[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Randolph Scott

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Randolph Scott
Ilustracja
Randolph Scott w latach 30. XX w.
Imię i nazwisko

George Randolph Scott

Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1898
Hrabstwo Orange (Wirginia), USA

Data i miejsce śmierci

2 marca 1987
Beverly Hills, USA

Zawód

aktor, producent filmowy

Współmałżonek

Marion DuPont
(1936–1939; rozwód)
Patricia Stillman
(1944–1987; jego śmierć); 2 dzieci (Christopher, Sandra)

Lata aktywności

1928–1962

George Randolph Scott (ur. 23 stycznia 1898 w hrabstwie Orange w stanie Wirginia, zm. 2 marca 1987 w Beverly Hills w stanie Kalifornia) – amerykański aktor filmowy, którego kariera trwała od 1928 do 1962. Był często bohaterem westernów.

8 lutego 1960 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6243 Hollywood Boulevard[1][2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w hrabstwie Orange jako drugie z sześciorga dzieci imigrantów ze Szkocji George'a Granta Scotta (1869-1936), inżyniera administracyjnego w firmie tekstylnej, i Lucille Crane Scott (1871-1958)[3]. Miał brata Josepha (1905-1966) i siostry - Catherine (1899-1982), Virginię (1903-1990), Barbarę (1916-1963) i Margaret. Uczęszczał do szkoły prywatnej Woodberry Forest School. Od najmłodszych lat odnajdował się w sporcie.

Podczas I wojny światowej w kwietniu 1917 roku wstąpił do wojska i służył we Francji jako obserwator artyleryjski z 2. Batalionu zaprawy wykopów w 19 artylerii polowej. Po zakończeniu wojny zdecydował się na powrót do Stanów Zjednoczonych. W 1919 roku rozpoczął studia w Georgia Institute of Technology w Atlancie, gdzie sprawdził się także jako amerykański piłkarz, ale kontuzja pleców uniemożliwiła mu kontynuację kariery sportowej. Potem przeniósł się do University of North Carolina w Chapel Hill w Karolinie Północnej, na kierunku inżynierii i produkcji tekstylnej. Jednak ostatecznie zrezygnował ze studiów i rozpoczął pracę jako księgowy w firmie tekstylnej, gdzie pracował jego ojciec.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Około 1927 roku zainteresował się aktorstwem i postanowił udać się do Los Angeles, w Kalifornii i spróbować zapoczątkować karierę w przemyśle filmowym. Jego ojciec zapoznał go z filmowcem Howardem Hughesem, który pomógł mu zdobyć niewielką rolę w komedii Cela (Sharp Shooters, 1928) u boku George'a O’Briena. W ciągu najbliższych kilku lat kontynuował pracę w kilku filmach, w tym melodramacie Franka Lloyda Weary River (1929) z Richardem Barthelmessem i The Virginian (1929) z Garym Cooperem. Za radą reżysera Cecila B. DeMille, również zyskał potrzebne doświadczenie aktorskie w Pasadena Playhouse w Pasadenie w Kalifornii. W 1931 roku zagrał swoją pierwszą główną rolę w dramacie The Women Men Marry z Sally Blane, a następnie w produkcji Warner Bros. A Successful Calamity (1932) z udziałem George'a Arlissa i Mary Astor. W 1932 wystąpił na deskach Vine Street Theatre w Hollywood w sztuce Under a Virginia Moon, a sukces zaowocował kilkoma propozycjami ekranowymi największych studiów filmowych. W końcu podpisał siedmioletni kontrakt z Paramount Pictures na kwotę 400 dolarów tygodniowo.

Jego pierwszą znaczącą rolę był Jack Hare w westernie Henry'ego Hathawaya Dziedzictwo pustyni (The Heritage of the Desert, 1932), luźno opartym na powieści Zane'a Greya. Paramount obsadził go w kilku innych rolach, dramacie Hot Saturday (1932) obok Nancy Carroll i Cary'ego Granta, musicalu Cześć wszystkim! (Hello, Everybody!, 1933) z Kate Smith, Morderstwo w ZOO (Murders in the Zoo, 1933) u boku Charlesa Rugglesa, Supernatural (1933) z Carole Lombard i komedii Hathawaya Go West, Young Man (1936)[4] z Mae West. W latach 1935–36 pracował dla radia RKO Pictures, a także pojawił się w musicalach: Roberta (1935) i Błękitna parada (1936), gdzie role główne zagrali: Fred Astaire i Ginger Rogers. W 1936 wziął udział w niezależnym filmie Ostatni Mohikanin, adaptacji powieści Jamesa Fenimore'a Coopera.

Niektóre z najlepszych ról zagrał pod koniec lat 50., kiedy założył firmę produkcyjną Ranown z Harrym Joem Brownem[5] i wystąpił w serii westernów realizowanych przez Budda Boettichera, m.in. potem Porwana przez Komanczów (1960). Jedną z jego ostatnich ról był starzejący się rewolwerowiec w westernie Sama Peckinpaha Strzały o zmierzchu (1962).

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był dwukrotnie żonaty. 23 marca 1936 poślubił Marion duPont Scott (1894-1983). Jednak w 1939 doszło do rozwodu. 3 marca 1944 ożenił się z Marie Patricią Stillman[6] (1919–2004), z którą adoptował syna Christophera i córkę Sandrę.

Przez blisko dziesięć lat mieszkał wraz z przyjacielem, aktorem Carym Grantem, co stało się powodem do dyskusji mediów na temat relacji łączących ich obu (podejrzewano ich erotyczny charakter[7]). Jednak zarówno jego adoptowany syn Christopher, jak i reżyser Budd Boetticher zdementowali te pogłoski[8][9].

Wybrana filmografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1928: Cela (Sharp Shooters) jako serwisant zagraniczny w marokańskiej kawiarni
  • 1929: Weary River jako mężczyzna na audiencji
  • 1929: The Virginian jako jeździec
  • 1929: Dynamit (Dynamite) - wycięta rola
  • 1931: The Women Men Marry jako Steve Bradley
  • 1932: A Successful Calamity jako Larry Rivers, trener polo
  • 1932: Dziedzictwo pustyni (The Heritage of the Desert) jako Jack Hare
  • 1932: Hot Saturday jako Bill Fadden
  • 1933: Morderstwo w ZOO (Murders in the Zoo) jako dr Jack Woodford
  • 1933: Cześć wszystkim! (Hello, Everybody!) jako Hunt Blake
  • 1933: Supernatural jako Grant Wilson
  • 1935: Roberta jako John Kent
    Randolph Scott jako Bilge Smith w kadrze z filmu Błękitna parada (1936).
  • 1936: Błękitna parada (Follow the Fleet) jako Bilge Smith
  • 1936: Ostatni Mohikanin (The Last of the Mohicans) jako Hawkeye
  • 1941: Western Union jako Vance Show
  • 1942: Zdobywcy (The Spoilers) jako Alexander McNamara
  • 1942: Pittsburgh jako John 'Cash' Evans
  • 1943: The Desperadoes jako szeryf Steve Upton
  • 1944: Za wami, chłopcy (Follow the Boys) w roli samego siebie
  • 1945: Captain Kidd jako Adam Mercy
  • 1947: Rewolwerowcy (Gunfighters) jako Brazos Kane
  • 1951: Sugarfoot jako Jackson "Sugarfoot" Redan
  • 1951: Santa Fe jako Britt Canfield
  • 1951: Fort Worth jako Ned Britt
  • 1951: Starlift w roli smego siebie
  • 1952: Carson City jako Cichy Jeff Kincaid
  • 1952: Człowiek w siodle (Man in the Saddle) jako Owen Merritt
  • 1952: Węzeł kata (Hangman's Knot) jako Major Matt Stewart
  • 1953: The Man Behind the Gun jako Major Ransome Callicut
  • 1953: The Stranger Wore a Gun jako Jeff Travis
  • 1953: Thunder Over the Plains jako kapitan David Porter
  • 1954: Riding Shotgun jako Larry Delong
  • 1954: The Bounty Hunter jako Jim Kipp / James Collins
  • 1955: Ten Wanted Men jako John Stewart
  • 1955: Rage at Dawn jako James Barlow
  • 1955: Tall Man Riding jako Larry Madden
  • 1955: Ulica bezprawia (A Lawless Street) jako szeryf Calem Ware
  • 1956: Siedmiu ludzi do zabicia (Seven Men from Now) jako Ben Stride
  • 1956: 7th Cavalry jako kpt. Tom Benson
  • 1957: The Tall T jako Pat Brennan
  • 1957: Shoot-Out at Medicine Bend jako kpt. Buck Devlin
  • 1957: Decision at Sundown jako Bart Allison
  • 1958: Buchanan Rides Alone jako Tom Buchanan
  • 1959: Westbound jako kpt. John Hayes
  • 1959: Ride Lonesome jako Ben Brigade
  • 1960: Porwana przez Komanczów (Comanche Station) jako Jefferson Cody
  • 1962: Strzały o zmierzchu (Ride the High Country) jako Gil Westrum

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Randolph Scott. Walk of Fame. [dostęp 2024-07-28]. (ang.).
  2. Penelope McMillan: Hollywood Star Walk: Randolph Scott. „Los Angeles Times”, 3 marca 1987. [dostęp 2024-07-28]. (ang.).
  3. Randolph Scott (1898-1987). Find A Grave Memorial. [dostęp 2016-07-12]. (ang.).
  4. Randolph Scott. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-07-12]. (ang.).
  5. Overview for Randolph Scott. TCM.com. [dostęp 2016-07-13]. (wł.).
  6. Randolph Scott. Listal. [dostęp 2016-07-12]. (ang.).
  7. Randolph Scott w bazie Notable Names Database (ang.)
  8. Scott, C.H. Whatever Happened to Randolph Scott? Empire Publishing, 1994. ISBN 0-944019-16-1
  9. Nott, Robert. Last of the Cowboy Heroes. Jefferson, NC, and London. McFarland Press, 2000

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]