[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Podjuliszki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Podjuliszki
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

brasławski

Sielsowiet

Widze

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Podjuliszki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Podjuliszki”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Podjuliszki”
Ziemia55°31′20″N 26°33′37″E/55,522222 26,560278

Podjuliszki (biał. Пад’юлішкі, Padjuliszki; ros. Подъюлишки, Podjuliszki) – dawny chutor na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Widze.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów zaścianek leżał w granicach Imperium Rosyjskiego.

W latach 1921–1945 zaścianek leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim[1] (od 1926 w województwie wileńskim[2]), w powiecie brasławskim, w gminie Rymszany[3].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwała tu 1 osoba, była wyznania staroobrzędowego i zadeklarowała rosyjską przynależność narodową. Był tu 1 budynek mieszkalny[3]. W 1931 w 3 domach zamieszkiwało 21 osób[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Rymszanach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w m. Turmont i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Rymszanach[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
  2. Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
  3. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 11.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 12.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1313.