Joseph Muscat

Joseph Muscat

Data i miejsce urodzenia	22 stycznia 1974 Pietà
Premier Malty
Okres	od 11 marca 2013 do 13 stycznia 2020
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	Lawrence Gonzi
Następca	Robert Abela
Lider Partii Pracy
Okres	od 6 czerwca 2008 do 12 stycznia 2020
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	Alfred Sant
Następca	Robert Abela
Poseł do PE VI kadencji
Okres	od 20 lipca 2004 do 30 września 2008
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Joseph Muscat (ur. 22 stycznia 1974 w m. Pietà) – maltański polityk, lider Partii Pracy w latach 2008–2020, poseł do Parlamentu Europejskiego VI kadencji, deputowany do Izby Reprezentantów, w latach 2013–2020 premier Malty.

Joseph Muscat w 1995 ukończył studia licencjackie na Uniwersytecie Maltańskim z dziedziny zarządzania, a rok później z dziedziny polityki publicznej. W 1997 na tej samej uczelni został absolwentem studiów magisterskich z zakresu europeistyki. W 2007 ukończył studia doktoranckie z dziedziny zarządzania na University of Bristol^[1].

W latach 1992–1996 pracował jako dziennikarz prywatnej stacji radiowej One Radio. Następnie przez rok był prezenterem telewizyjnym w stacji One TV. W kolejnych latach pracował w zawodzie menedżera rynkowego (1997–1999) i doradcy inwestycyjnego (2000–2004). Jednocześnie od 2001 do 2004 był redaktorem informacyjnej witryny internetowej maltastar.com^[1].

W 1994 rozpoczął karierę polityczną jako sekretarz finansowy młodzieżówki Partii Pracy. W 1997 był tymczasowym przewodniczącym tej organizacji. W 1994 wszedł również w skład Rady Wykonawczej Partii Pracy, od 2001 do 2003 pełnił funkcję partyjnego sekretarza ds. edukacji. W drugiej połowie lat 90. zasiadał w Narodowej Komisji ds. Moralności Finansowej^[1].

W wyborach w 2004 uzyskał mandat deputowanego do Parlamentu Europejskiego VI kadencji z wynikiem prawie 37 tys. głosów, co stanowiło najlepszy wynik wśród wszystkich kandydatów laburzystów. W PE był członkiem Partii Europejskich Socjalistów i (od 2007) wiceprzewodniczącym Komisji Gospodarczej i Monetarnej. Pełnił również funkcję wiceprzewodniczącego delegacji ds. stosunków z Białorusią^[2].

W marcu 2008 ogłosił zamiar ubiegania się o stanowisko lidera Partii Pracy po tym, jak z funkcji tej zrezygnował po trzecich z rzędu przegranych wyborach parlamentarnych Alfred Sant. Wybory przewodniczącego Partii Pracy odbyły się w dniach 5 i 6 czerwca 2008. W pierwszym głosowaniu Joseph Muscat zdobył prawie połowę głosów delegatów, natomiast w drugiej rundzie głosowania uzyskał 2/3 głosów i został wybrany na przewodniczącego tego ugrupowania, pokonując George'a Abelę^[3].

Jako lider opozycji 30 września 2008 zrezygnował z zasiadania w Europarlamencie (zastąpił go Glenn Bedingfield)^[2]. Jednocześnie poseł Joseph Cuschieri celowo ustąpił z Izby Reprezentantów, aby mógł w niej zasiąść przywódca Partii Pracy^[4].

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w czerwcu 2009 Partia Pracy pod przewodnictwem Josepha Muscata odniosła zwycięstwo nad Partią Narodową, zdobywając 3 spośród 5 mandatów. Sukces wyborczy powtórzyła w wyborach parlamentarnych z 9 marca 2013, uzyskując 55% głosów i 38 spośród 67 mandatów w Izbie Reprezentantów (w tym jeden dla swojego lidera). W czasie kampanii wyborczej jednym z jej postulatów była obniżka o 25% jednych z najwyższych w Unii Europejskiej cen energii elektrycznej oraz ograniczenie korupcji^[5][6]. 11 marca 2013 Joseph Muscat objął stanowisko premiera, a Partia Pracy powróciła tym samym do władzy po 15 latach pozostawania w opozycji^[7].

1 maja 2017 ogłosił przedterminowe wybory parlamentarne na 3 czerwca. Doszło do tego po serii publikacji w ramach tzw. Panama Papers, w których pojawiali się członkowie jego gabinetu, ale również żona premiera^[8]. Laburzyści odnieśli w nich kolejne zwycięstwo, a ich lider zapewnił sobie poselską reelekcję^[9]. Kilka dni po wyborach Joseph Muscat ogłosił skład swojego drugiego gabinetu^[10].

29 listopada 2019 zapowiedział swoją rezygnację z urzędu premiera po planowanych na styczeń 2020 wyborach nowego lidera Partii Pracy. Decyzja ta miała związek ze skandalem dotyczącym zabójstwa w 2017 dziennikarki śledczej Daphne Caruany Galizii. W toku prowadzonego śledztwa aresztowano podejrzanego o udział w zabójstwie biznesmena Yorgena Fenecha, co skutkowało dymisjami bliskich politycznych współpracowników premiera, którzy mieli związki z zatrzymanym przedsiębiorcą^[11][12].

12 stycznia 2020 na funkcji lidera Partii Pracy zastąpił go Robert Abela^[13]. 13 stycznia Robert Abela zastąpił go również na stanowisku premiera^[14]. Jesienią tegoż roku zrezygnował z mandatu poselskiego^[15].

• Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy (Ukraina, 2017)^[16]

• Joseph Muscat – strona prywatna. [dostęp 2013-03-10]. (malt.).