Pędzelnik australijski
Syconycteris australis[1] | |||
(Peters, 1867) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
pędzelnik australijski | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[6] | |||
Zasięg występowania | |||
Pędzelnik australijski[7] (Syconycteris australis) – gatunek ssaka z podrodziny Macroglossusinae w obrębie rodziny rudawkowatych (Pteropodidae).
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1867 roku niemiecki zoolog Wilhelm Peters nadając mu nazwę Macroglossus minimus var. australis[8]. Holotyp pochodził z Rockhampton, w Queensland, w Australii[9].
Syconycteris australis wyraźnie zawiera wiele gatunków na podstawie niepublikowanych badań genetycznych i morfologicznych. i jest uważany za kompleks gatunkowy[10]. Granice występowania podgatunków są niepewne[10]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają siedem podgatunków[10]. Podstawowe dane taksonomiczne podgatunków (oprócz nominatywnego) przedstawia poniższa tabelka:
Podgatunek | Oryginalna nazwa | Autor i rok opisu | Miejsce typowe |
---|---|---|---|
S. a. crassa | Carponycteris crassa | O. Thomas, 1895 | Wyspa Fergussona, Wyspy d’Entrecasteaux[11]. |
S. a. finschi | Macroglossus finschi | Matschie, 1899 | Nowa Brytania, Archipelag Bismarcka, Papua-Nowa Gwinea[12]. |
S. a. keyensis | Syconycteris crassa keyensis | K. Andersen, 1911 | Wyspy Kai, Maluki, Indonezja[13]. |
S. a. major | Syconycteris crassa major | K. Andersen, 1911 | Ambon, Moluki, Indonezja[14]. |
S. a. naias | Syconycteris naias | K. Andersen, 1911 | Woodlark, Nowa Gwinea[15]. |
S. a. papuana | Macroglossus papuanus | Matschie, 1899 | Andai, północno-zachodnia Nowa Gwinea, Papua-Nowa Gwinea[16]. |
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Syconycteris: gr. συκον sukon „figa”; νυκτερις nukteris, νυκτεριδος nukteridos „nietoperz”[17].
- australis: łac. australis „południowy”, od auster, austri „południe”[18].
- crassa: łac. crassus „gruby, ciężki”[19].
- finschi: prof. dr Friedrich Hermann Otto Finsch (1839–1917), niemiecki dyplomata, ornitolog, etnograf, kolekcjoner[4][20][21].
- keyensis: Wyspy Kai, Moluki, Indonezja[22].
- major: łac. maior, maioris „większy”, forma wyższa od magnus „wielki, potężny”[23].
- naias: gr. ναιας naias, ναιαδος naiados „najada”[24].
- papuana: Papua lub Nowa Gwinea[25].
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Pędzelnik australijski występuje w północno-zachodniej Australii, na Nowa Gwinea i okolicznych wyspach zamieszkując w zależności od podgatunku[10]:
- S. australis australis – północno-wschodnia i wschodnia Australia we wschodnim Queensland i północno-wschodniej Nowej Południowej Walii; także wyspy Hinchinbrook, Magnetic i Wielka Wyspa Piaszczysta.
- S. australis crassa – Wyspy Trobrianda i Wyspy d’Entrecasteaux (wyspa Fergusson).
- S. australis finschi – Wyspy Admiralicji (wyspa Manus) i Archipelag Bismarcka (Nowa Irlandia, Nowa Brytania i mniejsze okoliczne wyspy).
- S. australis keyensis – Wyspy Kai.
- S. australis major – środkowe Moluki (wyspy Buru, Boano, Ambon, Haruku i Seram).
- S. australis naias – wyspa Muyua.
- S. australis papuana – północne Moluki (wyspa Gebe), Nowa Gwinea (w tym Batanta, Salawati, Yapen i kilka innych wysp przybrzeżnych) i Wyspy Aru (wyspa Wokam).
Występuje również na wyspach Biak-Supiori, chociaż populacja ta prawdopodobnie reprezentuje nienazwany podgatunek[10].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 55–88 mm, brak ogona, długość ucha 9–17 mm, długość tylnej stopy 7,4–15 mm, długość przedramienia 38–48 mm; masa ciała 13–23,5 g[26]. Wzór zębowy: I C P M (x2) = 34[26].
Ekologia
[edytuj | edytuj kod]Pędzelnik australijski zamieszkuje w wilgotnych i suchych lasach, i jest najmniejszym owocożernym nietoperzem. Żyje w lasach eukaliptusowych i akacjowych, żywiąc się wyłącznie pyłkiem tych roślin. Aby dostać się do nektaru, pędzelnik australijski wsuwa pędzelkowaty język głęboko w długi kielich kwiatu.
Latem (od listopada do grudnia) samica wydaje na świat maleńkie młode.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Syconycteris australis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ O. Thomas. On some Mammals collected by Mr. Albert Meek on Fergusson Island, d’Entrecasteaux Group. „Novitates zoologicae”. 2, s. 163, 1895. (ang.).
- ↑ Matschie 1899 ↓, s. 99.
- ↑ a b Matschie 1899 ↓, s. 100.
- ↑ a b c K.Ch. Andersen. Six new fruit-bats of the genera Macroglossus and Syconycteris. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eight series. 7 (42), s. 642, 1911. (ang.).
- ↑ K. Aplin & K.N. Armstrong , Syconycteris australis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021, wersja 2021-3 [dostęp 2022-05-09] (ang.).
- ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 87. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ W.C.H. Peters. Herpetologische notizen. „Monatsberichte der Königlichen Preussische Akademie des Wissenschaften zu Berlin”. Aus dem Jahre 1867, s. 13 (przypis), 1868. (niem.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Syconycteris australis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-05-09].
- ↑ a b c d e C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 98. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ Zijlstra ↓, s. N#20012.
- ↑ Zijlstra ↓, s. N#20013.
- ↑ Zijlstra ↓, s. N#20014.
- ↑ Zijlstra ↓, s. N#20015.
- ↑ Zijlstra ↓, s. N#20016.
- ↑ Zijlstra ↓, s. N#20017.
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 654, 1904. (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, australis [dostęp 2022-05-10] .
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, crassa [dostęp 2022-05-10] .
- ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 135. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, finschi [dostęp 2022-05-10] .
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, keyensis [dostęp 2022-05-10] .
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, major [dostęp 2022-05-10] .
- ↑ Edmund C. Jaeger , Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 143, OCLC 637083062 (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, papuana [dostęp 2022-05-10] .
- ↑ a b N. Giannini, C. Burgin, V. Van Cakenberghe, S. Tsang, S. Hintsche, T. Lavery, F. Bonaccorso, F. Almeida & B. O’Toole: Family Pteropodidae (Old World Fruit Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 104–105 isbn = 978-84-16728-19-0. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- P. Matschie: Die Fledermäuse des Berliner Museums für Naturkunde. 1. Lieferung. Die Megachiroptera des Berliner Museums für Naturkunde. Berlin: G. Reimer, 1899, s. 1–102. (niem.).
- Ilustrowana Encyklopedia Zwierząt - Warszawa 1997
- J.S. Zijlstra: Home. Hesperomys project. [dostęp 2022-05-09]. (ang.).
- The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).