Max Daume

Max Daume
	; Max Daume (pierwszy z prawej w drugim rzędzie) podczas procesu przed Najwyższym Trybunałem Narodowym w Warszawie
	SS-Standartenführer
Data i miejsce urodzenia	10 kwietnia 1894 ; Küstrin
Data i miejsce śmierci	7 marca 1947 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1939–1945
Formacja	Schutzstaffel
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa

Ten artykuł może zawierać twórczość własną lub niezweryfikowane informacje.

Pomóż Wikipedii poprawić artykuł na podstawie weryfikowalnych źródeł.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Max Daume (ur. 10 kwietnia 1894 w Küstrin, zm. 7 marca 1947 w Warszawie) – wysoki oficer hitlerowskiej policji i SS-Standartenführer, odpowiedzialny za masakrę polskich cywili w Wawrze (Zbrodnia w Wawrze)^[1].

Życiorys

Urodzony w Küstrin (obecnie Kostrzyn nad Odrą), członek NSDAP (od 1 grudnia 1932) i SS. Był weteranem I wojny światowej.

Od listopada 1939 do marca 1940 był zastępcą dowódcy 31 pułku Regimentu Policji Porządkowej (Ordnungspolizei, skrót Orpo) Warschau (niem. Polizei-Regiment Warschau).

Daume osobiście nadzorował masakrę polskich cywilów w Wawrze 27 grudnia 1939.^[2] Poprzedniego dnia dwóch zawodowych przestępców zastrzeliło w restauracji znajdującej się w tej miejscowości dwóch niemieckich podoficerów z batalionu budowlanego. Mimo że miejscowa ludność zaoferowała pomoc w ujęciu sprawców, Daume nakazał schwytać 120 mężczyzn zamieszkujących Wawer (tylko od niego zależał sposób przeprowadzenia represji). Po przeprowadzeniu parodii sądu doraźnego i biciu 114 mężczyzn zostało skazanych na śmierć. Rankiem 27 grudnia zaprowadzono ich dziesiątkami na miejsce kaźni i rozstrzelano. Ogółem zginęło 106 (107 był restaurator Antoni Bartoszek, zginął przez powieszenie), pozostali zdołali przeżyć symulując śmierć. Była to pierwsza masowa egzekucja w Warszawie i okolicach. Zbrodnia była głośna nie tylko w Polsce, ale i za granicą. W 1944 Daume dowodził 58. Pułkiem SS.

Po wojnie wydany przez aliantów władzom polskim. Był sądzony przez Najwyższy Trybunał Narodowy wraz z trzema innymi przedstawicielami hitlerowskich władz Warszawy. Proces rozpoczął się 17 grudnia 1946^[3] w sali Związku Nauczycielstwa Polskiego przy ul. Smulikowskiego 6/8^[4]. 3 marca 1947^[5] Daume został skazany za udział w zbrodni w Wawrze na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano 4 dni później w więzieniu mokotowskim.

Przypisy

↑ Władysław Bartoszewski: Warszawski pierścień śmierci 1939-1944. Warszawa: Interpress, 1970, s. 600.
↑ „Ich ostatnia Wigilia” Zuzanna Smoleńska, Tygodnik „Idziemy” 27 grudnia 2009.
↑ Kronika wydarzeń w Warszawie 1945−1958. „Warszawskie Kalendarz Ilustrowany 1959”, s. 36, 1958. Wydawnictwo Tygodnika Ilustrowanego „Stolica”.
↑ Marek Henzler. Wojna osądzona. „Polityka”, s. 68, 17 lutego–23 lutego 2016.
↑ Władysław Bartoszewski, „Warszawski pierścień śmierci 1939-1944”, Interprezz, Warszawa 1970, s. 54.

Bibliografia

Władysław Bartoszewski, „Warszawski pierścień śmierci 1939-1944”, Interpress, Warszawa 1970, s. 53-58.

Linki zewnętrzne

Zbrodnia w Wawrze
70 rocznica niemieckiej zbrodni w Wawrze
27.XII.1939 Zbrodnia w Wawrze. info-pc.home.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-27)].
Przybycie do Warszawy z Norymbergi zbrodniarzy hitlerowskich w bazie Repozytorium Cyfrowego Filmoteki Narodowej – Max Daume w PKF 18/46.

[ws-1] Władysław Bartoszewski: Warszawski pierścień śmierci 1939-1944. Warszawa: Interpress, 1970, s. 600.

[2] „Ich ostatnia Wigilia” Zuzanna Smoleńska, Tygodnik „Idziemy” 27 grudnia 2009.

[3] Kronika wydarzeń w Warszawie 1945−1958. „Warszawskie Kalendarz Ilustrowany 1959”, s. 36, 1958. Wydawnictwo Tygodnika Ilustrowanego „Stolica”.

[4] Marek Henzler. Wojna osądzona. „Polityka”, s. 68, 17 lutego–23 lutego 2016.

[5] Władysław Bartoszewski, „Warszawski pierścień śmierci 1939-1944”, Interprezz, Warszawa 1970, s. 54.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]