award Winners For 2009 - Wrestlezone, Wrestlezone, 15 grudnia 2009 [dostęp 2016-06-12] (ang.).
  234. ↑ Top Rated Wrestling Matches Top Rated of All Time, www.profightdb.com [dostęp 2016-06-12].
  235. ↑ a b c d e f g h i Wrestling Observer Awards (WON) 1980 - 2015 (and runner-ups) - chrisharrington, sites.google.com [dostęp 2016-06-12].
  236. ↑ Wrestling Observer Hall of Fame, www.pwi-online.com [dostęp 2016-06-12].
  237. ↑ John Cena To Be Inducted Into The Springfield College Athletic Hall of Fame, „411MANIA”, 411mania.com [dostęp 2016-06-12].
  238. ↑ Make-A-Wish® America: Make-A-Wish® Announces Wish Granter Awards, Make-A-Wish® America [dostęp 2016-06-12].
  239. ↑ 2014 SPORTS SOCIAL TV AWARDS WINNERS, www.socialtvawards.com [dostęp 2016-06-12].
  240. ↑ John Cena Receives the USO Legacy Of Achievement Award, „411MANIA”, 411mania.com [dostęp 2016-06-12].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikipedysta:Dalenvelk/John_Cena&oldid=71827685”