Maria de Molina

Maria de Molina
	królowa Kastylii i Leónu
Okres	od 1284; do 1295
Jako żona	Sancho IV Odważnego
	Dane biograficzne
Data urodzenia	ok. 1265
Data śmierci	1321
Ojciec	Alfons de Molina
Matka	Mayor Alonso de Meneses
Mąż	Sancho IV Odważny
Dzieci	Izabela Kastylijska,; Ferdynand IV,; Alfons,; Henryk,; Piotr,; Filip,; Beatrycze
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2012-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

María de Molina (ur. ok. 1265, zm. 1321) – żona król Sancho IV Odważnego i królowa Kastylii i Leónu w latach 1284–1295, następnie regentka w czasie małoletności jej syna króla Ferdynanda IV Pozwanego.

Rodzina

María de Molina była księżniczką Leónu, ponieważ była córką infanta Alfonsa de Molina i Mayor Alonso de Meneses. Jej ojciec był synem króla Alfonsa IX z Leónu i królowej Berengarii Kastylijskiej.

W 1281 poślubiła swojego kuzyna - infanta Sancho Kastylijskiego, drugiego syna króla Alfonsa V Mądrego. Ślub odbył się mimo że para młoda nie otrzymała wcześniej dyspensy od papieża. Para miała siedmioro dzieci:

Izabelę (1283-1328), żonę Jakuba II Aragońskiego, potem Jana III Bretońskiego,
Ferdynanda IV (1285-1312), króla Kastylii i Leónu,
Alfonsa (1286-1291),
Henryka (1288-1299),
Piotra (1290-1319),
Filipa (1292-1327), męża swojej kuzynki Małgorzaty de la Cerda, córki Alfonsa de la Cerda,
Beatrycze (1293–1359), żonę Alfonsa IV Portugalskiego.

Królowa i regentka

W 1284 po śmierci Alfonsa V, mąż Marii został królem jako Sancho IV (pomijając dwóch synów swojego starszego brata – Ferdynanda de la Cerda), a Maria została królową. Sancho rządził bardzo krótko - zmarł w 1295. Po śmierci Sancho IV najstarszy, dziesięcioletni syn Marii i Sancha został koronowany na króla Ferdynanda IV. Maria została regentką w imieniu syna. Zaraz po koronacji w Kastylii i Leónie wybuchły serie rewolt. Prawo do tronu Ferdynanda IV było kwestionowane przez jego ambitnych wujów; infantów Jana i Henryka (Juana i Enrique'a) i jego braci ciotecznych; infantes de la Cerda - synów księcia Ferdynanda de la Cerda. Buntowników wspierał Jakub II Sprawiedliwy, król Aragonii i Dionizy I, król Portugalii, którzy obaj w 1296 najechali Kastylię.

Zdolności dyplomatyczne, śmiałość i wytrwałość Marii spowodowała, że jej wrogowie szybko obrócili się przeciwko sobie. Inwazja Aragonii i Portugalii została odepchnięta, a prawa Ferdynanda IV do tronu oficjalnie uznano. Dodatkowo, w 1301 bulla papieska uznała małżeństwo między Sancho IV a Marią de Molina za ważne. Po tym jak Ferdynand IV osiągnął dojrzałość, Maria sama zakończyła swoją regencję i wycofała się z polityki. Musiała jednak znosić rozdrażnienie i irytację swojego syna, który bynajmniej nie był wdzięczny matce za utrzymanie go na tronie podczas regencji. Zmarła w Valladolid, w 1321.