Karabin maszynowy JaKB-12,7
 JaKB-12,7 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Zasada działania |
przeładowanie energią gazów prochowych |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
12,7 mm |
| Liczba luf |
4 |
| Nabój | |
| Wymiary | |
| Długość |
1345 mm |
| Wysokość |
190 mm |
| Szerokość |
145 mm |
| Masa | |
| broni |
45 kg |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
800 m/s |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
4000-5000 strz./min. |
| Dane operacyjne | |
| Platformy strzeleckie | |
| Mi-24D, Mi-24W i Mi-24P, Ka-29TB | |
Karabin maszynowy JakB-12,7 – wielolufowy wielkokalibrowy karabin maszynowy, konstrukcji radzieckiej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Karabin maszynowy JaKB-12,7 został opracowany przez dwóch konstruktorów: P. G. Jakuszewa i B. A. Borzowa jako następca przestarzałego wkmu A-12,7. Testy fabryczne przeprowadzono w roku 1969, a przyjęto go do uzbrojenia dopiero w roku 1977. Został on zastosowany jako uzbrojenie śmigłowca Mi-24D i Mi-24W, znajduje się on w zdalnie sterowanym stanowisku USPU-24. Ponadto wkm JaKB-12,7 wraz z dwoma karabinami maszynowymi GSzG-7,62 może być przenoszony w gondoli GUW. Taka gondola może stanowić uzbrojenie śmigłowców Mi-24W, Mi-24P oraz Ka-29TB. Opcjonalnie gondola GUW może zawierać zamiast wkmu JaKB-12,7 granatnik AGS-17A[1][2].
Wielolufowy karabin maszynowy JaKB-12,7 (4 lufy) działa na zasadzie wykorzystania energii gazów prochowych odprowadzanych przy strzelaniu kolejno z przewodów luf. Obrót bloku luf na początku strzelania może odbywać się za pomocą urządzenia rozruchowego lub pirotechnicznego. Zdalne sterowanie ogniem odbywa się za pomocą elektrospustu. Do pochłaniania energii odrzutu zastosowano odrzutnik[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Gruszczyński. Uzbrojenie lotnicze. Wschód. „Przegląd konstrukcji lotniczych”. 3/1993, s. 12, 1993. Warszawa: Agencja Lotnicza Altair Ltd. ISSN 1230-2953.
- JakB-12.7 / YakB-12.7. www.infolotnicze.pl. [dostęp 2013-11-21]. (pol.).
- ЯкБ-12.7. www.airwar.ru. [dostęp 2013-11-21]. (ros.).