Prawo Curie-Weissa

Prawo Curie-Weissa – prawo określające zależność podatności magnetycznej ferromagnetyków lub podatności elektrycznej ferroelektryków od temperatury w temperaturze powyżej temperatury Curie, gdy ferromagnetyk (ferroelektryk) staje się paramagnetykiem (paraelektrykiem).

Bardzo silna podatność magnetyczna ferromagnetyków zanika powyżej pewnej temperatury krytycznej zwanej temperaturą Curie. Powyżej tej temperatury ferromagnetyki stają się paramagnetykami, a ich podatność magnetyczna jest opisana wzorem^[1]:

${\displaystyle \chi _{\mathrm {m} }={\frac {C}{T-T_{\mathrm {C} }}},}$

gdzie:

${\displaystyle C}$ – stała Curie-Weissa,

${\displaystyle T}$ – temperatura,

${\displaystyle T_{\mathrm {C} }}$ – temperatura Curie.

Dla wysokich temperatur ${\displaystyle (T\gg T_{\mathrm {C} })}$ prawo Curie-Weissa przechodzi asymptotycznie w prawo Curie. Wynika stąd, że dla paramagnetyków o bardzo niskiej temperaturze Curie, w temperaturze pokojowej stosuje się prawo Curie.

• Richard Phillips Feynman, Robert B. Leighton, Matthew Sands: Feynmana wykłady z fizyki. T. 2. Cz. 1. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974.