Dan Quayle

Dan Quayle
	; Wiceprezydent Dan Quayle w 1989 roku
Pełne imię i nazwisko	James Danforth Quayle III
Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1947 ; Indianapolis
	44. wiceprezydent Stanów Zjednoczonych
Okres	od 20 stycznia 1989; do 20 stycznia 1993
Przynależność polityczna	Partia Republikańska
Druga dama	Marilyn Quayle
Poprzednik	George H.W. Bush
Następca	Al Gore
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dan Quayle, właśc. James Danforth Quayle (ur. 4 lutego 1947 w Indianapolis) – amerykański polityk, wiceprezydent Stanów Zjednoczonych w latach 1989–1993.

W 1969 r. ukończył DePauw University i w latach 1969–1975 służył w Gwardii Narodowej stanu Indiana. W 1974 ukończył prawo w Indiana University i został wydawcą i dyrektorem zarządzającym w Huntington Herald-Press. W 1976 został wybrany do Izby Reprezentantów Kongresu amerykańskiego, z ramienia republikanów. W 1980 został wybrany do Senatu Stanów Zjednoczonych, uzyskując ponownie mandat w 1986 r.

W 1988 kandydat na prezydenta George H.W. Bush zaproponował mu wspólny start w wyborach prezydenckich. Początkowo nie traktowany poważnie przez media, Quayle okazał się skutecznym prezesem prezydenckiej rady ds. konkurencyjności w biznesie, której zadaniem była deregulacja amerykańskiej gospodarki w duchu liberalizmu.

Podczas kampanii prezydenckiej w 1988 r. demokrata Lloyd Bentsen wypowiedział pod jego adresem słynne zdanie: Panie senatorze, żaden z pana Jack Kennedy. W 1991 Quayle został uhonorowany nagrodą Ig Nobla w dziedzinie edukacji, za demonstrowanie, lepiej niż ktokolwiek inny, potrzeby edukacji naukowej. Poprawił on podczas wizyty w szkole poprawnie napisane na tablicy słowo „potato” (ziemniak) na potatoe.

Ponownie nominowany na stanowisko wiceprezydenta w 1992, jednak w wyborach para Bush-Quayle przegrała z Demokratami Billem Clintonem i Alem Gore’em.

Bez skutku ubiegał się o nominację Partii Republikańskiej na prezydenta w 2000 roku.

Linki zewnętrzne

Biografia w Biographical Directory of the United States Congress (ang.)
Biografia Senat Stanów Zjednoczonych (ang.)

[loos-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ przegrany w wyborach

[win-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p zwycięzca w wyborach

[winloos-3] zwycięzca później przegrany w wyborach

[A]

[B]

[C]

Prezydent	George H.W. Bush
Wiceprezydent	Dan Quayle
Szefowie departamentów	Dyplomacja: James Baker Lawrence Eagleburger – Skarb: Nicholas F. Brady – Obrona: Dick Cheney – Sprawiedliwość: Richard L. Thornburgh William P. Barr – Zasoby Wewnętrzne: Manuel Lujan Jr. – Rolnictwo: Clayton K. Yeutter Edward Madigan – Handel: Robert A. Mosbacher Barbara Hackman Franklin – Praca: Elizabeth Dole Lynn Martin – Zdrowe i Opieka Społeczna: Louis W. Sullivan – Urbanizacja: Jack Kemp – Transport: Samuel K. Skinner Andrew Card – Energia: James D. Watkins – Edukacja: Lauro Cavazos Lamar Alexander – Weterani: Edward Joseph Derwinski
Pozostali członkowie gabinetu	Szef Sztabu Białego Domu: John H. Sununu Samuel K. Skinner James Baker – Kierownik Agencji Ochrony Środowiska: William K. Reilly – Dyrektor Urzędu Planowania i Budżetu: Richard Darman – Dyrektor Krajowego Programu Przeciwdziałania Narkomanii: William Bennett Robert Martinez – Reprezentant ds. Handlu: Carla A. Hills

1. klasa	Noble Hanna Tipton White Bright Wright Turpie T. Hendricks Pratt McDonald Harrison Turpie Beveridge Kern New Ralston Robinson Minton Willis Jenner Hartke Lugar Donnelly Braun
3. klasa	Taylor W. Hendricks Smith Hannegan Whitcomb Cathcart Pettit Fitch Lane Morton Voorhees Fairbanks Hemenway Shively Taggart Watson Van Nuys Jackson Jenner Capehart B. Bayh Quayle Coats E. Bayh Coats Young