[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Otaku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Akihabara to jedno z głównych miejsc spotkań otaku w Japonii

Otaku (jap. おたく lub オタク)fan japońskiej popkultury, głównie anime, mangi i gier komputerowych w tym stylu. Termin stosowany głównie przez środowiska miłośników japońskiej popkultury jako określenie miłośnika takowej[1].

Znaczenie słowa otaku w Japonii i poza nią

[edytuj | edytuj kod]

W Japonii oraz Korei Południowej słowo otaku ma negatywne znaczenie, oznacza osobę, która poświęca całe życie swojemu hobby w sposób obsesyjny, zazwyczaj mandze i anime[2][3]. Do negatywnego postrzegania tego terminu przyczyniła się postać mordercy Tsutomu Miyazaki(inne języki), tzw. "Mordercy-Otaku"[4]. Obecnie jednak zaczyna się to zmieniać i odnosi się do osób głęboko zainteresowanych konkretną dziedziną[1][5][6][4].

Podobnie jak w Japonii, na świecie słowo to ma mieszane znaczenie. Badania w USA i w Polsce pokazują, że część fanów anime i mangi nie chce być określana jako otaku, ponieważ kojarza oni to słowo z nadmierną obsesją i szaleństwem[4].

Otaku w popkulturze

[edytuj | edytuj kod]

Wizerunek japońskich otaku został przedstawiony m.in. w anime i mangach takich jak Otaku no video (1992), będącym swego rodzaju paradokumentem, NHK ni yōkoso! (2006), Genshinken(inne języki) (2004), Densha Otoko[7] czy Lucky Star (2007) i Nogizaka Haruka no Himitsu(inne języki) (2008). W równie szyderczy sposób otaku przedstawił zespół E-Rotic w piosence Manga Maniac.[potrzebny przypis]

Otaku jako subkultura

[edytuj | edytuj kod]

W Japonii otaku można uznać za osobną subkulturę – mają oni swoje miejsca spotkań (najbardziej znanym z nich jest tokijska dzielnica Akihabara), żargon itp. Wielu z nich tworzy dōjinshi, a niektórzy zaczynają później tworzyć własne mangi i anime[1][8]. Założyciele Gainaksu, jednego z najbardziej znanych i poważanych japońskich studiów animacyjnych, wywodzą się właśnie z kręgu miłośników komiksu i animacji, a ich pierwszym sukcesem była krótka animacja stworzona na potrzeby 20. dorocznego Nihon SF Taikai (Narodowego Japońskiego Konwentu Science-Fiction), szerzej znanego jako Daicon III (taką samą nazwę nosi również rzeczona animacja)[9].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Otaku Culture: Influences and Impact on Japanese Society and Beyond. ejable.com. [dostęp 2023-12-07].
  2. Why Is It Socially Unacceptable To Be An Otaku In Japan?. animenewsnetwork.com. [dostęp 2017-06-09].
  3. Truth About Korean `Otaku’. koreatimes.co.kr. [dostęp 2008-02-27].
  4. a b c Piotr Siuda, Anna Koralewska, Japonizacja: anime i jego polscy fani, Kontinuum, Gdańsk: Wydawnictwo Naukowe Katedra, 2014, s. 141-143, 182, ISBN 978-83-63434-17-5 [dostęp 2024-03-12].
  5. The Palmy Days of Otaku. thegranitetower.com. [dostęp 2017-06-09].
  6. The World of Anime Enthusiasts: How Otaku went from Stereotypes to Mainstream. jobsinjapan.com. [dostęp 2023-10-17].
  7. Piotr Siuda, Anna Koralewska, Japonizacja: anime i jego polscy fani, Kontinuum, Gdańsk: Wydawnictwo Naukowe Katedra, 2014, s. 144, ISBN 978-83-63434-17-5 [dostęp 2024-03-12].
  8. DŌJIN SAKUHIN. jobsinjapan.com. [dostęp 2020-04-22].
  9. 伝説の自主制作アニメ「DAICON 3」が40周年! レストア版制作の可能性も. news.yahoo.co.jp. [dostęp 2021-08-22].