Wikipedysta:Dalenvelk/Bobby Roode 2017

To nie jest artykuł w en‍cyklopedii. To jest osobista strona uż‍ytkownika Wi‍kipedii. Poglądy i opinie wyrażone na tej stronie są prywatnym punktem widzenia autora. Jeśli ta strona jest osadzona w serwisie innym niż Wi‍kipedia, jest tylko kopią, która może już być nieaktualna. Jej użytkownik jest związany z Wi‍kipedią i prawdopodobnie nie jest w żaden sposób związany z serwisem zawierającym kopię. Oryginał jego strony znajduje się pod adresem: pl.wi‍kipedia.org/wiki/Wikipedysta:Dalenvelk/Bobby_Roode_2017.

---

Bobby Roode

Roode w maju 2016
Imię i nazwisko	Robert F. Roode, Jr.[1]
Data i miejsce urodzenia	11 maja 1977[1] Peterborough, Ontario, Kanada[1]
Współmałżonek	Tracy Roode[2]
Dzieci	3[2]
Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy ringowe	Bobby Roode[1] Bobby Rude[1] Lee Awesome[1] Robert Roode[1]
Wzrost	1,83 m[3]
Masa ciała	107 kg[3]
Zapowiadany z	Toronto, Ontario, Kanada[3] Wall Street na Manhattanie, Nowy Jork[4]
Trenerzy	Sean Morley[1] Shane Sewell[1]
Debiut	czerwiec 1998[1]

Robert F. Roode Jr. (ur. 11 maja 1977 w Peterborough w Ontario)^[5][6] – kanadyjski wrestler, obecnie występujący w brandzie SmackDown federacji WWE pod pseudonimem ringowym Bobby Roode. Jest byłym posiadaczem NXT Championship.

Przed podjęciem pracy w WWE Roode występował na scenie niezależnej oraz w Total Nonstop Action Wrestling (TNA). Jest dwukrotnym zdobywcą TNA World Heavyweight Championship, jednokrotnym TNA King of the Mountain Championem, dwukrotnym NWA World Tag Team Championem (w drużynie z Erikiem Youngiem), a także sześciokrotnym posiadaczem TNA World Tag Team Championship (pięć razy w drużynie z Jamesem Stormem i raz z Austinem Ariesem). Jest najdłużej panującym TNA World Tag Team Championem (z Jamesem Stormem, 212 dni) oraz TNA World Heavyweight Championem (256 dni).

Roode rozpoczął treningi wrestlerskie w 1997 roku; jego trenerami byli Sean Morley oraz Shane Sewell^[6][7]. Zadebiutował w czerwcu 1998 jako „Total” Lee Awesome, w walce przeciwko Pete'owi Rockowi^[4]. Rozpoczął współpracę z kilkoma niezależnymi federacjami z Kanady, a także z portorykańskim World Wrestling Council^[7]. W 2001 podjął pracę w Real Action Wrestling. Utworzył tam heelowską stajnię „The Kardinal Sinners”, w której skład wchodzili jeszcze Kingman, Mike Hughes, Bobby Bass, Jason Bates oraz The Acadian Giant^[8].

W latach 2001–2003 Roode kilkukrotnie wystąpił w dark matchach dla World Wrestling Federation (późniejsze WWE). Pojawiał się na nagraniach Jakked/Metal, Sunday Night Heat, Velocity, Raw i SmackDown!^[4].

W późniejszych latach Roode występował dla BSE Pro Wrestling, Border City Wrestling (BCW) i NWA Shockwave^[9]. W 2004 wraz z Petey'em Williamsem zdobył BCW Can-Am Heavyweight Championship^[10]. 18 marca 2006 wygrał walkę z Joshem Danielsem o NWA Shockwave Internet Championship^[11]. Osiem dni później, Roode zdobył zawieszone NWA Shockwave Heavyweight Championship^[12]. 21 maja utracił Internet Championship, zaś jego panowanie jako NWA Shockwave Heavyweight Champion zostało zakończone 1 listopada 2006; NWA Shockwave zawiesiło wówczas wszystkie swoje tytuły, w tym mistrzostwo Roode'a^[11][12].

W maju 2004 Roode zadebiutował w Total Nonstop Action Wrestling (TNA); stał się członkiem Team Canada, zaś sam debiut zawdzięczał Scottowi D'Amore – właścicielowi Border City Wrestling, federacji, dla której sporadycznie występował^[13]. Team Canada wzięło udział w turnieju World X-Cup, wygranym przez drużynę reprezentującą Stany Zjednoczone^[14]. Po zakończeniu World X-Cup Team Canada rozpoczęło rywalizację z grupami 3Live Kru oraz America's Most Wanted^[15]. Roode stał się tzw. enforcerem ugrupowania, wzorując się na postaci Arna Andersona^[16]. Zażądał, by zaczęto nazywać go „The Canadian Enforcerem” , a także zaczął pokazywać się w połyskujących szatach, przypominających te noszone przez grupę Four Horsemen i Ricka Rude'a w późnych latach 80. XX w.

Na początku 2005 roku Roode rozpoczął feud z Dustinem Rhodesem. Przegrał z nim Best of Three Falls Steel Cage match na kwietniowym Lockdown^[17]. Na Slammiversary pokonał Lance'a Hoyta^[18], zaś na No Surrender Team Canada zwyciężyło w starciu drużynowym z Hoytem i The Naturals^[19]. W sierpniu, na Sacrifice, grupa pokonała drużynę złożoną z America's Most Wanted oraz The Naturals^[20]. Na Unbreakable Bobby Roode wyszedł zwycięsko z walki przeciwko Jeffowi Hardy'emu^[21], a po gali Team Canada wznowiło rywalizację z 3Live Kru. Ugrupowania zmierzyły się ze sobą na Bound for Glory, a starcie zwyciężyło Team Canada^[22].

Na Final Resolution w styczniu 2006 Roode pokonał Rona Killingsa^[23]. Pięć miesięcy później, 29 czerwca 2006, TNA Management Director Jim Cornette rozwiązał Team Canada^[24]. Tydzień później Cornette dał ugrupowaniu jeszcze jedną szansę: grupa mogłaby kontynuować działalność pod warunkiem, że jej członkowie pokonają Jaya Lethala, Rhino oraz Team 3D (Brother Ray i Brother Devon)^[25]. 13 lipca Team Canada przegrało walkę drużynową i zakończyło dwuletnią działalność^[26].

Po rozpadzie Team Canada, TNA zaczęło wypuszczać winiety przedstawiające różnych managerów chcących rozpocząć współpracę z Roodem. Ten jednak odrzucił wszystkie propozycje, decydując, że nie chce pracować z żadnym managerem obecnych czasów^[27]. Zaczął własną rekrutację z legendarnymi managerami: Bobbym Heenanem^[28], Col. Robertem Parkerem^[29] oraz Sherri Martel^[30]. Ostatecznie jego managerką została Traci Brooks^[31]. Po Bound for Glory tymczasowo zmienił pseudonim ringowy na „Robert Roode” i przyjął gimmick giełdziarza z Wall Street^[7][32]. Zazdrosny o przychylność publiki Roode rozpoczął rywalizację z Erikiem Youngiem. Po tym, jak Young pokonał Brooks w zawodach bikini^[33], Roode zażądał, by ta zmusiła Younga do podpisania kontraktu z „Robert Roode, Inc.”. Na Against All Odds w 2007 Brooks w końcu przekonała Younga do podpisania kontraktu, dzięki czemu Roode przejął kontrolę nad rywalem, robiąc sobie z niego niewolnika^[34].

Young, namówiony przez tajemniczego „przyjaciela”, zaczął się przeciwstawiać Roode'owi^[35]. Na Lockdown Roode pokonał rzekomego „przyjaciela”, Petey'ego Williamsa, pomimo interwencji ze strony Younga^[36]. Po walce Young ujawnił, że to nie Williams namówił go do buntu^[37]. Ostatecznie, szantażowany zwolnieniem z TNA Young wyjawił też, że wszystkiemu winny był Jeff Jarrett^[38]. Roode pokonał Jarretta na Sacrifice^[39], zaś na Slammiversary zmierzył się z Youngiem. Uderzył rywala krzesełkiem i przypiął go, lecz zanim zdołał go zwolnić, TNA Management Director Jim Cornette zrestartował walkę. Chwilę później Young pokonał Roode'a, zrywając łączący ich kontrakt^[40].

W lipcu 2007 Roode i Brooks dołączyli do Christian's Coalition, aby pomóc grupie w walkach ze Stingiem i Abyssem^[39]. Niedługo później wznowili rywalizację z Youngiem. 8 sierpnia Eric Young wyzwał Roode'a na „Humiliation match” na Hard Justice, którego przegrany miałby zostać nasmołowany i posypany pierzami; walkę wygrał Roode, lecz ostatecznie to Ms. Brooks została obsypana pierzami^[41]. Po gali Roode zaczął znęcać się nad swoją managerką, co doprowadziło do fali protestów ze strony innych gwiazd TNA^[42][43]. Protest ucichł po wyjawieniu, że Brooks wytrzymuje złe traktowanie, aby zarobić pieniądze dla chorej matki^[44]. Zachowanie Roode'a wobec Brooks stawało się jednak coraz gorsze, a wkrótce przerodziło się w prawdziwą mizoginię. Roode dołączył do turnieju Fight for the Right; jego udział zakończył się na przegranym Gauntlet matchu i walce z Juniorem Fatu^[39]. Po przegranej Brooks „odwdzięczyła się” Roode'owi, naśmiewając się z niego, podczas gdy Fatu wykonywał na nim stinkface^[45]. 15 listopada 2007 w końcu postawiła się oprawcy, powstrzymując go przed atakiem na Chrisie Harrisie i atakując jego „fankę numer 1”^[46].

Roode połączył siły z Christianem Cagem, aby wspólnie przeciwstawić się Bookerowi T. Na jedną noc dołączyli do The Angle Alliance Kurta Angle'a i przegrali starcie drużynowe z Samoą Joem, Kevinem Nashem, Kazem, Bookerem T i Erikiem Youngiem. Po walce doszło do kłótni między Roodem, Cagem i Anglem, w wyniku której wyrzucono Cage'a z grupy^[47]. Na Final Resolution Roode oraz Ms. Brooks przegrali Mixed Tag Team match z Bookerem T i jego żoną Sharmell. Po zakończeniu walki Roode próbował wyładować swoją złość na Brooks; kiedy Sharmell wbiegła do ringu, aby go powstrzymać, ten odwrócił się i przypadkowo uderzył ją^[48]. Na następnym odcinku Impact! Brooks została zwolniona przez Roode'a oraz stała się ofiarą ataku ze strony jego „największej fanki” – Payton Banks^[49]. Wkrótce Banks zastąpiła Brooks w roli managerki Roode'a. Na Against All Odds Roode zmierzył się z Bookerem po raz kolejny, a ich walka zakończyła się ucieczką Roode'a z areny^[50]. Roode i Booker zawalczyli więc ponownie, miesiąc później na Destination X, tym razem jednak w nietypowym Stand By Your Man Strap matchu. Na mocy stypulacji pojedynku, managerka zwycięzcy miałaby prawo dziesięć razy uderzyć skórzanym paskiem managerkę przegranego. Walkę wygrał Roode, lecz ostatecznie to Sharmell wymierzyła sprawiedliwość paskiem, atakując wszystkich obecnych w pobliżu ringu^[51]. Na Lockdown Booker i Sharmell pokonali Roode'a i Banks. Po walce Roode pokłócił się z Banks, kończąc współpracę z managerką^[52]. Na Slammiversary w czerwcu wziął udział w King of the Mountain matchu o TNA World Heavyweight Championship, lecz nie udało mu się zdobyć mistrzostwa^[53].

12 czerwca 2008 Roode, wraz z Jamesem Stormem, zmierzył się The Latin American Xchange (LAX) w walce o TNA World Tag Team Championship. Storm i Roode wygrali nieczysto, co doprowadziło do zrestartowania walki i obrony mistrzostwa przez LAX^[54]. Tydzień później LAX wyzwało Roode'a i Storma do Fan's Revenge Lumberjack matchu na Victory Road^[55]. Na gali, Roode i Storm, już jako „Beer Money, Inc.”, przegrali starcie o tytuły mistrzowskie^[53]. Drużyny zmierzyły się ze sobą jeszcze raz, na Hard Justice; Beer Money pokonało LAX, zdobywając TNA World Tag Team Championship^[53]. Na No Surrender obronili mistrzostwa w walce rewanżowej^[53], a miesiąc później, na Bound for Glory IV, Roode i Storm wygrali czterodrużynowy Monster's Ball match^[53].

Po pokonaniu The Motor City Machine Guns na Turning Point^[53], Beer Money rozpoczęło rywalizację z Mattem Morganem i Abyssem. Roode i Storm pokonali rywali na gali Final Resolution^[53]. 8 stycznia 2009 Roode i Storm utracili mistrzostwa na rzecz Jaya Lethala oraz Consequences Creeda^[56], lecz odzyskali je trzy dni później, na gali Genesis^[57]. Na Against All Odds ponownie pokonali Lethala i Creeda^[57], a miesiąc później, na gali Destination X, przegrali starcie z Team 3D poprzez wyliczenie pozaringowe^[57]. 19 kwietnia, na gali Lockdown, Beer Money utraciło tytuły w starciu z posiadaczami IWGP Tag Team Championship Team 3D^[57]. 21 maja Roode i Storm przeszli face turn, pomagając Team 3D wygonić z ringu The British Invasion (Douga Williamsa, Magnusa oraz Roba Terry'ego)^[58]. Na Sacrifice Beer Money pokonało The British Invasion w finale turnieju o prawo do walki o TNA World Tag Team Championship^[57]. 21 czerwca, na Slammiversary, Roode i Storm pokonali Team 3D, zdobywając mistrzostwa po raz trzeci^[57]. Tytułami cieszyli się zaledwie miesiąc; na Victory Road utracili je w starciu z reprezentantami The Main Event Mafii (MEM) – Bookerem T oraz Scottem Steinerem^[57].

Rywalizacje między drużynami przerodziły się w trzymiesięczną wojnę między MEM, Beer Money, Team 3D i The British Invasion. Na Hard Justice Roode i Storm przegrali starcie z The British Invasion o IWGP Tag Team Championship^[57]. Miesiąc później, na gali No Surrender, połączyli siły z Team 3D i wygrali Lethal Lockdown match przeciwko MEM i The Invasion^[57]. Na Bound for Glory cztery drużyny zmierzyły się o TNA i IWGP Tag Team Championship; w wyniku walki Team 3D przejęło mistrzostwo drużynowe IWGP, zaś The British Invasion zdobyło TNA World Tag Team Championship^[59]. Beer Money otrzymało szansę zdobycia tytułów na następnym Impact!. Zawalczyli z The British Invasion w Six Sides of Steel matchu, starcie zakończyło się dyskwalifikacją mistrzów^[60]. 12 listopada Roode i Storm pokonali rywali, gwarantując sobie miejsce w Three-Way Tag Team matchu przeciwko The Motor City Machine Guns oraz The British Invasion na Turning Point^[61]. Na gali British Invasion obroniło mistrzostwa dzięki interwencji Kevina Nasha^[62]. Na Genesis w styczniu 2010 Roode i Storm pokonali Nasha i Syxx-Paca^[63].

8 marca 2010 Beer Money, Inc. przeszło heel turn, nieczysto pokonując Jeffa Jarretta w Handicap matchu. Powodem przejścia na ciemną stronę była chęć zwrócenia na siebie uwagi nowych zarządców TNA – Erika Bischoffa oraz Hulka Hogana^[64]. Roode i Storm stali się chłopcami na posyłki Bischoffa, mierzyli się z przeciwnikami swojego szefa, często w Handicap matchach lub bójkach^[63][65]. Na Destination X zawalczyli o TNA World Tag Team Championship z Mattem Morganem i Hernandezem, lecz nie zdołali pokonać mistrzów^[63]. Na Lockdown stanęli u boku Stinga i Desmonda Wolfe'a, reprezentując drużynę Rica Flaira w dorocznym Lethal Lockdown matchu; zostali pokonani przez drużynę Hulka Hogana (Abyssa, Jeffa Jarretta, Roba Van Dama i Jeffa Hardy'ego)^[63]. Wkrótce rozpoczęli rywalizację z The Enigmatic Assholes (Jeffem Hardym i Mr. Andersonem) i przegrali z nimi walkę na Slammiversary VIII^[63]. Na następnym odcinku Impact Ric Flair ogłosił, że zamierza wskrzesić Four Horsemen pod nową nazwą – Fourtune. Dodał też, że każdy z potencjalnych członków stajni będzie musiał zasłużyć na dołączenie do niej i zmotywował Beer Money, porównując Roode'a i Storma do pierwszych członków Four Horsemen – Tully'ego Blancharda i Ole'a Andersona^[66]. Beer Money wzięło udział w turnieju o zawieszone TNA World Tag Team Championship. Na Victory Road przegrali finałowe starcie z The Motor City Machine Guns^[63]. Po gali rozpoczęli Best of 5 Series z mistrzami; Beer Money zwyciężyło w dwóch pierwszych starciach, dzięki czemu Roode i Storm dołączyli do składającego się z AJ'a Stylesa i Kazariana Fourtune^[67]. Przegrali jednak następne dwie walki z mistrzami^[63]. 12 sierpnia Beer Money zostali pokonani w decydującym 2-Out-Of-3 Falls matchu, tracąc szansę na zdobycie mistrzostwa. Tej samej nocy do grupy Flaira dołączyli Douglas Williams i Matt Morgan^[68], a niedługo później nazwę stajni zmieniono na „Fortune”, z uwagi na ilość jej członków^[69]. Na Bound for Glory Roode, Storm, Styles, Kazarian i Morgan przegrali Lethal Lockdown match z EV 2.0^[63]. Na następnym odcinku Impact Fortune połączyło siły z ugrupowaniem Hulka Hogana i Erika Bischoffa – Immortal^[70]. Na Turning Point w listopadzie Fortune pokonało EV 2.0 w dziesięcioosobowym starciu drużynowym, co poskutkowało zwolnieniem z TNA członka EV 2.0 – Sabu^[71]. Miesiąc później, na Final Resolution, Roode i Storm wygrali starcie z Ink Inc. o miano pretendenckie do TNA World Tag Team Championship^[63]. 9 stycznia 2011, podczas gali Genesis, Beer Money pokonało Motor City Machine Guns w walce o mistrzostwo, stając się posiadaczami tytułów po raz czwarty^[72].

3 lutego 2011 całe Fortune przeszło face turn, atakując próbujące interweniować w walkę o TNA World Heavyweight Championship Immortal^[73]. Nieobecny z powodu kontuzji Ric Flair powrócił 17 lutego i odwrócił się od Fortune^[74]. 17 kwietnia na Lockdown Roode, Storm, Kazarian i zastępujący kontuzjowanego Stylesa Christopher Daniels pokonali członków Immortal w Lethal Lockdown matchu^[72]. 15 maja Storm i Roode obronili mistrzostwa w walce z reprezentantami Immortal – Mattem Hardym i Chrisem Harrisem^[72]. Na następnym odcinku Impact Roode stał się ofiarą brutalnego ataku ze strony Immortal^[75]. Dwa tygodnie później Alex Shelley przeszkodził Erikowi Bischoffowi w próbie pozbawienia Beer Money mistrzostw i zgodził się na zastąpienie kontuzjowanego Roode'a podczas starcia z The British Invasion na Slammiversary IX^[76]. Storm i Shelley obronili tytuły^[77], zaś Roode powrócił do TNA 23 czerwca^[78]. W lipcu Roode i Storm stali się najdłużej panującymi posiadaczami TNA World Tag Team Championship w historii, a 7 sierpnia na Hardcore Justice pokonali Mexican America (Anarquię i Hernandeza)^[72]. 18 sierpnia na Impact, po 212 dniach panowania, Beer Money utraciło mistrzostwa podczas walki rewanżowej z Mexican America; w starcie interweniował Jeff Jarrett^[79][80].

W czerwcu Roode dołączył do Bound for Glory Series – turnieju mającego wyłonić pretendenta do TNA World Heavyweight Championship. Dzięki zdobytym punktom dostał się do fazy pucharowej, odbywającej się na gali No Surrender. Pokonał Gunnera, a w ostatnim, decydującym starciu pokonał Bully'ego Raya^[72]. W próbie doprowadzenia do rozpadu grupy, TNA World Heavyweight Champion Kurt Angle zmusił Roode'a do zmierzenia się z każdym członkiem Fortune, jednocześnie gwarantując walkę o mistrzostwo temu, kto zdoła go pokonać^[81]. Christopher Daniels odmówił stoczenia walki^[82], zaś Kazarian, Styles i Storm zostali pokonani na kolejnych odcinkach Impact^[72]. 16 października na Bound for Glory Roode nieczysto przegrał pojedynek z Anglem^[83].

Na następnym odcinku Impact okazało się, że Roode nie może ubiegać się o walkę rewanżową. Szansę walki o tytuł otrzymał natomiast James Storm, który jeszcze tej samej nocy pokonał Angle'a, stając się nowym mistrzem^[84]. Tydzień później Roode pokonał Samoę Joego w starciu o miano pretendenckie^[72]. 3 listopada zmierzył się ze Stormem w walce o tytuł i pokonał go, zdobywając TNA World Heavyweight Championship po raz pierwszy. Podczas walki uderzył przeciwnika szklaną butelką piwa, przechodząc heel turn i kończąc działalność Beer Money^[85]. Roode i Storm zmierzyli się ponownie tydzień później. Przed walką Storm został zaatakowany i ostatecznie przegrał pojedynek, mdlejąc z powodu utraty dużej ilości krwi. Po walce Roode został wyzwany do walki o mistrzostwo przez byłego kolegę z Fortune – AJ'a Stylesa^[86]. Na Turning Point Roode pokonał Stylesa, zaś na Final Resolution obronił mistrzostwo w zakończonym remisem 30-minutowym Iron Man matchu ze Stylesem^[72]. Na następnym odcinku Impact Roode ponownie pokonał rywala w ostatecznym starciu^[72]. 8 stycznia 2012 na gali Genesis obronił tytuł, doprowadzając do własnej dyskwalifikacji w pojedynku z Jeffem Hardym^[87]. Kolejna walka między Roodem a Hardym zakończyła się no contestem; w starcie interweniował Bully Ray^[88]. Tydzień później Roode i Ray przerwali pojedynek o miano pretendenckie do TNA World Heavyweight Championship między Hardym a Stormem^[89]. Na Against All Odds Roode pokonał Raya, Storma i Hardy'ego w czteroosobowej walce o tytuł^[90], zaś na kolejnym Impact wygrał No Disqualification match z Hardym dzięki interwencji Kurta Angle'a^[91].

Wkrótce rozpoczął rywalizację z Generalnym Managerem TNA – Stingiem. 18 marca na Victory Road pokonał go w No Holds Barred matchu^[90]. Na kwietniowym Lockdown zdołał obronić mistrzostwo w Steel Cage matchu przeciwko Jamesowi Stormowi, zaś na Sacrifice wygrał Ladder match z Robem Van Damem^[90]. 24 maja zwyciężył w walce z AJ'em Stylesem, bijąc wcześniej ustanowiony przez przeciwnika rekord dni posiadania TNA World Heavyweight Championship. Po walce stał się ofiarą ataku ze strony powracającego Stinga^[92], a tydzień później został przez niego pokonany w Lumberjack matchu^[90]. 10 czerwca na gali Slammiversary zwyciężył w rewanżowym starciu ze Stingiem; po walce ponownie został zaatakowany przez rywala^[93]. 8 lipca 2012 na Destination X utracił TNA World Heavyweight Championship na rzecz Austina Ariesa; jego panowanie trwało 256 dni^[90][94].

Aby udowodnić, że wygrana Ariesa była jedynie łutem szczęścia, Roode zmierzył się z nowym mistrzem w walce rewanżowej. Starcie zakończyło się bez rezultatu, gdy jej uczestnicy zostali zaatakowani przez członków grupy Aces & Eights^[95]. Na Hardcore Justice Roode przegrał kolejny pojedynek z Ariesem, przez co, zgodnie ze stypulacją walki, pozbawił się szansy na zdobycie TNA World Heavyweight Championship na tak długo, póki jest ono w posiadaniu Ariesa^[96]. Po kilku tygodniach nieobecności Roode powrócił na No Surrender i doprowadził do przegranej Jamesa Storma w jego walce z Bullym Rayem^[97]. 20 września Storm wyzwał byłego tag-team-partnera na pojedynek; walka została przedwcześnie zakończona przez sędziego, który nie potrafił zapanować nad rywalami^[98]. Punktem kulminacyjnym feudu Storma z Roodem był wygrany przez pierwszego Street Fight na gali Bound for Glory^[90]. Na Turning Point Roode wziął udział w trzyosobowej walce o miano pretendenckie do TNA World Heavyweight Championship ze Stormem i AJ'em Stylesem; ostatecznie nie zdołał jej wygrać^[90]. Na następnym odcinku Impact pokonał Storma w kolejnym pojedynku o prawo do walki z mistrzem^[90]. 6 grudnia Roode przekupił Aces & Eights, by ci zaatakowali TNA World Heavyweight Championa Jeffa Hardy'ego^[99]. Trzy dni później, na Final Resolution, przegrał pojedynek z Hardym, a po walce obydwaj zawodnicy stali się celami ataku ze strony Aces & Eights^[100]. Członek ugrupowania, Devon, ujawnił, że Austin Aries przebił ofertę Roode'a, toteż Aces & Eights nie są już po jego stronie^[101]. Tydzień później Roode spowodował przegraną Ariesa w jego starciu o szansę walki z Jeffem Hardym^[102]. Roode i Aries zmierzyli się ze sobą w kolejnym tygodniu; ich pojedynek zakończył się bez rezultatu po tym, jak obydwaj zaatakowali sędziego, a chwilę później sami padli ofiarą ataku ze strony Hardy'ego^[103]. Rywalizacja zakończyła się na styczniowym Genesis, gdzie Hardy wygrał trzyosobową walkę eliminacyjną przeciwko Roode'owi i Ariesowi^[104].

7 lutego 2013 Bobby Roode i Austin Aries połączyli siły i pokonali Chavo Guerrero Jr. oraz Hernandeza w walce drużynowej o TNA World Tag Team Championship^[105]. Na Lockdown obronili tytuły w starciu z Bad Influence (Christopherem Danielsem i Kazarianem) oraz Guerrero i Hernandezem^[104]. Z byłymi mistrzami zmierzyli się jeszcze raz, w walce rewanżowej; udało im się obronić tytuły dzięki interwencji Danielsa i Kazariana^[106]. 11 kwietnia na Impact Roode i Aries utracili mistrzostwa na rzecz Hernandeza i Guerrero^[104]. Nie zdołali pokonać ich w walce rewanżowej dwa tygodnie później, ponownie z powodu interwencji Bad Influence^[107]. Starcie o miano pretendenckie do TNA World Tag Team Championship między rywalizującymi drużynami zakończyło się bez rezultatu, kiedy sędzia specjalny, James Storm, zaatakował Roode'a i Ariesa^[108]. Na Slammiversary XI Roode i Aries otrzymali szansę zdobycia mistrzostw drużynowych, lecz nie zdołali wygrać czterodrużynowego starcia z Guerrero i Hernandezem, Bad Influence oraz zwycięskiej drużynie Jamesa Storma i Gunnera^[104].

Roode dołączył do turnieju Bound for Glory Series i rozpoczął go serią porażek w walkach przeciwko Jeffowi Hardy'emu, Magnusowi i Austinowi Ariesowi^[104]. 1 sierpnia pokonał Hernandeza po uderzeniu go w głowę szklaną butelką^[109], a tydzień później rozpoczął współpracę z Bad Influence^[110]. 15 sierpnia na Impact Wrestling: Hardcore Justice pokonał Magnusa, Mr. Andersona i Samoa Joego w Tables matchu, dzięki pomocy Danielsa i Kazariana^[111]. Tydzień później trio ochrzciło swoją grupę nazwą „EGO”, a Roode i Kazarian pokonali Gunnera i Jamesa Storma w zwykłym starciu drużynowym^[112]. EGO próbowało przekonać Austina Ariesa do dołączenia do grupy, ten jednak odrzucił ofertę i spowodował przegraną Danielsa w jednej z jego walk w Bound for Glory Series^[112]. Udział Roode'a w Bound for Glory Series zakończył się 5 września, kiedy to został wyeliminowany z wysoko punktowanego Battle Royalu^[104].

EGO rozpoczęło rywalizację z Magnusem, kilkukrotnie atakując go i powodując jego przegrane w walkach^{[113][114][115]}. 3 października EGO i Magnus zmierzyli się w Gauntlet matchu. Magnus zdołał wyeliminować z walki Kazariana i Danielsa, lecz ostatecznie poddał się po tym, jak Roode założył na nim Ankle Lock^[116]. Tydzień później EGO zaaranżowało udawane wprowadzenie Roode'a do TNA Hall of Fame; „ceremonia” miała na celu sparodiowanie wprowadzenia do Hali Sław Kurta Angle'a. Sprowokowany Angle powrócił, zaatakował wszystkich członków EGO i wyzwał Roode'a na pojedynek na Bound for Glory^[117]. Na gali, Roode pokonał Angle'a po tym, jak ten doznał kontuzji wykonując swoją akcję kończącą^[118]. 31 października zmierzyli się w starciu rewanżowym. Podczas walki, w wyniku upadku z trzeciej liny Angle ponownie doznał kontuzji, co pozwoliło Roode'owi zwyciężyć^[119]. Roode dołączył do turnieju o zawieszone TNA World Heavyweight Championship, w międzyczasie kontynuując rywalizację z Kurtem Angle. Po przegranej w walce półfinałowej doprowadził do porażki Angle'a w jego własnym starciu^[120]. Na Final Resolution Roode pokonał rywala w 2-Out-Of-3 Falls matchu^[104]. Punktem kulminacyjnym rywalizacji był Steel Cage match na gali Genesis, z którego zwycięsko wyszedł Kurt Angle^[121].

Po zakończeniu feudu z Anglem, Roode zaczął buntować się przeciwko dotąd przychylnie nastawionej do niego TNA President Dixie Carter; przyczyną tego był brak wdzięczności Carter za jego wsparcie^[122]. Przekonano go jednak, by dołączył do drużyny Carter na Lockdown, w zamian za 10% wpływów w federacji w razie wygranej przeciwko drużynie MVP'ego^[123]. 2 marca Roode, wraz z kilkoma innymi zawodnikami TNA, wziął udział w evencie Wrestle-1 Kaisen: Outbreak, gdzie został pokonany przez Masakatsu Funakiego^[124]. Tydzień później na Lockdown, drużyna Pixie Carter przegrała Lethal Lockdown match; sędzia specjalny Bully Ray wykonał Powerbomb na Roodzie, co pozwoliło MVP'emu go przypiąć i przejąć władzę nad TNA^[125]. Rozpoczęło to rywalizację między Roodem a Rayem. W późniejszych tygodniach zawodnicy wdali się w kilka bójek^{[126][127][128]}, zaś na Sacrifice Roode pokonał Raya w Tables matchu dzięki interwencji Pixie Carter^[129].

1 maja na odcinku Impact Roode zmierzył się z Erikiem Youngiem w walce o TNA World Heavyweight Championship, lecz nie zdołał pokonać mistrza^[130]. Tydzień później przekonał Younga, by ponownie postawił pas na szali i uścisnął mu rękę w geście szacunku. Do walki nie doszło, ponieważ TNA Director of Operations MVP nie zgodził się na zatwierdzenie pojedynku. Zamiast tego, MVP zaatakował Younga pod koniec odcinka i ogłosił samego siebie nowym pretendentem do mistrzostwa^[131]. 13 maja Roode został zawieszony na czas nieokreślony za konfrontację z MVP'm^[132]. Powrócił 19 czerwca, atakując Kenny'ego Kinga i broniąc Erika Younga przed atakiem ze strony nowego TNA World Heavyweight Championa – Lashleya^[133]. 3 września pokonał Younga w walce o miano pretendenckie do TNA World Heavyweight Championship^[134]. Z Lashley'em zmierzył się na No Surrender; walkę przegrał^[121]. 15 października wygrał czteroosobowe starcie, na szali którego stała kolejna szansa walki z mistrzem^[135]. 28 października, w walce wieczoru Impact Wrestling, Roode pokonał Lashleya, zdobywając TNA World Heavyweight Championship po raz drugi w karierze^[136]. Tydzień później obronił mistrzostwo w walce z MVP'm^[137]. 7 stycznia 2015 Roode utracił tytuł mistrzowski na rzecz Lashleya; w pojedynek interweniowali MVP, Kenny King, Samoa Joe, Low Ki oraz Eric Young, który ostatecznie uderzył Roode'a krzesełkiem, co z kolei pozwoliło pretendentowi wygrać starcie^[138]. 16 stycznia Roode przegrał No Disqualification match przeciwko Youngowi^[139]. Tydzień później połączył siły z Kurtem Anglem w przegranym starciu drużynowym z Youngiem i Low Kim^[140]. Jednakże, Roode zdołał pokonać rywala w Six Sides of Steel matchu na Lockdown^[141] oraz w Last Man Standing matchu na odcinku Impact, 13 marca 2015^[142]. Rywalizacja zakończyła się wygranym przez Younga Submission matchem na odcinku Impact z 3 kwietnia^[143].

W maju 2015 Roode ponownie połączył siły z Austinem Ariesem, reaktywując Dirty Heels. Wzięli udział w Best of Five Series z TNA World Tag Team Championami The Wolves (Davey'em Richardsem i Eddiem Edwardsem). Pierwsze dwie walki wygrało The Wolves, w trzeciej jednak nieczysto zwyciężyli Roode i Aries; wygrali też Full Metal Mayhem match będący czwartym starciem serii^[141]. Na Slammiversary, Roode pomógł swojemu tag-team-partnerowi pokonać Richardsa^[144]. Tej samej nocy wziął udział w King of the Mountain matchu o reaktywowane TNA King of the Mountain Championship, lecz nie zdołał go wygrać^[144]. 1 lipca Roode i Aries ulegli w Iron Man match z The Wolves, ostatecznie przegrywając Best of Five Series^[145]. 5 sierpnia Aries przegrał walkę z Rockstar Spudem, na szali której stała jego kariera w TNA^[146]. Aries odszedł z federacji, a tydzień później wściekły Roode skonfrontował się ze Spudem i zaatakował go^[147].

2 września 2015 Roode pokonał PJ'a Blacka w walce o TNA King of the Mountain Championship^[148]. Na październikowym Bound for Glory, Roode obronił mistrzostwo w pojedynku z Lashley'em, a po walce uścisnął mu rękę w geście szacunku^[149]. Przez październik i listopad Roode uczestniczył w TNA World Title Series; fazę grupową zakończył na pierwszym miejscu w swojej grupie, na równi z Erikiem Youngiem^[150]. Jego udział w turnieju zakończył się przegraną walką z Mattem Hardym w 1/16 finału^[151].

5 stycznia 2016 powracający do TNA James Storm pomógł Roode'owi wygrać bójkę z Erikiem Youngiem i Bramem, reaktywując Beer Money, Inc^[152]. Tydzień później Roode utracił TNA King of the Mountain Championship na rzecz Erika Younga^[153]. 26 stycznia James Storm wygrał walizkę Feast or Fired, upoważniającą Beer Money do walki o mistrzostwa drużynowe w dowolnej chwili^[154]. Na TNA One Night Only, Beer Money pokonało Younga i Brama w zwykłej walce drużynowej, zaś na Lockdown wygrało rewanżowy Six Sides of Steel match^[155]. 9 lutego Roode i Storm próbowali wykorzystać swoją szansę walki o TNA World Tag Team Championship, lecz zostali zatrzymani przez grupę Decay (Abyssa, Crazzy Steve'a i Rosemary). Decay zaproponowało Stormowi i Roode'owi dołączenie do ugrupowania, ci natomiast odmówili i wyzwali Decay na walkę drużynową. Starcie zakończyło się wygraną Beer Money przez dyskwalifikację spowodowaną atakiem Abyssa na sędziego^[156]. 8 marca Beer Money wykorzystało walizkę Feast or Fired i pokonało The Wolves w starciu o TNA World Tag Team Championship^[157]. 22 marca Roode i Storm obronili tytuły w walce z The BroMans^[158], zaś 12 kwietnia pokonali Decay, The BroMans oraz Erika Younga i Brama^[159]. Punktem kulminacyjnym rywalizacji z Decay był Valley of Shadow match o mistrzostwa na gali Sacrifice, w wyniku którego Decay odebrało mistrzostwa Roode'owi i Stormowi^[155]. 19 marca 2016 TNA ogłosiło odejście Bobby'ego Roode'a z federacji^[160].

Roode zadebiutował w federacji House of Hardcore (HOH) 15 listopada 2014. Obronił wówczas TNA World Heavyweight Championship w walce z założycielem federacji – Tommym Dreamerem^[161]. 7 marca 2015, na House of Hardcore VIII, Dirty Heels (Roode i Austin Aries) przegrali starcie drużynowe z The Young Bucks (Mattem i Nickiem Jacksonami)^[161]. W 2015 Roode uczestniczył w turnieju o Global Championship federacji Global Force Wrestling; przegrał walkę finałową przeciwko Nickowi Aldisowi^[162]. Na House of Hardcore IX pokonał Peppera Parksa, zaś na następnej gali przegrał pojedynek z Ariesem^[161]. Na grudniowym House of Hardcore 11 Dirty Heels nie zdołali pokonać The Wolves w walce o TNA World Tag Team Championship^[161]. 7 maja 2016, na czternastej gali HOH, Roode pokonał Erika Younga^[161].

1 kwietnia 2016 Roode obecny był na widowni podczas NXT TakeOver: Dallas – gali WWE NXT^[163]. Na następnym TakeOver w czerwcu przedstawiono Roode'a wchodzącego do gabinetu Generalnego Managera NXT Williama Regala^[164]. Pierwszą walkę w ringu NXT Roode stoczył 11 czerwca podczas tournée po Wielkiej Brytanii; pokonał Angelo Dawkinsa^[165]. 10 sierpnia ogłosił, że na NXT TakeOver: Brooklyn II zmierzy się z Andrade Almasem^[166]; ostatecznie wyszedł z walki zwycięsko^[167]. Przed rozpoczęciem Dusty Rhodes Tag Team Classic poprosił Tye'a Dillingera o połączenie sił i wspólne dołączenie do turnieju. Ten, choć niechętnie, zgodził się zostać partnerem Roode'a^[168]. Podczas ich pierwszej wspólnej walki, przeciwko członkom SAnitY, Roode pozostawił Dillingera samego w ringu, skazując go na przegraną^[168]. Doprowadziło to do wygranego przez Roode'a pojedynku z Dillingerem na NXT TakeOver: Toronto^[169]. 21 grudnia pokonał Andrade Almasa, Rodericka Stronga oraz Tye'a Dillingera w walce o miano pretendenckie do NXT Championship^[170]. 28 stycznia 2016 na gali NXT TakeOver: San Antonio, Roode pokonał NXT Championa Shinsuke Nakamurę zdobywając mistrzostwo^[171]. Na kwietniowej gali NXT TakeOver: Orlando obronił tytuł w rewanżu kończącym rywalizację z Nakamurą^[172].

19 kwietnia został zaatakowany przez Hideo Itamiego^[173]. Zawalczył przeciwko niemu na gali NXT TakeOver: Chicago i pokonał go, broniąc mistrzostwa^[174]. Wkrótce rozpoczął rywalizację z Roderickiem Strongiem, naśmiewając się z niego, gdy ten wyraził chęć zdobycia mistrzostwa NXT^[175]. Roode pokonał rywala podczas odcinka NXT z 5 lipca^[176]. Dwa tygodnie później Drew McIntyre zdobył miano pretendenckie to mistrzostwa Roode'a^[177]. 16 sierpnia mistrz zaatakował obu Stronga i nowego pretendenta^[178]. 19 sierpnia, na NXT TakeOver: Brooklyn III, Roode utracił NXT Championship na rzecz McIntyre'a; jego panowanie trwało 203 dni^[179]. Ostatnią walkę dla brandu rozwojowego stoczył podczas odcinka NXT z 30 sierpnia; został pokonany przez Rodericka Stronga^[180].

22 sierpnia 2017 Roode zadebiutował w głównym rosterze WWE jako face, pokonał Aidena Englisha w walce podczas odcinka SmackDown Live^[181]. W następnym tygodniu wygrał pojedynek z Mikiem Kanellisem^[182]. 26 września Roode skonfrontował się z Dolphem Zigglerem i wyzwał go do walki na Hell in a Cell^[183]; Ziggler przyjął wyzwanie i podczas gali został pokonany przez Roode'a, po walce jednak zaatakował przeciwnika z zaskoczenia^[184]. Ziggler domagał się rewanżu i ostatecznie doszło do kolejnego starcia, które nieczysto wygrał Ziggler^[185]. 23 października Roode wziął udział w inwazji na roster Raw, łącząc siły z Zigglerem oraz innymi gwiazdami brandu SmackDown^[186]. Dwa tygodnie później, podczas SmackDown, Roode zmierzył się z Zigglerem w kończącym rywalizację 2-out-of-3 Falls matchu. Wygraną zapewnił sobie też miejsce w męskiej reprezentacji SmackDown, mającej zmierzyć się z drużyną Raw podczas gali Survivor Series^[187].

Roode i jego żona Tracy są rodzicami trzech synów: Roberta III, Riley'ego i Nicolasa^[2].

• Finishery
  • Jako Bobby Roode
    • Crossface– 2011–2016^[188]
    • Glorious Bomb (Pumphandle drop)^[167] – 2016–obecnie
    • Northern Lariat (Lariat z tył głowy przeciwnika)^[1] – 2004–2006
    • Pay Off (Bridging fisherman suplex)^[1] – 2011–2013, 2015–2016
    • Roode Bomb (Fireman's carry neckbreaker slam)^[189] – 2013–2016
  • Jako Robert Roode
    • Fujiwara armbar^[190] – 2011
    • Pay Off (Rolling cutter lub Bridging fisherman suplex)^[1]
• Inne ruchy
  • Diving knee drop^[1]
  • Wariacje neckbreakera
    • Diving^[1]
    • Rolling neck snap^[1]
    • Roode Awakening (Hangman's)^[1]
  • Spear^[191]
  • Double R Spinebuster (Spinning spinebuster)^[1]
• Z Jamesem Stormem
  • Finishery drużynowe
    • DWI – Drinking While Investing^[192] (kombinacja Powerbomb (Storm) / Neckbreaker (Roode))
• Z Austinem Ariesem
  • Double team finishing moves
    • Double R Spinebuster (Spinning spinebuster) Roode'a, a następnie 450° Splash Ariesa
• Menedżerowie
  • Ms. Brooks^[1]
  • Jacqueline^[1]
  • Ms. Payton Banks^[1]
  • Ric Flair^[1]
  • Scott D'Amore^[1]
• Przydomki
  • „The Canadian Enforcer”^[1]
  • „The Glorious One”^[168]
  • „The It Factor (of Professional Wrestling)”^[1]
  • „The Leader of the Selfish Generation”^[1]
  • „The Natural”^[1]
  • „Total”^[1]
• Motywy muzyczne
  • Total Nonstop Action Wrestling
    • „Oh, Canada” ~ Dale Oliver (maj 2004 – lipiec 2006; jako członek Team Canada)
    • „No More Fears” ~ Dale Oliver^[193] (sierpień 2006 – lipiec 2009)
    • „Take a Fall” ~ Dale Oliver i Serg Salinas^[194] (sierpień 2009 – listopad 2011, styczeń 2016 – maj 2016; jako członek Beer Money, Inc.)
    • „Fortune 4” ~ Dale Oliver^[195] (lipiec 2010 – grudzień 2011; jako członek Fortune)
    • „Off the Chain” ~ Dale Oliver i Serg Salinas^[196] (październik 2011 – marzec 2016)
    • „Dirty Heels Theme” ~ Dale Oliver i Serg Salinas^[197] (maj 2015 – sierpień 2015; w drużynie z Austinem Ariesem)
  • WWE NXT
    • „Chemical Mind” ~ Jason Davis (czerwiec 2016 – lipiec 2016)
    • „Glorious Domination” ~ CFO$^[198] (od lipca 2016)

• All–Canadian Pro Wrestling
  • ACPW Heavyweight Championship (1 raz)^[4]
• Atlantic Coast Wrestling
  • ACW International Heavyweight Championship (1 raz)^[4]
• Border City Wrestling
  • BCW Can-Am Heavyweight Championship (1 raz)^[199]
  • BCW Can-Am Tag Team Championship (1 raz) – z Petey'em Williamsem^[200]
• Maritime Wrestling
  • Maritime Cup (2003)^[1]
• NWA Shockwave
  • NWA Cyberspace Heavyweight Championship (1 raz)^[200]
  • NWA Shockwave Internet Championship (1 raz)^[200]
• Prime Time Wrestling
  • PTW Heavyweight Championship (2 razy)^[200]
• Pro Wrestling Illustrated
  • Tag Team of the Year (2008, 2011) – z Jamesem Stormem^[201]
  • 2. miejsce w rankingu PWI 500 w 2012^[202]
• Real Action Wrestling
  • RAW Heavyweight Championship (4 razy)^[203]
• Total Nonstop Action Wrestling
  • NWA World Tag Team Championship (2 razy) – z Erikiem Youngiem^[200]
  • TNA King of the Mountain Championship (1 raz)^[200]
  • TNA World Heavyweight Championship (2 razy)^[200]
  • TNA World Tag Team Championship (6 razy) – z Jamesem Stormem (5) i Austinem Ariesem (1)^[200]
  • Bound for Glory Series (2011)^[1]
  • Team 3D Invitational Tag Team Tournament (2009) – z Jamesem Stormem^[1]
  • TNA Tag Team Championship Series (2010) – z Jamesem Stormem^[1]
  • TNA Tournament of Champions (2013)^[1]
• Universal Wrestling Alliance
  • UWA Heavyweight Championship (2 razy)^[203]
• Wrestling Observer Newsletter
  • Worst Worked Match of the Year (2006) TNA Reverse Battle Royal na TNA Impact!^[204]
• WWE NXT
  • NXT Championship (1 raz)^[200]

• Bobby Roode na WWE.com
• Bobby Roode w bazie danych Internet Movie Database