Kamil Majchrzak

Kamil Majchrzak

Państwo	Polska
Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1996 Piotrków Trybunalski
Wzrost	180 cm
Gra	praworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	2013
Zakończenie kariery	aktywny
Trener	Joakim Nyström
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	75 (28 lutego 2022)
Australian Open	2R (2022)
Roland Garros	2R (2021)
Wimbledon	1R (2019, 2022)
US Open	3R (2019)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	241 (8 sierpnia 2016)
Roland Garros	1R (2022)
Wimbledon	2R (2022)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie młodzieży złoto Nankin 2014 gra pojedyncza Olimpijski festiwal młodzieży Europy złoto Trabzon 2011 gra podwójna Reprezentacja  Drużyna mieszana Igrzyska olimpijskie młodzieży brąz Nankin 2014 gra mieszana
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kamil Majchrzak (ur. 13 stycznia 1996 w Piotrkowie Trybunalskim) – polski tenisista, złoty medalista Letnich Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2014, zwycięzca wielkoszlemowego US Open w grze podwójnej chłopców w 2013 roku. Wielokrotny medalista mistrzostw Polski w różnych kategoriach wiekowych oraz brązowy medalista indywidualnych mistrzostw Europy juniorów z 2013 roku^[1]. W 2011 w parze z Phillipem Greskiem zdobyli złoty medal na olimpijskim festiwalu młodzieży Europy^[2].

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu ATP World Tour w singlu był na 75. miejscu (28 lutego 2022).

Wielokrotnie zdobywał medale w juniorskich mistrzostwach Polski. W 2013 roku osiągnął brązowy medal indywidualnych mistrzostw Europy juniorów^[1]. Razem z Phillipem Greskiem zdobyli złoty medal na Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2011. W 2012 roku osiągnął srebrny medal drużynowych mistrzostw Europy „Tennis Europe” do lat 16. W parze z Greskiem zdobył w 2010 roku złoty medal indywidualnych mistrzostw Europy „Tennis Europe” do lat 14^[2].

W 2013 roku osiągnął finał rywalizacji w grze podwójnej w wielkoszlemowym US Open. W meczu o mistrzostwo razem z Martinem Redlickim pokonali debel Quentin Halys–Frederico Ferreira Silva wynikiem 6:3, 6:4.

W 2014 roku Majchrzak osiągnął ćwierćfinał gry pojedynczej i półfinał gry podwójnej na wielkoszlemowym juniorskim Australian Open.

W sierpniu 2014 razem z Hubertem Hurkaczem i Janem Zielińskim zajęli 2. miejsce w drużynowych mistrzostwach Europy juniorów^[3][4].

Na igrzyskach olimpijskich młodzieży rozgrywanych w Nankinie zdobył złoty medal w grze pojedynczej, pokonując w półfinale najlepszego juniora świata Andrieja Rublowa, a w finale Brazylijczyka Orlando Luza. W grze mieszanej zdobył brązowy medal^[5].

W marcu 2014 roku Majchrzak triumfował w zawodach ITF Men's Circuit w Kartagenie. Był to pierwszy tytuł tej rangi w jego karierze^[6]. W lipcu 2014 roku zdobył drugi tytuł w turnieju o tej samej kategorii w Michalovcach^[7], a w kwietniu 2015 roku wywalczył trzeci tytuł w hiszpańskim Reus. W maju 2015 zwyciężył w kolejnych zawodach tej samej rangi – w rumuńskim Bacău.

W październiku 2015 roku Kamil Majchrzak dotarł do pierwszego w karierze finału turnieju rangi ATP Challenger Tour w Al-Muhammadii. W ćwierćfinale po raz pierwszy zanotował zwycięstwo nad zawodnikiem z Top 100 rankingu ATP Markiem Cecchinato, natomiast w półfinale odniósł najważniejsze dotąd zwycięstwo w karierze, pokonując rozstawionego z „jedynką” 62. zawodnika świata Pabla Carreño-Bustę. W meczu o tytuł przegrał z Hiszpanem Robertem Carballésem Baeną 6:7(4), 2:6^[8].

W grudniu 2022 roku w organizmie Majchrzaka została wykryta obecność niedozwolonych środków poprawiających wydolność^[9]. W czerwcu 2023 International Tennis Integrity Agency akceptując tłumaczenia zawodnika, że przyjmował zakazane środki nieświadomie, a także, że wcześniej konsultował się on z dietetykiem, który miał zatwierdzić dany suplement i poświadczyć pozytywnie o jego zawartości zawiesił go na 13 miesięcy. Zawieszenie zakończyło się 29 grudnia 2023.

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Turniej	2018	2019	2020	2021	2022	Tytuły	Z–P
Australian Open	1Q	1R	A	1R	2R	0 / 3	1 – 3
French Open	1Q	1Q	1R	2R	1R	0 / 3	1 – 3
Wimbledon	2Q	1R	NH	3Q	1R	0 / 2	0 – 2
US Open	2Q	3R	1R	1R	1R	0 / 4	2 – 4
Ranking na koniec roku	177	101	107	116		0 / 12	4 – 12

Legenda ATP Challenger Tour (5–5) ITF Men’s Circuit (11–5)

Wygrane według nawierzchni Twarda (6–2) Ceglana (10–7) Trawiasta (0–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1 marca 2014	Kartagena, F4	Ceglana	Roberto Carballés Baena	1:6, 7:6(4), 6:3
Zwycięzca	2.	27 lipca 2014	Michalovce, F2	Ceglana	Filip Brtnicky	6:2, 6:3
Finalista	1.	6 września 2014	Piekary Śląskie, F7	Ceglana	Dušan Lojda	6:4, 3:6, 6:7(3)
Finalista	2.	25 stycznia 2015	Kair, F2	Ceglana	Mohamed Safwat	5:7, 3:6
Finalista	3.	1 lutego 2015	Kair, F3	Ceglana	Laslo Đere	3:6, 5:7
Zwycięzca	3.	19 kwietnia 2015	Reus, F9	Ceglana	Marc Giner	6:3, 6:2
Zwycięzca	4.	30 maja 2015	Bacău, F4	Ceglana	Dragoș Dima	6:1, 6:2
Finalista	4.	11 października 2015	Al-Muhammadijja Challenger	Ceglana	Roberto Carballés Baena	6:7(4), 2:6
Finalista	5.	1 maja 2016	Segedyn, F2	Ceglana	Germain Gigounon	6:4, 6:3
Zwycięzca	5.	23 maja 2016	Czerkasy, F2	Ceglana	Władysław Manafow	6:1, 6:4
Zwycięzca	6.	12 czerwca 2016	Sopot, F3	Ceglana	Andriej Kapaś	7:5, 6:4
Zwycięzca	7.	15 stycznia 2017	Antalya, F1	Twarda	Liam Broady	5:7, 6:3, 6:3
Finalista	6.	18 czerwca 2017	Sopot, F1	Ceglana	Zdeněk Kolář	3:6, 2:6
Finalista	7.	14 października 2017	Taszkent, Challenger	Twarda	Guillermo García-López	1:6, 6:7(1)
Zwycięzca	8.	21 października 2017	Rodez, F24	Twarda	Antoine Hoang	7:6(3), 2:6, 6:1
Finalista	8.	14 października 2018	Taszkent, Challenger	Twarda	Félix Auger-Aliassime	3:6, 2:6
Zwycięzca	9.	31 marca 2019	Saint-Brieuc, Challenger	Twarda	Maxime Janvier	6:3, 7:6(1)
Zwycięzca	10.	5 maja 2019	Ostrawa, Challenger	Ceglana	Jannik Sinner	6:1, 6:0
Zwycięzca	11.	12 września 2020	Prościejów, Challenger	Ceglana	Pablo Andújar	6:2, 7:6(5)
Finalista	9.	20 czerwca 2021	Nottingham, Challenger	Trawiasta	Alex Bolt	6:4, 4:6, 3:6
Finalista	10.	19 września 2021	Szczecin, Challenger	Ceglana	Zdeněk Kolář	6:7(4), 5:7
Zwycięzca	12.	23 października 2022	Pusan, Challenger	Twarda	Radu Albot	6:4, 3:6, 6:2
Zwycięzca	13.	7 stycznia 2024	Monastyr, M15	Twarda	Ryuki Matsuda	6:1, 6:1
Zwycięzca	14.	11 lutego 2024	Hammamet, M25	Ceglana	Jay Clarke	6:3, 7:5
Zwycięzca	15.	2 marca 2024	Kigali, Challenger	Ceglana	Marco Trungelliti	6:4, 6:4
Zwycięzca	16.	7 kwietnia 2024	Szarm el-Szejk, M25	Twarda	Karim-Mohamed Maamoun	6:3, 6:2

Turniej	2013	2014
Australian Open	A	QF
French Open	2R	2R
Wimbledon	1R	2R
US Open	1R	A

Turniej	2013	2014
Australian Open	A	SF
French Open	2R	1R
Wimbledon	2R	1R
US Open	W	A

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Złoty medal	2014	Nankin	Twarda	Orlando Luz	6:4, 7:5

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Brązowy medal	2014	Nankin	Twarda	Fanny Stollár	Ioana Ducu Matías Zukas	6:3, 3:6, 10–5

Legenda Australian Open (0–0) French Open (0–0) Wimbledon (0–0) US Open (1–0)

Wygrane według nawierzchni Twarda (1–0) Ceglana (0–0) Trawiasta (0–0)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	2013	US Open	Twarda	Martin Redlicki	Quentin Halys Frederico Ferreira Silva	6:3, 6:4

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-09-06]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-09-06]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-09-06]  (ang.).