Ryszard Petru

Ryszard Petru

Data i miejsce urodzenia	6 lipca 1972 Wrocław
Przewodniczący Nowoczesnej
Okres	od 31 maja 2015 do 25 listopada 2017
Przynależność polityczna	Nowoczesna
Następca	Katarzyna Lubnauer
Przewodniczący Klubu Poselskiego Nowoczesnej
Okres	od 12 listopada 2015 do 26 kwietnia 2017
Przynależność polityczna	Nowoczesna
Następca	Katarzyna Lubnauer
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews

Ryszard Jerzy Petru (ur. 6 lipca 1972^[1] we Wrocławiu^[2]) – polski ekonomista i polityk. Przewodniczący Towarzystwa Ekonomistów Polskich w latach 2011–2015, poseł na Sejm VIII i X kadencji, założyciel i w latach 2015–2017 przewodniczący partii Nowoczesna.

Urodził się we Wrocławiu jako syn Zygmunta i Danuty z domu Potocznej^[3], fizyków pracujących na uczelniach^[4]. W stolicy Dolnego Śląska ukończył V Liceum Ogólnokształcące im. gen. Jakuba Jasińskiego^[5][6]. Przez rok studiował na Wydziale Informatyki i Zarządzania Politechniki Wrocławskiej^[6], następnie przeniósł się do Warszawy. W tamtejszej Szkole Głównej Handlowej w 1997 ukończył studia z zakresu stosunków międzynarodowych^[7][8].

W czasie studiów został asystentem posła Unii Demokratycznej Władysława Frasyniuka^[6]. Z rekomendacji swojego wykładowcy, Leszka Balcerowicza, rozpoczął pracę w fundacji CASE^[6]. Ponadto od 1995 był jego asystentem, a w latach 1997–2000, gdy Leszek Balcerowicz pełnił funkcję wicepremiera i ministra finansów – jego doradcą^[2], pracując jako konsultant w biurze pełnomocnika rządu ds. reformy emerytalnej. W 1998 rozpoczął pracę jako asystent w Szkole Głównej Handlowej^[6]. Należał w tym czasie do Unii Wolności, z pierwszego miejsca na liście tego ugrupowania w okręgu podwarszawskim bez powodzenia kandydował w wyborach parlamentarnych w 2001, zdobywając 4649 głosów^[9][10].

W latach 2001–2004 był zatrudniony jako ekonomista ds. Polski i Węgier w Banku Światowym^[6], gdzie zajmował się reformą finansów publicznych, polityką regionalną i klimatem inwestycyjnym^[11]. Później do 2008 zajmował stanowisko głównego ekonomisty w Banku BPH, a następnie pracował na stanowisku dyrektora banku ds. strategii i głównego ekonomisty w BRE Banku^[2][11] oraz w PKO BP^[12]. W latach 2011–2014 był partnerem w firmie PwC, odpowiedzialnym za polskie przedsiębiorstwa prywatne^[12].

W maju 2011 objął funkcję przewodniczącego Towarzystwa Ekonomistów Polskich^[13]. Współpracował z założonym przez Leszka Balcerowicza Forum Obywatelskiego Rozwoju jako prelegent na organizowanych przez tę fundację spotkaniach i seminariach^[14]. W 2013 był ekspertem i współprowadzącym – wraz z duchownymi Kazimierzem Sową i Maciejem Ziębą – program Moralność i etyka czasów kryzysu w stacji religia.tv^[15]. W tym samym roku objął funkcję doradcy marszałka województwa dolnośląskiego ds. gospodarczych^[12]. W 2014 krótko był przewodniczącym rady nadzorczej Polskich Kolei Państwowych^[16][17]. W tym samym roku został przewodniczącym rady nadzorczej przedsiębiorstwa Solaris Bus & Coach^[18]. Jest autorem publikacji na tematy gospodarcze, m.in. książki Koniec wolnego rynku? Geneza kryzysu (2014), napisanej wspólnie z dziennikarzem Łukaszem Lipińskim^[19]. Współpracował z Grzegorzem Kasdepkem przy jego dwóch książkach dla dzieci dotyczących podstaw ekonomii i wydanych przez Narodowe Centrum Kultury w serii Liczby kultury – był konsultantem merytorycznym Pestki, dropsa, cukierka^[20] oraz współautorem Zaskórniaków i innych dziwadeł z krainy portfela^[21].

W maju 2015 powołał Fundację Nowoczesna RP z siedzibą w Rzeszowie^[22] oraz zainicjował powołanie ugrupowania NowoczesnaPL^[23], rozpoczynając tworzenie wokół nich ruchu politycznego^[24][25]. W tworzenie formacji zaangażowali się m.in. Wadim Tyszkiewicz^[26][27] i Paweł Rabiej^[28]. 30 czerwca w związku z rozpoczęciem działalności politycznej zawiesił wykonywanie funkcji przewodniczącego TEP (pełniącym obowiązki został Bohdan Wyżnikiewicz)^[29].

W sierpniu 2015 zarejestrowana została partia polityczna Nowoczesna Ryszarda Petru^[30]. W wyborach parlamentarnych w październiku tegoż roku Ryszard Petru zarejestrował się jako kandydat z pierwszego miejsca tego ugrupowania w okręgu stołecznym. W wyniku głosowania z 25 października 2015 uzyskał mandat posła na Sejm VIII kadencji, otrzymując 129 088 głosów, a zorganizowana przez niego partia zajęła w tych wyborach czwarte miejsce z poparciem 7,6%, wprowadzając do Sejmu 28 posłów^[31]. Początkowo został przewodniczącym jej klubu poselskiego, jednak 26 kwietnia 2017 ustąpił z tej funkcji^[32]. 25 listopada 2017 podczas konwencji Nowoczesnej utracił przywództwo w tym ugrupowaniu. W głosowaniu otrzymał 140 głosów, przegrał z Katarzyną Lubnauer, którą poparło 149 delegatów^[33]. W styczniu 2018 ogłosił powstanie stowarzyszenia „Plan Petru”^[34], mające według niego być ponadpartyjną kontrofertą dla propozycji premiera Mateusza Morawieckiego. Jednocześnie pozostał w Nowoczesnej^[35], którą jednak opuścił 11 maja tego samego roku^[36]. Pięć tygodni później utworzył koło poselskie Liberalno-Społeczni^[37].

17 listopada 2018 wraz z Joanną Scheuring-Wielgus ogłosił powołanie nowego ugrupowania pod nazwą Teraz!^[38] (wcześniej zarejestrowano je jako partię). Kilka miesięcy później partia Teraz! została postawiona w stan likwidacji. Współpracownicy jej lidera złożyli wniosek o rejestrację partii pod nazwą Teraz! Ryszarda Petru^[39], która jeszcze w tym samym roku także została postawiona w stan likwidacji^[40]. Również w 2019 Ryszard Petru poinformował o wycofaniu się z polityki i powrocie do biznesu^[41]; nie kandydował w wyborach parlamentarnych w tymże roku. W 2020 został partnerem zarządzającym w spółce prawa handlowego Petru Zientek Capital Partners^[42]. W 2021 założył think tank Instytut Myśli Liberalnej^[43]. W styczniu 2022 powrócił do Nowoczesnej^[44]. W maju 2023 ogłosił zamiar kandydowania do Senatu w okręgu nr 43 z ramienia własnego komitetu, w związku z czym przewodniczący partii Adam Szłapka zapowiedział jego zawieszenie w prawach członka^[45]. We wrześniu tego samego roku przeszedł do Polski 2050^[46].

W wyborach parlamentarnych w tym samym roku został wybrany do Sejmu z ramienia koalicji Trzecia Droga. Startując z ostatniego miejsca na jej liście w okręgu warszawskim, otrzymał 24 192 głosy^[47]. W Sejmie X kadencji objął funkcje przewodniczącego Komisji Gospodarki i Rozwoju oraz członka Komisji Finansów Publicznych^[48]. W 2024 bezskutecznie kandydował w wyborach europejskich^[49].

Dwukrotnie był laureatem plebiscytu Srebrne Usta w 2016 i 2019, gdzie zajął odpowiednio pierwsze^[50][51] i trzecie miejsce^[52].

Od 1997 był żonaty z Małgorzatą, mają dwie córki^[6]: Katarzynę i Magdalenę^[3]. W 2016 małżonkowie znaleźli się w separacji^[53], następnie doszło do rozwodu. Jego nową partnerką została posłanka Joanna Schmidt^[54]. Para zawarła związek małżeński w 2024^[55].

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
2001		Unia Wolności	Sejm IV kadencji	nr 20	4649 (1,58%)[10]
2015		Nowoczesna	Sejm VIII kadencji	nr 19	129 088 (11,79%)[31]
2023		Trzecia Droga	Sejm X kadencji		24 192 (1,41%)[47]
2024			Parlament Europejski X kadencji	nr 12	11 822 (1,03%)[49]

• Od czego zależy wartość majątku państwowego? (CASE, Warszawa 1996)^[56]
• Zaskórniaki i inne dziwadła z krainy portfela, współautor: Grzegorz Kasdepke (NCK, Warszawa 2014)^[21]
• Koniec wolnego rynku? Geneza kryzysu, współautor: Łukasz Lipiński (NCK, Warszawa 2014)^[19]
• Gospodarka zwycięży (5Why Promotion, Warszawa 2023)