Mirjalol Qosimov

Ten artykuł od 2016-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Mirjalol Qosimov

Data i miejsce urodzenia	17 września 1970 Taszkent
Pozycja	pomocnik, napastnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1987–1993 Paxtakor Taszkent 118 (13) 1988 Dynama Mińsk 1 (0) 1992 Spartak Władykaukaz 25 (3) 1994–1996 Spartak Władykaukaz 64 (25) 1997–1999 Paxtakor Taszkent 23 (22) 1999 Spartak Władykaukaz 11 (2) 2000–2001 Krylja Sowietow Samara 45 (6) 2002 Al-Shabab Dubaj - (-) 2002–2003 Paxtakor Taszkent 21 (12) 2003–2004 Spartak Władykaukaz 24 (3) 2005–2006 Maszal Mubarek 21 (6)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1992–2005  Uzbekistan 65 (29)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2007–2008 Kuruwczi/Bunyodkor Taszkent 2008–2010 Uzbekistan 2010–2014 Bunyodkor Taszkent 2012–2015 Uzbekistan 2017–2018 Bunyodkor Taszkent 2019– Olmaliq FK
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Mirjalol Kushakovich Qosimov (uzb. cyr. Миржалол Кушакович Қосимов; ur. 17 września 1970 w Taszkencie) – uzbecki piłkarz i trener. Wieloletni kapitan reprezentacji Uzbekistanu, jej rekordzista pod względem liczby występów i bramek.

Mirjalol Qosimov zaczynał swą karierę w najbardziej znanym uzbeckim klubie – Paxtakorze Taszkent. Już w wieku 17 lat pojawiał się w meczowym składzie i rokował spore nadzieje na przyszłość. Jeszcze jako nastolatek został wysłany do klubu Dynama Mińsk, gdzie jednak nie zdołał przebić się do składu. Po powrocie do Taszkentu, stał się pierwszoplanową postacią i gwiazdą drużyny. Po upadku żelaznej kurtyny Qosimov zasilił szeregi rosyjskiego Spartaka Władykaukaz, z którym sięgnął po mistrzostwo Rosji w 1995 roku i zakwalifikował się do europejskich pucharów. W Pucharze UEFA zdobył m.in. bramkę z rzutu wolnego w spotkaniu przeciw Liverpoolowi. W swej karierze Qosimov często przemierzał trasę Taszkent – Władykaukaz, grając w klubach z tych miast na przemian. Sezon 2000/01 spędził w Kryljach Sowietow Samara, gdzie był znów pierwszoplanową postacią. W wieku 32 lat zdecydował się wyjechać do „nowego El Dorado” czyli Zjednoczonych Emiratów Arabskich, gdzie figurował w kadrze Al-Shabab Dubaj. Nie mogąc odnaleźć się w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, wrócił do ojczyzny, by ponownie zasilić szeregi Paxtakora, z którym zdobył wcześnie dwa tytuły mistrzowskie w Uzbekistanie. Następny sezon Qosimov spędził w drugim z ulubionych klubów – Spartaku Władykaukaz. Było to pożegnanie reprezentanta Uzbekistanu z ligą rosyjską i wydawało się poważną zawodową piłką. W roku 2005 dołączył do uzbeckiego klubu Maszal Mubarek, który niespodziewanie poprowadził do wicemistrzostwa kraju. Rok później zakończył karierę zawodniczą.

W 1987 roku Mirjalol Qosimov był członkiem reprezentacji ZSRR do lat 17, która wywalczyła złoty medal w Mistrzostwach Świata w swej kategorii wiekowej, a rok później z tą samą ekipą wywalczył Mistrzostwo Europy do lat 18. W wieku 22 lat zadebiutował w reprezentacji Uzbekistanu, w której grał nieprzerwanie, będąc jej kapitanem i bijąc rekordy liczby występów i bramek, do końca eliminacji do Mistrzostw Świata w Niemczech. Po pechowych barażach z Bahrajnem, zakończył karierę międzynarodową.

Kariera trenerska Mirjalola Qosimova rozpoczęła się od objęcia posady trenera Bunyodkora Taszkent, z którym brał udział w Azjatyckiej Lidze Mistrzów, po zdobyciu wicemistrzostwa Uzbekistanu w 2007 roku. Po zwycięskich ćwierćfinałach z Saipą Teheran objął posadę selekcjonera reprezentacji Uzbekistanu, którą miał początkowo dzielić z funkcją szkoleniowca Bunyodkoru. Zarząd klubu jednak nie przystał na ten pomysł i zwolnił Qosimova, co spotkało się z protestami kibiców na trybunach. W debiutanckim meczu o punkty, podopieczni Qosimova zremisowali z Japonią na wyjeździe 1:1, a jedyną bramkę dla Uzbeków zdobył Maksim Shatskix.

• Mistrz Świata do lat 17 – 1987 (z reprezentacją ZSRR)
• Mistrz Europy do lat 18 – 1988 (z reprezentacją ZSRR)
• Zwycięstwo w Asian Games – 1994 (z reprezentacją Uzbekistanu)
• Mistrz Rosji – 1995 (ze Spartakiem Władykaukaz)
• Mistrz Uzbekistanu – 1998, 2002, 2003 (z Pachtakorem)
• Zdobywca Pucharu Uzbekistanu – 1993, 1997, 2002, 2003 (z Pachtakorem)
• Wicemistrz Rosji – 1992, 1996 (ze Spartakiem Władykaukaz)
• Wicemistrz Uzbekistanu – 1993 (z Pachtakorem), 2005 (z Maszal)

• Najlepszy pomocnik Azji – 1994
• Najlepszy piłkarz Uzbekistanu – 1993, 1998, 2001, 2004
• Król strzelców ligi Uzbekistanu – 1998