René II Lotaryński

Ten artykuł od 2010-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

René II Lotaryński

hrabia Vaudémont
Okres	od 1470 do 10 grudnia 1508
książę Lotaryngii
Okres	od 1473 do 10 grudnia 1508
książę Bar
Okres	od 1483 do 1508
Dane biograficzne
Dynastia	z Vaudémont
Data i miejsce urodzenia	2 maja 1451 Angers
Data i miejsce śmierci	10 grudnia 1508 Fains
Ojciec	Fryderyk de Vaudemont
Matka	Jolanta Andegaweńska
Żona	1. Joanna Harcourt, 2. Filipa z Geldrii
Dzieci	z Filipą: Karol, Franciszek (ur. 1487), Antoni, Mikołaj, Klaudiusz, Jan, Ludwik, Franciszek (ur. 1506), Anna, Izabela, Klaudia i Katarzyna
Multimedia w Wikimedia Commons

René II Lotaryński, fr. René II (ur. 2 maja 1451 w Angers, zm. 10 grudnia 1508 w Fains) – hrabia Vaudémont od 1470, książę Lotaryngii od 1473, książę Bar w latach 1483–1508. Jako książę Kalabrii w latach 1480–1493 był pretendentem do tronu królestwa Neapolu i hrabstwa Prowansji. W latach 1493–1508 był tytularnym królem Neapolu i Jerozolimy.

Urodził się jako syn Jolanty Andegaweńskiej (córki René I Andegaweńskiego, zwanego Dobrym Królem René i Izabeli Lotaryńskiej) i Fryderyka, hrabiego Vaudémont. Jego ojciec pochodził z dynastii de Vaudémont, młodszej gałęzi lotaryńskiej rodziny książęcej, pochodzącej od księcia Lotaryngii Jana I. René II był więc głównym potomkiem lotaryńskiej linii męskiej i lotaryńskiej linii żeńskiej, kiedy w 1473 odziedziczył księstwo po bezpotomnej śmierci swojego kuzyna – Mikołaja I Andegaweńskiego.

W 1473 po swoim wuju Janie de Vaudémont otrzymał tytuł hrabiego Harcourt i Aumale, pierwszego tytułu używał przed 1495, a drugiego po tym roku. W 1504 odziedziczył tytuł księcia de Guise.

Podczas swoich rządów René musiał walczyć z Karolem Zuchwałym, księciem Burgundii, który najechał Lotaryngię. Z pomocą króla Francji i dzięki szwajcarskim wojskom, René pokonał Karola w bitwie pod Nancy.

9 września 1471 ożenił się z Joanną Harcourt (zm. 1488), hrabiną Tancarville, ale małżeństwo to anulowano w 1485. 1 września 1485, w Orleanie, René poślubił Filipę, córkę księcia Geldrii Adolfa z Egmond. Para miała kilkanaścioro dzieci:

• Karola (ur. 1486, w Nancy i zmarłego w dzieciństwie),
• Franciszka (ur. 1487, w Pont-à-Mousson i zmarłego podczas porodu),
• Antoniego, księcia Lotaryngii (1489–1544),
• Mikołaja (1493, w Nancy i zmarłego w dzieciństwie),
• Klaudiusza, księcia Guise (1496–1550), założyciela linii de Guise, męża Antoniny de Burbon-Vendôme,
• Jana, kardynała Lotaryngii i biskupa Metzu (1498–1550),
• Ludwika, hrabiego Vaudémont (1500–1526),
• Franciszka, hrabiego Lambesc (1506–1525),
• Annę (1490, w Bar-le-Duc – 1491),
• Izabelę (1494, w Lunéville – przed 1508),
• Klaudię i Katarzynę (1502, w Bar-le-Duc i zmarłe w dzieciństwie).