Podrawiszki
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet | |
Położenie na mapie obwodu witebskiego | |
Położenie na mapie Białorusi | |
55°20′39″N 26°40′20″E/55,344167 26,672222 |
Podrawiszki – dawny folwark. Tereny na których był położony, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Widze.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W czasach zaborów ówczesny folwark w granicach powiatu nowoaleksandrowskiego Imperium Rosyjskiego[1].
W latach 1921–1945 folwark leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim[2] (od 1926 w województwie wileńskim[3]), w powiecie brasławskim, w gminie Widze[4][5].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 6 osób, 2 były wyznania rzymskokatolickiego, 3 prawosławnego a 1 ewangelickiego. Jednocześnie 3 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 3 inną. Był tu 1 budynek mieszkalny[4]. W 1931 w 2 domach zamieszkiwało 14 osób[5].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Widzach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Turmoncie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Widzach[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Podrawiszki, folwark, powiat nowoaleksandrowski, gmina Widze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 472 .
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- ↑ Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 19 .
- ↑ a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 15 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1323 .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Podrawiszki, folwark, powiat nowoaleksandrowski, gmina Widze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 472 .