[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Maciej Pawlikowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej Pawlikowski
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1951
Zakopane

Zawód, zajęcie

himalaista
taternik
przewodnik tatrzański

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Maciej Pawlikowski (ur. 19 lutego 1951 w Zakopanem) – polski himalaista, ratownik TOPR, prezes Klubu Wysokogórskiego Zakopane (od 1998), technik budowlany.

Od 1976 jest zawodowym ratownikiem TOPR, od 1972 działa jako taternik. W 1977 został przewodnikiem tatrzańskim i instruktorem taternictwa[1].

24 października 2009 za wybitne zasługi dla rozwoju ratownictwa górskiego, za wykazaną odwagę i poświęcenie w ratowaniu zdrowia i życia ludzkiego, za działalność w Tatrzańskim Ochotniczym Pogotowiu Ratunkowym został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2]. Otrzymał również dwukrotnie złoty i trzykrotnie srebrny Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe” oraz Złoty Krzyż Zasługi i srebrną odznakę GOPR.

Osiągnięcia wspinaczkowe

[edytuj | edytuj kod]

Himalaje

[edytuj | edytuj kod]
  • 1979 – Ngadi Chuli (Peak 29), 7871 m n.p.m. – pierwsze udokumentowane wejście, z Ryszardem Gajewskim,
  • 1980 – udział w zimowej wyprawie narodowej na Mount Everest, która dokonała pierwszego wejścia zimą na ten szczyt (Pawlikowski zakładał obóz III),
  • 1981 – udział w wyprawie na Annapurnę, która wytyczyła nową drogę na południowej ścianie (Pawlikowski zakładał obóz IV),
  • 1983 – udział w wyprawie na Manaslu, która dokonała pierwszego wejścia zimą na ten szczyt (Pawlikowski dotarł do ok. 7700 m),
  • 1985 – pierwsze wejście zimowe na Czo Oju (8201 m), nową drogą filarem południowo-wschodnim, z Maciejem Berbeką,
  • 1986 – wejście nową drogą na Czo Oju, lewym żebrem ściany południowo-zachodniej, z Ryszardem Gajewskim,

W kolejnych latach kilkakrotnie uczestniczył w zimowych wyprawach, m.in. na K2 (1987/88, 2002/03), Nanga Parbat (1996/97), Makalu (2000/01).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
  2. Ordery dla ratowników TOPR. Prezydent.pl, 2009-10-24. [dostęp 2009-10-24].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]