Ta strona została zamknięta i pozostawiona jedynie dla historycznego odniesienia. Jeśli chcesz wznowić dyskusję dotyczącą statusu tej strony, zasięgnij opinii społeczności w Kawiarence.
Znajdujesz się na portalu dla Wikipedystów zainteresowanych powiatem szydłowieckim, umożliwiający łatwiejszy dostęp oraz pomoc w rozwoju artykułów związanych z tym regionem.
Powiat szydłowiecki – powiat w województwie mazowieckim, którego siedzibą jest miasto Szydłowiec.
Historia Żydów w Szydłowcu – dzieje społeczności wyznania judaistycznego w Szydłowcu od najwcześniejszej wzmianki o Żydach w mieście w XVI w. do 1946 r.
Żydzi szydłowieccy tworzyli wspólnotę sąsiedzką zrzeszoną w obrębie własnej grupy religijno-etnicznej, do końca XVIII w. starannie izolując się od katolickich i ewangelickich mieszkańców miasta. Masowo przybywali do Szydłowca od 2. poł. XVII w. W XIX i 1. poł. XX w. tutejsi Żydzi tworzyli prężną społeczność obywatelską mającą poważny wpływ na decyzje samorządu lokalnego i regionalne stosunki polityczne Radomskiego. Przed II wojną światową mieszkańcy pochodzenia żydowskiego stanowili 76% ludności[1]. Zamieszkiwali głównie północną część miasta – Pragę, Skałkę oraz Stare Miasto. Przyjaznemu sąsiedztwu Polaków i Żydów w Szydłowcu położyła kres dopiero wojna i związana z nią fala antysemityzmu powojennego[2].
Jednocześnie Żydzi z Szydłowca wywarli znaczący wpływ na lokalną kulturę ludową. Przejawia się on m.in. obraźliwym etnonimem szydłowian: „Cebularze” (gwar. Cybulo(a)rze).
W granicach Szydłowca i najbliższej okolicy znajdują się dość gęste lasy mieszane z przewagą drzew iglastych. Ciągną się one na południe i południowy zachód od miasta. Rosną tu przede wszystkim sosny i brzozy, ale również modrzewie, buki, cisy, wiązy, jodły i dęby. Ich znaczące okazy można podziwiać w najbliższej okolicy: buk w lasach majdowskich, modrzew polski w okolicy G. Huta, dąb czerwony i cisy w Aleksandrowie, wiąz na Wymysłowie, dąb w Sadku. Te formacje są chronione w rezerwatach przyrody:
Miejscowość, mająca charakter osady przemysłowej, położona jest w północno-wschodniej części gminy Bliżyn na terenach zaliczanych do strefy ochronnej Suchedniowsko–Oblęgorskiego Parku Krajobrazowego.
Do atrakcji turystycznych należą kościoły, ruiny fabryk staszicowskich i wspaniałe twory natury, skałki w rezerwatach przyrody (ślady dinozaurów).
Pierwsza datowana wzmianka pochodzi z roku 1410, kiedy Władysław Jagiełło nocował w Bliżynie w nocy z 21 na 22 czerwca w drodze pod Grunwald. Na początku XVI w. powstały tu pierwsze kuźnice. Rozkwit górnictwa i hutnictwa nastąpił w XIX w.
Studiował w Paryżu i Monachium. Od 1875 prowadził prywatną szkołę malarską, stając się przywódcą tzw. monachijskiej szkoły malarstwa polskiego, z którą byli związani m.in. Aleksander Gierymski, Alfred Wierusz-Kowalski, Tadeusz Ajdukiewicz, Wojciech Kossak, Leon Wyczółkowski. Tworzył głównie obrazy rodzajowo-batalistyczne i historyczne o tematyce związanej z walkami kozacko-tatarskimi i wojnami szwedzkimi XVII w. Twórczość Brandta cechuje literackie ujęcie tematu, realizm szczegółów, swobodna kompozycja i mistrzowskie oddanie ruchu. Brandt wywarł silny wpływ na malarstwo polskie, także na literaturę (TrylogiaHenryka Sienkiewicza). Otrzymał posiadłość we wsi Orońsko k. Szydłowca, gdzie tworzył i prowadził szkołę przez większość część życia.
